Διασυρμός της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης: εξέδωσε σήμερα δημόσια καταγγελία για τις συνθήκες κράτησης των λαθρομεταναστών και την κατάσταση των φυλακών στη χώρα μας _ μέτρο στο οποίο έχει καταφύγει μόνο άλλες πέντε φορές από το 1989, δύο για την Τουρκία και τρεις για την Τσετσενία!
Από το κακό στο χειρότερο
Ο στόχος της _ πολύ σκληρά διατυπωμένης _ δημόσιας καταγγελίας είναι να τονίσει την μακροχρόνια άρνηση της Ελλάδας να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις της Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (CPT) η οποία έχει πραγματοποιήσει 10 επισκέψεις στη χώρα από το 1993. Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι η Αθήνα όχι μόνο έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια τις υποδείξεις της αλλά και ότι η μεταχείριση των παράνομων μεταναστών και των φυλακισμένων επιδεινώθηκε τα τελευταία χρόνια καθώς και ότι σε πολλές περιπτώσεις οι ελληνικές αρχές είπαν ψέμματα για τα μέτρα που έχουν ληφθεί.
«Η Επιτροπή προσπάθησε σταθερά να πραγματοποιήσει εποικοδομητικό διάλογο με τις ελληνικές αρχές», αναφέρει η καταγγελία. «Ομως η συνεχιζόμενη έλλειψη δράσης δεν μας αφήνει άλλη λύση παρά να καταφύγουμε στο ασυνήθιστο μέτρο της δημόσιας καταγγελίας».
Η καταγγελία αναφέρει ότι «ήδη από την επίσκεψη του 1997, η CPT είχε εκφράσει ανησυχία για τις συνθήκες κράτησης των λαρθομεταναστών» και ότι «οι εκθέσεις του 2005, του 2007, του 2008 και του 2009» επανέλαβαν τα ίδια πράγματα όμως η Αθήνα «συνέχισε να αγνοεί τις συστάσεις» της.
Περαιτέρω επιδείνωση
Η επίσκεψη της Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης τον Σεπτέμβριο του 2009 «αποκάλυψε ότι στην πραγματικότητα υπήρξε περαιτέρω επιδείνωση των συνθηκών κράτησης». Τον Ιανουάριο του 2010, η CPT πραγματοποίησε συνομιλίες σε υψηλό επίπεδο με τις ελληνικές αρχές οι οποίες «σταθερά υποστήριζαν ότι έχουν ληφθεί μέτρα για να βελτιωθεί η κατάσταση». Αναφέρεται το παράδειγμα επιστολής με ημερομηνία 23 Νοεμβρίου 2009 στην οποία η Αθήνα πληροφόρησε την CPT ότι «θα τερματιστεί η διοικητική κράτηση λαθρομεταναστών σε κέντρα στα σύνορα και σε αστυνομικά τμήματα» καθώς και ότι «το κέντρο κράτησης του Πειραιά, το οποίο η CPT είχε επικρίνει επανειλημμένως από το 1997, θα κατεδαφιζόταν στις αρχές του 2010».
«Δυστυχώς», καταλήγει η δημόσια καταγγελία, «η επίσκεψη της Επιτροπής τον Ιανουάριο του 2011 απέδειξε ότι οι πληροφορίες που είχαν δώσει οι ελληνικές αρχές ήταν ανακριβείς». Φέρνει το παράδειγμα του κέντρου κράτησης στο Σουφλί, όπου μέλη της CPT αναγκάστηκαν να περάσουν πάνω από άτομα ξαπλωμένα στο πάτωμα για να μπουν στις εγκαταστάσεις, ότι δεν επιτρέπεται στους μετανάστες ούτε να αλλάζουν ρούχα και ότι συχνά κρατούνται άντρες με γυναίκες μαζί. Στο γειτονικό Φυλάκιο, επίσης στον Εβρο, οικογένειες λαθρομεταναστών με παιδιά κρατούνται επί εβδομάδες ή και μήνες σε ρυπαρές, ανθυγιεινές συνθήκες συνωστισμού «σαν κλουβιά». Οσο για το κέντρο κράτησης του Πειραιά που αναφέραμε παραπάνω, συνεχίζει να λειτουργεί και να φιλοξενεί λαθρομετανάστες «σε πολύ χειρότερες συνθήκες από εκείνες που πρωτοπεριγράφηκαν στην έκθεση του 1997».
Αρνηση παραδοχής
Ανάλογη επιδείνωση παρατηρείται και στα σωφρονιστικά ιδρύματα την τελευταία δεκαετία, κυρίως στις φυλακές της Αμφισσας, στις ανδρικές και γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού «ακόμη και σε καινούργιες φυλακές όπως στον Δομοκό». Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι οι ελληνικές αρχές δεν παραδέχονται καν ότι οι φυλακές έχουν πρόβλημα.
Η CPT, που έχει εξετάσει 300 υποθέσεις στα 22 χρόνια της λειτουργίας της αλλά αυτή είναι μόλις η έκτη δημόσια καταγγελία που εκδίδει, αναγνωρίζει ελαφρυντικά στην Ελλάδα, όπως την μεγάλη εισροή λαθρομεταναστών λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Καλεί τη διεθνή κοινότητα _ κυρίως την ΕΕ _ να βάλει ένα χεράκι για να βοηθήσει την κατάσταση, όμως τονίζει ότι η αρωγή από το εξωτερικό πρέπει να συνοδεύεται από συγκεκριμένη δράση στο εσωτερικό η οποία δεν πρέπει να περιορίζεται στα λόγια και σε νόμους που μένουν στα χαρτιά.
Σύμφωνα με το καταστατικό του Συμβουλίου Ευρώπης, η δημόσια καταγγελία εκδίδεται με την σύμφωνη γνώμη των δύο τρίτων των μελών.
