Η ευτυχία είναι µία αξία µάλλον υπερτιµηµένη, και το απεγνωσµένο κυνήγι της µπορεί τελικά να οδηγεί στη δυστυχία!
Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται Αμερικανοί επιστήμονες, οι οποίοι θεωρούν πως το αέναο κυνηγητό της ευτυχίας ενδέχεται να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. «Τα πράγματα εκείνα που μας κάνουν ευτυχισμένους ενδέχεται να μην σχετίζονται με αυτό που ονομάζουμε «βραχυπρόθεσμη ευτυχία», όπως ένα ωραίο γεύμα ή την νίκη της ομάδας μας σε ένα άθλημα», τονίζει η καθηγήτρια Κάρολ Ρίφ του πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν, στις ΗΠΑ.
Μετά από 15ετη μελέτη σε 7.000 ανθρώπους μέσης και τρίτης ηλικίας, η ερευνήτρια κατέληξε στο συμπέρασμα πως δεν καταφέρνουμε να είμαστε ευτυχισμένοι επειδή συγχέουμε στο κεφάλι μας τους όρους «ευδαιμονία» και «ηδονή».
«Στην πραγµατικότητα η ευτυχία πρέπει να συνδέεται µε τις ηθικές, πνευµατικές και συναισθηµατικές αξίες και ο καλύτερος τρόπος για να την προσεγγίσουµε είναι µέσα από δραστηριότητες που µας προσφέρουν ηθική ικανοποίηση ή µας γεµίζουν συναισθηµατικά», λέει η Δρ. Ριφ, καταλήγοντας πως µπορεί πραγµατικά να περάσουµε καλά αν σταµατήσουµε να προσπαθούµε να γίνουµε ευτυχισµένοι.
Εξάλλου, έρευνα του πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο σε διαφορετικές γενιές αμερικανών φοιτητών από το 1938 μέχρι το 2007, έδειξε πως, με το πέρας των δεκαετιών και την υιοθέτηση ενός πιο υλιστικού τρόπου ζωής, αυξήθηκαν αντίστοιχα και τα συμπτώματα και κρούσματα κατάθλιψης και παράνοιας.
«Το να επιθυµούµε απεγνωσµένα την ευτυχία µοιάζει µε σαπούνι που γλιστρά µέσα από τα χέρια µας», αναφέρει ο Στίβεν Βάις, καθηγητής Ψυχολογίας και Ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο του Οχάιο, επισηµαίνοντας ότι καταδικάζουµε τον εαυτό µας στη µιζέρια κάθε φορά που συνδέουµε την ευτυχία µε τις επίγειες απολαύσεις.
