Καταλύτης στο χώρο της Αριστεράς αλλά και εκ νέου ηγεμονική δύναμη εντός του ΣΥΝ (όπως ήταν μέχρι να χάσει την πλειοψηφία στο τελευταίο συνέδριο) επιδιώκει να γίνει το «Αριστερό Ρεύμα» του ΣΥΝ με επικεφαλής τον κ. Π. Λαφαζάνη, που παράλληλα ανεβάζει τα ιδεολογικά ντεσιμπέλ της «αντικαπιταλιστικής και ταξικής» ρητορικής στην Κουμουνδούρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κείμενο το οποίο τίθεται προς συζήτηση στην Πανελλαδική Σύσκεψη του «Αριστερού Ρεύματος» (πραγματοποιείται σήμερα Σάββατο), αναφέρεται ως ανάγκη να αναζητήσει η Αριστερά ένα «νέο σύγχρονο μπολσεβικισμό» και ένα νέο μεγάλο θεωρητικό έργο «τομής και πνοής αντίστοιχο με το ΚΕΦΑΛΑΙΟ» για να απαντήσει θετικά «στο περιεχόμενο του σοσιαλισμού στην εποχή μας και στη στρατηγική μετάβασης».
Το κείμενο εισήγησης μιλά για μια σύγχρονη ριζοσπαστική προοδευτική και σοσιαλιστική πρόταση στη χώρα μας που «δεν μπορεί να προχωρήσει και πολύ περισσότερο να ολοκληρωθεί, μέσα στα σκληρά μονεταριστικά ταξικά πλαίσια του ευρώ αλλά και της ιμπεριαλιστικής νεοφιλελεύθερης »ιεράς συμμαχίας» της Ε.Ε». Μάλιστα, διατυπώνεται η άποψη ότι η «προοδευτική και σοσιαλιστική προοπτική μιας οποιασδήποτε προπορευόμενης χώρας μέλους της Ε.Ε. ή θα συνεπιφέρει μια παλίρροια προοδευτικών ανατροπών και την ανατροπή σε πολλές χώρες της Ε.Ε. ή και στο σύνολό της ή θα οδηγήσει τη συγκεκριμένη χώρα, που επιχειρεί προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς, εφόσον θέλει να τους συνεχίσει, εκτός ευρώ αλλά και στη συνέχεια εκτός Ε.Ε.!».
Ο κ. Λαφαζάνης επισημαίνει ότι το Αριστερό Ρεύμα στις σημερινές συνθήκες μπορεί «να επαναπροσανατολίσει το ΣΥΝ για να κερδίσει σε αξιοπιστία» και φιλοδοξεί να γίνει ο μεγάλος καταλύτης: για να «ανακοπούν διχαστικές και «εμφυλιοπολεμικές» διεργασίες στο χώρο της Αριστεράς», να αναπτυχθούν «συγκλίσεις για τη μεγάλη παράταξη της Αριστεράς», να υπάρξει αξιόπιστη επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ, να προωθηθούν άμεσα διεργασίες κοινής δράσης, διαλόγου και συνεργασίας ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να ανοίξει ο δρόμος «συμπαράταξης όλων ανεξαιρέτως των αριστερών δυνάμεων από το ΣΥΡΙΖΑ και τη μη κοινοβουλευτική Αριστερά έως το ΚΚΕ».
Ιδιαίτερη έμφαση δίνουν οι Ρευματικοί στην ανάδειξη της προσφοράς τους ως τάσης εντός του ΣΥΝ και προβάλλουν ότι το Αριστερό Ρεύμα «κράτησε σε μεγάλο βαθμό ζωντανό και όρθιο τον ΣΥΝ». Είναι ενδεικτικό ότι σημειώνουν η αντίθεση στη Συνθήκη του Μάαστριχτ (και στη συνέχεια στη Συνθήκη του Άμστερνταμ αλλά και στις μετέπειτα Συνθήκες), «αν και χαρακτηρίστηκε «αντιευρωπαϊκή», όπως «αντιευρωπαϊκές» χαρακτηρίζονται σήμερα ορισμένες θέσεις του, ήταν αυτή που διέσωσε τον ΣΥΝ και του έδωσε τη δυνατότητα να διαδραματίζει ρόλο σήμερα!». Επίσης, επισημαίνουν ότι το Ρεύμα έφερε στο προσκήνιο την ιδέα της συμπαράταξης όλων των αριστερών δυνάμεων, συνέβαλε καθοριστικά στη σύλληψη του ΣΥΡΙΖΑ και την προώθησή του, «πραγματοποίησε αυτό που απεκλήθη «αριστερή στροφή» του ΣΥΝ, προσέδωσε στον ΣΥΝ σημαντικά ταξικά και λαϊκά χαρακτηριστικά».
