Ας αφήσουμε στην άκρη κατευθυνόμενους και μη αναλυτές, διεθνείς κερδοσκόπους και κάθε λογής τζογαδόρους που προεξοφλούν , καθημερινά σχεδόν , την αποτυχία μας.Εχουμε αναρωτηθεί γιατί ο Σόιμπλε, ο Τρισέ, ο Ολι Ρέν και διάφοροι άλλοι ευρωπαράγοντες ανησυχούν και προβληματίζονται για το μέλλον μας; Θα σπεύσουν να απαντήσουν κάποιοι βέβαια, ότι ανησυχούν για τα δανεικά τους ή για τις τράπεζες τους.Μπορεί να τους απασχολεί κι αυτό ,αλλά ξέρουν επίσης πολύ καλά ότι μια ενδεχόμενη κατάρρευση χώρας της ευρωζώνης θα έχει οδυνηρές συνέπειες για όλους κι αυτό τρέχουν να προλάβουν Γι αυτό συζητούν , γι αυτό ασχολούνται μαζί μας και δεν μάς αφήνουν στην τύχη μας…Το ερώτημα είναι πόσο το καταλαβαίνουμε εμείς και τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για να σώσουμε την παρτίδα.
Πρωτίστως φυσικά το ερώτημα αφορά την πολιτική ηγεσία και δη την κυβέρνηση. Γιατί ο μέσος πολίτης που πλήττεται από την κρίση μπορεί και να αγανακτεί ή και να αιθεροβατεί πιστεύοντας σε μαγικές λύσεις Η κυβέρνηση όμως και οι βουλευτές που τη στηρίζουν δεν μπορούν ούτε να κάνουν ότι δεν ξέρουν, ούτε πολύ περισσότερο να παριστάνουν τους σωτήρες με ευχολόγια και χάιδεμα αυτιών.
Κι όμως οι αντιδράσεις τους δείχνουν ότι δεν συνειδητοποιούν το μέγεθος του προβλήματος και κυρίως ότι δεν είναι διατεθειμένοι να σπάσουν αυγά ,άρα και να δυσαρεστήσουν την κομματική πελατεία τους. Δεν είναι δυνατόν υπουργοί να αρνούνται να κάνουν περικοπές ,ενώ ξέρουν πολύ καλά ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν διαφορετικά και να πετάνε μονίμως το μπαλάκι στην εξέδρα…Και φυσικά δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να αφήνει να εξελίσσονται τέτοιες συμπεριφορές και να μην παρεμβαίνει
Μπορεί επίσης οι βουλευτές να έχουν το δίκιο τους όταν διαμαρτύρονται ότι δεν ενημερώνονται και καλούνται εκ των υστέρων να επικυρώνουν αποφάσεις,αλλά δεν μπορεί επίσης να ψηφίζουν με βάση το τοπικό η συντεχνιακό συμφέρον και όχι με βάση το γενικότερο συμφέρον της χώρας.Ούτε φυσικά μπορεί να λειτουργούν ανταγωνιστικά προς τους υπουργούς επειδή θεωρούν ότι θα έπρεπε αυτοί να βρίσκονται στη θέση τους.
Είτε τους βολεύει, είτε όχι η υπέρβαση της κρίσης προϋποθέτει οδυνηρές αποφάσεις από μια συντονισμένη και αποφασισμένη κυβέρνηση που δεν θα υπολογίζει σε κάθε της βήμα το πολιτικό κόστος.Και βέβαια ένα πρωθυπουργό που δεν υπολογίζει προσωπικές φιλίες η κομματικές ισορροπίες και θα είναι διατεθειμένος να ρισκάρει ,ενδεχόμενα ,ακόμα και το πολιτικό του μέλλον Προφανώς μια τέτοια στρατηγική δεν είναι εύκολη Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει και άλλη…
