Βρέθηκα προ καιρού από επαγγελματική υποχρέωση – και ίσως διαστροφή – σε γνωστό «έθνικ» εστιατόριο των νοτίων προαστίων της Αθήνας. Δεν θα σχολιάσω το φαγητό, υπάρχουν άλλοι, σίγουρα αρμοδιότεροι εμού. Ούτε τις τιμές των πιάτων και των κρασιών. Μόνο θα σημειώσω πως βλέποντάς τες, αντιλαμβάνεσαι ότι τα περί οικονομικής κρίσης και επικείμενης κατάρρευσης αποτελούν απλώς κακόβουλες διαδόσεις των προαιώνιων εχθρών της Ελλάδος.
Αλλού είναι το θέμα μου και άλλο πράγμα μού χάλασε τη διάθεση. Σε ολόκληρη την αίθουσα του εστιατορίου δεν υπήρχε ούτε ένας ελληνόφωνος σερβιτόρος, πλην ίσως του επικεφαλής, τον οποίο προσωπικά δεν είδα! Ηταν λοιπόν αστείο το θέαμα – και το ακρόαμα συγχρόνως – μιας νεαρής, ευειδούς σερβιτόρου, μάλλον προέλευσης του πρώην ανατολικού μπλοκ, που προσπαθούσε να εξηγήσει στα αγγλικά τις λεπτομέρειες μιας κουζίνας εξωτικής, άγνωστης και σε εκείνη και σε εμάς.
{{{ moto }}}
Ακόμη δε αστειότερη ήταν η προσπάθειά μας να καταλάβουμε. Εκτός του γεγονότος ότι απεδείχθη και μάταιη.
Νομίζω ότι δικαιούμαι να αναρωτηθώ γιατί και με βάση ποια παγκοσμιοποιημένη λογική θα πρέπει να διαθέτω βεβαίωση επάρκειας στην αγγλική για να εξυπηρετηθώ σε ένα ελληνικό εστιατόριο.
Γιατί οφείλω να γνωρίζω πώς λέγεται ο λούτσος ή το λαβράκι στη γλώσσα του Σαίξπηρ για να αποφασίσω τι θα φάω στον τόπο μου; Ματαιοδοξία, κοσμοπολιτισμός, επίδειξη διεθνούς παιδείας; Για εμάς, που αποδεχόμαστε αυτήν την κατάσταση, ίσως. Για τον εστιάτορα, κάτι απλούστερο. Χαμηλότερο κόστος εργασίας, πιθανώς ανασφάλιστης, και περιφρόνηση. Περιφρόνηση βαθιά και προκλητική, προς πάσα κατεύθυνση.
Βέβαια, το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Αρκετά ξενοδοχεία τουριστικών περιοχών χρησιμοποιούν ξενόγλωσσο προσωπικό. Συνήθως σπουδαστές σχολών τουριστικών επαγγελμάτων από γειτονικές ή πιο μακρινές χώρες, που κάνουν εδώ την πρακτική τους άσκηση. Ωστόσο, σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει η εύλογη εξήγηση, ή το άλλοθι, της σύνθεσης και της προέλευσης της πελατείας.
Αλλά να συμβαίνει χειμώνα καιρό στην Αθήνα, σε εστιατόριο που, κατά τεκμήριο, απευθύνεται σε έλληνες πελάτες, εμένα, τουλάχιστον, μου πέφτει βαρύ! Και, ελπίζω, όχι μόνο σε μένα.
ΥΓ. Διάβασα πολλές κριτικές για το εν λόγω εστιατόριο. Πουθενά δεν βρήκα σχετική παρατήρηση. Οπότε υποθέτω ή ότι πρόκειται για τυχαίο γεγονός, πράγμα μάλλον απίθανο, ή ότι οι φίλοι κριτικοί εστιατορίων πιστεύουν πως η γαστρονομία… μιλάει όλες τις γλώσσες και το αποδεικνύουν εμπράκτως!
