Οι δεσμοφύλακες έβαλαν τους εκδότες σε τρεις ψάθινες καρέκλες, απέναντι σε ένα θλιβερό μεταλλικό γραφείο. «Σε λίγο θα σας δει ο κύριος Διευθυντής» είπαν οι δεσμοφύλακες και όταν τους ρώτησαν οι κρατούμενοι εκδότες «ποιος είναι ο κύριος Διευθυντής», τους απάντησαν με στόμφο: «Ο κύριος Ταξίαρχος»!
Σε λίγο οι τρεις εκδότες είδαν τον ταξίαρχο που τα θύματά του τον αποκαλούσαν «ο σκύλος της ΕΣΑ». Και τον άκουσαν να εκφωνεί λόγο για τις αγαθές προθέσεις της 21ης Απριλίου, την οποία, έλεγε, είχαν προδώσει ο Παπαδόπουλος και οι άλλοι συνεργάτες του. Ο ίδιος, πρόσθεσε, ανέλαβε την ευθύνη της καθάρσεως και της ανακοπής της πορείας επιστροφής στη φαυλοκρατία που είχε αρχίσει, εξηγούσε, με την ανάθεση της κυβερνήσεως στον Μαρκεζίνη. Ηταν τόσο το… ενδιαφέρον για την ομιλία του ταξίαρχου της ΕΣΑ ώστε ο Νάσος Μπότσης ψιθύρισε στον Χρ. Λαμπράκη: «Να σου πω ένα ανέκδοτο, Χρήστο…». «Να ακούω κι εγώ…» είπε χαμηλοφώνως ο Τζώρτζης Αθανασιάδης, που πρόσθεσε: «Ρε Νάσο, μήπως θυμάσαι, το 17 είναι κόκκινο ή μαύρο;».
Ο ταξίαρχος ολοκλήρωσε τον πανηγυρικό του, είπε στους εκδότες ότι μπορούν να φύγουν αλλά να ξέρουν ότι τελούν υπό την άμεση παρακολούθηση οργάνων της ΕΣΑ.
Αυτή ήταν η μόνη συνάντηση του Χρ. Λαμπράκη με τον Ιωαννίδη. Συνήθως με τους δημοσιογράφους ησχολούντο όργανα της Ασφάλειας Αθηνών που τους μετέφεραν στα κρατητήρια ή σε τόπους εξορίας- ο Χρ. Λαμπράκης είχε εκτοπιστεί στη Νάξο.
Δύο χρόνια αργότερα η απριλιανή χούντα είχε καταρρεύσει και ο «αόρατος δικτάτωρ» ήταν κρατούμενος. Ανάμεσα στο πραξικόπημα Ιωαννίδη και στην ανατροπή της χούντας είχε μεσολαβήσει η τραγωδία της Κύπρου.
Η εγκληματική δράση της απριλιανής δικτατορίας στην Κύπρο είχε περιγραφεί πλήρως στις σελίδες του «Βήματος», πριν και μετά το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Ολοι όσοι έζησαν εκείνα τα γεγονότα γελούν ακούγοντας συκοφαντίες, όπως η προ ημερών διατυπωθείσα περί αναμείξεως του Χρ. Λαμπράκη στο πραξικόπημα!! Εν συνεργασία μάλιστα με τον Δ. Ιωαννίδη και τον Νίκο Σαμψών που η χούντα διόρισε… πρόεδρο της Κύπρου μετά το πραξικόπημα. Η τοποθέτηση του τελευταίου έγινε την τελευταία στιγμή διότι η χούντα είχε σχεδιάσει την ανάθεση στον τότε πρόεδρο της κυπριακής Βουλής Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος όμως αρνήθηκε κατηγορηματικά.
Ολοι οι επιζώντες συνεργάτες και συνομιλητές του Μακαρίου γνωρίζουν τα αισθήματα τιμής και φιλίας που έτρεφε ο Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος της Κύπρου για τον Χρήστο Λαμπράκη.
Η τύχη το έφερε να είμαι ο τελευταίος δημοσιογράφος που μίλησε με τον Μακάριο πριν από τον αιφνίδιο θάνατό του τον Αύγουστο του 1977 στη Λευκωσία. Μου είχε δώσει μια μεγάλη συνέντευξη για «Το Βήμα». Οταν μου παρέδωσε το οριστικό κείμενό της (ενωρίς το πρωί του Σαββάτου 23 Ιουλίου 1977- δημοσιεύθηκε στο «Βήμα» της επομένης, 24ης Ιουλίου), μου είπε: «Μην ξεχάσετε, ασπασμούς στον κύριο Χρήστο».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
