Τα αποτελέσματα και τις πιθανές παρενέργειες της παρουσίας και της ομιλίας του κ. Γ. Παπανδρέου στην έναρξη του συνεδρίου της Δημοκρατικής Αριστεράς, προσπαθούν να αναλύσουν και στις δύο πλευρές.
Η προσέλευση του Πρωθυπουργού στο συνέδριο δεν αιφνιδίασε τα στελέχη που πρόσκεινται στον κ. Φ. Κουβέλη – αντιθέτως, τους χαροποίησε.
Αυτό όμως που δημιούργησε ανάμικτα συναισθήματα ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο Πρωθυπουργός, στην μακροσκελή ομιλία του έδειξε να διαχωρίζει την Αριστερά του κ. Κουβέλη – θεωρώντας την αξιόπιστο συνομιλητή – από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο κατηγόρησε για λαϊκισμό, «καταγγελτισμό χωρίς προτάσεις» και – εμμέσως – για ροπή προς την ανομία.
Η επίθεση του κ. Παπανδρέου κατά του ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίστηκε από το βήμα της Βουλής την επόμενη ημέρα, όταν ο Πρωθυπουργός εκτόξευσε κατηγορίες κατά του κ. Αλ. Τσίπρα, λέγοντας ότι τρομοκρατεί τον κόσμο και ότι ταυτίζεται με τη ΝΔ, με την οποία οι τόνοι ανεβαίνουν και πάλι, έπειτα από μία περίοδο σχετικής ηρεμίας.
Η απόπειρα αυτή του κ. Παπανδρέου να προσεγγίσει την Δημοκρατική Αριστερά, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις τόσο στο χώρο του ΠαΣοΚ, όσο και στο περιβάλλον του κ. Κουβέλη.
Από τη μία πλευρά, στο κυβερνών κόμμα, υπάρχει μία μερίδα η οποία εκτιμά ότι το άνοιγμα προς την Αριστερά υπό τις παρούσες συνθήκες δεν θα έπρεπε να είναι τόσο αβίαστο και ενθουσιώδες. Με βάση αυτή την προσέγγιση, η στάση αυτή θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως ηττοπάθεια και ως προσπάθεια αναζήτησης στηριγμάτων σε θεωρητικώς συγγενείς πολιτικούς χώρους.
Από την άλλη πλευρά, στη Δημοκρατική Αριστερά, εκφράζεται ανησυχία για την επίθεση φιλίας του κ. Παπανδρέου και την συνδυαζόμενη επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με τις απόψεις αυτές, ο τρόπος με τον οποίο ο Πρωθυπουργός και μεγάλη μερίδα του ΠαΣοΚ εμφανίζεται διατεθειμένη να «πριμοδοτήσει» με θετικά σχόλια τον κ. Κουβέλη, θα μπορούσε να επιφέρει το αντίθετο αποτέλεσμα.
Ειδικώς σε μία περίοδο κατά την οποία η οικονομική ύφεση φθάνει σε οριακό σημείο, η εικαζόμενη προσέγγιση με το ΠαΣοΚ και τα ενδεχόμενα διαλόγου-συνεργασίας, εκτιμάται από κάποιους ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει μία μεγάλη παρεξήγηση.
Ο φόβος ως προς αυτό, έγκειται στο ενδεχόμενο να θεωρηθεί η Δημοκρατική Αριστερά εκ προοιμίου συμμαχική δύναμη με το ΠαΣοΚ, με αποτέλεσμα να στραφούν εν τέλει μεγάλες ομάδες ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
