Η Ευρώπη ως συνήθως, αφού εξάντλησε όλα τα περιθώρια διαπραγμάτευσης στο εσωτερικό της, κατέληξε σε συμφωνία για τον πάγιο μηχανισμό αντιμετώπισης των κρίσεων, προσφέροντας διευκολύνσεις πέραν πάσης προσδοκίας στα χειμαζόμενα μέλη της ευρωζώνης και συγκεκριμένα στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία και ηθικό πλεονέκτημα έναντι των αγορών στην πιεζόμενη Πορτογαλία.
Τώρα μπορεί να πει κανείς ότι με την επιμήκυνση, τη μείωση του επιτοκίου και τη δυνατότητα απευθείας αγοράς ομολόγων από τον πάγιο μηχανισμό που θα δημιουργηθεί το 2013, ο κ. Παπανδρέου και η ελληνική κυβέρνηση έχουν την ευκαιρία να κλείσουν το μέτωπο της εξωτερικής πίεσης και να αφοσιωθούν ολοκληρωτικά στο έργο της εσωτερικής αναδιάρθρωσης.
Θα μπορούσε πλέον να πει κανείς ότι η υπόθεση διάσωσης της ελληνικής οικονομίας γίνεται εσωτερική υπόθεση, η ευθύνη πια είναι δική μας.
Το μπαλάκι λοιπόν περνάει στον πρωθυπουργό, στην κυβέρνηση, στα κόμματα, στα συνδικάτα, στις Τράπεζες, στους επιχειρηματίες, στις συλλογικές εκφράσεις της χώρας, οι οποίες οφείλουν να συμφωνήσουν τουλάχιστον στον στόχο της διάσωσης και να ανακαλύψουν τα κοινά πεδία σε επιμέρους στόχους.
Ο κ. Παπανδρέου οφείλει να αναδιατάξει τις δυνάμεις του, να ανασυγκροτήσει την κυβέρνησή του, να τη συντονίσει επαρκώς και να την οργανώσει έτσι ώστε να ανταποκριθεί με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα στο έργο διάσωσης της οικονομίας.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να καταλάβει πια ότι ως κόμμα ευρωπαϊκό και φιλελεύθερο δεν μπορεί να εξαντλείται σε αντιμνημονιακό αγώνα και οι δυνάμεις της Αριστεράς να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι η Ελλάδα θα διατηρήσει την ευρωπαϊκή θέση της, ότι η συμμετοχή της στην ευρωζώνη είναι αδιαπραγμάτευτη κατάκτηση του ελληνικού λαού και άρα να προσαρμόσουν τη δράση τους με γνώμονα ευρωπαϊκούς ορίζοντες.
Κακά τα ψέματα, ο ευρωπαϊκός δρόμος, όσο ακανθώδης και κοπιαστικός κι αν είναι, παραμένει μοναδικός και ο καλύτερος για την Ελλάδα.
Ολες οι άλλες επιλογές είναι εθνικά επισφαλείς και κοινωνικά οπισθοδρομικές.
Τώρα, γι’ ακόμη μια φορά προσφέρεται ευκαιρία επανεκκίνησης στη χώρα.
Και όλοι οφείλουν να αναλάβουν τις ιστορικές ευθύνες τους.
