«Το σημαντικότερο είναι να πάει καλά η ταινία» μου απαντά ο Αργύρης Ξάφης όταν του λέω ότι χάρη στην ερμηνεία του ως γιατρός που προσπαθεί να κάνει το καλό και βρίσκει μπροστά του εμπόδια στην ταινία «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα» του Σωτήρη Γκορίτσα, ενδεχομένως να είναι ένα από τα φαβορί στα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. «Ένα βραβείο είναι πάντα ένα μπόνους αλλά έξτρα μπόνους, όχι ο σκοπός.»
Για τον Αργύρη Ξάφη η επιτυχία αυτής της ταινίας που είναι μια ακτινογραφία του παραλογισμού που επικρατεί στα ελληνικά κρατικά νοσοκομεία, οφείλεται στην τρυφερή ματιά του Σωτήρη Γκορίτσα. «Είναι ένας άνθρωπος με κατανόηση. Ξέρει το πόσο λαμόγια είμαστε αλλά ταυτοχρόνως και το πόσο ήρωες είμαστε για να επιβιώσουμε στην πραγματικότητα. Και όχι μόνον για τα νοσοκομεία αλλά σε όλες τις εκφάνσεις της ελληνικής κοινωνίας. Αλλοι στη θέση μας θα τα είχαν παρατήσει…Εμείς είμαστε ένας παλιός λαός ,έχουμε κάνει τους κύκλους μας, έχουμε περάσει από τον κυνισμό της ωριμότητας, έχουμε φτάσει στα γηρατειά και είναι σαν να κάνουμε τον γύρο» λέει ο ηθοποιός. «Είμαστε ένα είδος ανθρώπων για παρακολούθηση.»
Πέραν της «Χρυσόσκονης» της Μαργαρίτα Μαντά ,όπου υποδύθηκε τον αδελφό της Μάνιας Παπαδημητρίου και της Αννας Μάσχα, ο Αργύρης Ξάφης, πρωταγωνιστή του τηλεοπτικού θριάμβου «Η 10η Εντολή», δεν έχει να επιδείξει πολλά πράγματα στον κινηματογράφο παρότι έχει παίξει σε αρκετές ταινίες όπως η «Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά», πρώτη ταινία του Πάνου Χ. Κούτρα ,το «Κανείς δεν χάνει σ’ όλα» του Διονύση Γρηγοράτου και σε αρκετές ταινίες του Κωνσταντίνου Γιάνναρη όπου έκανε περάσματα. «Είμαι τρελός σινεφίλ και ο λόγος και ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει εβδομάδα που να μην έχω δει 6- 7 ταινίες.
Ο λόγος που ασχολήθηκα με την υποκριτική είναι νομίζω ο κινηματογράφος» λέει ο Ξάφης που γεννήθηκε στο Περιστέρι απέναντι από δυο κινηματογράφους και άλλους δυο ήταν στα 50 μέτρα αριστερά από τα σπίτια μου. «Απλώς δεν έτυχε ποτέ να παίξω πολύ κινηματογράφο. Ισως να φταίει και το ότι λόγω της κινηματογραφοφιλίας μου νιώθω τον εαυτό μου αρκετά επιλεκτικό όταν διαβάζοντας ένα σενάριο βλέπω από πού έχει κλέψει ο σεναριογράφος. Καλές είναι οι αναφορές αλλά ας μιλήσουμε και για κάτι δικό μας.»
Επίσης, το γεγονός ότι ο Αργύρης Ξάφης κάνει 14 χρόνια θέατρο ,έχοντας παίξει σημαντικούς ρόλους, τον έχει βοηθήσει να ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει δραματουργία. «Αυτό δεν σημαίνει ότι έχω γίνει καλύτερος ηθοποιός αλλά σίγουρα ξέρω από το κείμενο το πώς θα πρέπει να στηθεί μια σκηνή» λέει ο ηθοποιός που αυτόν τον καιρό κάνει πρόβες για μια παράσταση που βασίζεται πάνω στον πίνακα της Σχεδίας της Μέδουσας και θα ανεβεί το προσεχές καλοκαίρι σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. «Γι’ αυτό μου άρεσε τόσο πολύ η απλότητα και καθαρότητα του Γκορίτσα.»
Μια ακόμη δραστηριότητα που αυτή την εποχή δίνει ενέργεια στον Αργύρη Ξάφη, είναι το παιδικό θέατρο με το οποίο ασχολείται τα πρωϊνά στο θέατρο Πόρτα. «Έχω πάθει πλάκα. Νόμιζα ότι θα κάνω κάτι σαν μεταπτυχιακό πάνω στο θέατρο αλλά γυρνώντας κάθε μέρα γύρω στις 12.00 το μεσημέρι από το θέατρο ένιωθα την αδρεναλίνη μου τόσο ανεβασμένη που ήμουν έτοιμος να σηκώσω αμάξι στην πλάτη μου. Γιατί με τα παιδιά δεν υπάρχει ούτε Αργύρης Ξάφης, ούτε σκηνοθέτης, ούτε τίποτε. Αναγκάζεσαι και φιλτράρεις τα μέσα σου τρομαχτικά. Πρέπει οπωσδήποτε να συμβεί κάτι στην σκηνή.»
Η ταινία «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα» του Σωτήρη Γκορίτσα προβάλλεται στις αίθουσες από την πέμπτη 31 Μαρτίου.
