Δεν υπάρχει πιο καταστροφική προσέγγιση της πραγματικότητας, από το να επιχειρεί κάποιος να τη βλέπει όχι όπως είναι, αλλά όπως θα ήθελε να είναι. Πρόκειται για ένα λάθος που το κάνουμε χρόνια, το πληρώνουμε πανάκριβα, αλλά, δεν το ξεπερνάμε: λειτουργούμε και πάλι έτσι. Αποτέλεσμα; Οπως θα έλεγε και ο κ. Παπανδρέου, αφού δεν αλλάζουμε, βουλιάζουμε…
Ενάντια σε κάθε πραγματικό δεδομένο, κάθε αξιόπιστη εκτίμηση, κάθε μέτρηση, εντός κι εκτός Ελλάδος αλλά και κάθε λογική, ο πρωθυπουργός επιμένει να εκφράζει συνεχώς και σε όλους τους τόνους την άποψη ότι μέσα στο 2011 η Ελλάδα θα αρχίσει να βγαίνει από την ύφεση. Λέει ότι θα γίνει αυτό το θαύμα αλλά, δεν εξηγεί το πώς θα γίνει. Σωστά: αν υπήρχε «γιατί», τότε, δεν θα ήταν θαύμα… Αρκείται να πει ότι η κυβέρνηση, όπως υποστηρίζει, θέτει τις βάσεις «για μια άλλη, βιώσιμη οικονομία, ένα διαφορετικό μοντέλο».
Όμως, όπως συνέβη ουκ ολίγες φορές μέχρι τώρα, ακόμα και οι πιο επίσημες πρωθυπουργικές δηλώσεις, έχουν συχνά διαψευστεί από την πραγματικότητα: η Ελλάδα δεν θα προσέφευγε με κανένα τρόπο στο ΔΝΤ. Αλλά προσέφυγε. Τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση ήταν πολλές φορές τα τελευταία. Αλλά δεν ήταν. Ο ΦΠΑ δεν θα αυξανόταν ξανά. Αλλά αυξήθηκε. Όλα αυτά, και πολλά άλλα, έχουν καταγραφεί.
Σήμερα, η υπεραισιοδοξία του ο κ. Παπανδρέου δεν αποτυπώνει την πραγματικότητα, ούτε καν από μακριά. Αυτό είναι δεδομένο. Προφανώς έχει στόχο να κινήσει την ίδια την κυβερνητική μηχανή και να πείσει την κοινή γνώμη. Θεμιτά όλα αυτά, αλλά ως ένα βαθμό. Από τη στιγμή που οι «εκτιμήσεις» αρχίσουν να λειτουργούν ως παραμορφωτικοί φακοί, αυτομάτως καθίστανται επικίνδυνες.
Επιπλέον, γεννούν το ερώτημα αν τελικά ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα περιγράφει. Αν έχει την πλήρη εικόνα. Γιατί αν όχι, σημαίνει ότι έχει ενδεχομένως αποκοπεί από την πραγματικότητα. Κι αυτό, ειδικά αυτή τη στιγμή, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.
Το ερώτημα είναι λοιπόν τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτή η παραμόρφωση, ειδικά σε μια κυβέρνηση που, έτσι κι αλλιώς κάνει διαρκώς ένα βήμα μπρος και δύο βήματα πίσω. Και που, δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό λόγω αυτής της έλλειψης αποφασιστικότητας, δεν μπορεί πια να ανταποκριθεί στους στόχους.
Όμως ευθύνη δεν έχει μόνον η ίδια. Μεγαλύτερη ευθύνη ίσως έχουν οι Γερμανοί. Όπως γράφει τώρα κι ο Economist «αυτές οι οικονομίες (σ.σ. Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία) είναι σε μια μη βιώσιμη πορεία, αλλά όχι για λόγω έλλειψης προσπάθειας από τις κυβερνήσεις τους… Οι προοπτικές σκουραίνουν σε μεγάλο βαθμό λόγω των λαθών που έγιναν στις Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη και το Βερολίνο…Η Ελλάδα θα πρέπει να σταματήσει να προσποιείται ότι μπορεί να αντέξει το τρέχον δανειακό βάρος και να ασκήσει πιέσεις για αναδιάρθρωση».
Δυστυχώς, κάπως έτσι είναι η πραγματικότητα και το γνωρίζουν όλοι, εντός κι εκτός κυβέρνησης, μέλη της οποίας, στις κατ ιδίαν συζητήσεις, σπανίως εκφράζουν διαφορετική άποψη. Είναι λοιπόν απόλυτη ανάγκη ο πρωθυπουργός να αναθεωρήσει αμέσως τη σχέση του με την πραγματικότητα, όσο όλα αυτά μπορεί να έχουν ακόμα κάποιο νόημα.
gmalouchos@tovima.gr
