«Είναι μια ταινία πάνω στις σκοτεινές πλευρές της Αλβανίας και δεν εννοώ τον υπόκοσμο αλλά τους ανθρώπους που ενώ δεν είναι παράνομοι ζουν στο περιθώριο» λέει ο Μπουγιάρ Αλιμάνι για την πρώτη, μεγάλου μήκους ταινία του, την «Αμνηστία», η οποία όχι μόνον παίχθηκε στο Φόρουμ του φεστιβάλ του Βερολίνου που ολοκληρώθηκε το Σάββατο 19 Φεβρουαρίου αλλά απέσπασε το βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Αιθουσαρχών Τέχνης. «Μια γυναίκα, ένας άντρας, ένας νόμος που επιτρέπει στους έγκλειστους φυλακισμένους να συναντηθούν ερωτικά με τους συζύγους τους και παράλληλα με αυτά , κυοφορείται μια άλλη ερωτική σχέση η οποία αναπτύσσεται έξω από τους τοίχους των φυλακών με πρωταγωνιστές τους συζύγους που επισκέπτονται τους φυλακισμένους.»
Η «Αμνηστία» είναι μια συμπαραγωγή Αλβανίας/ Ελλάδας / Γαλλίας γυρισμένη στα αλβανικά και με αλβανούς ηθοποιούς (Λούλι Μπίτρι, Καραφίλ Σένα). Στην παραγωγή της έχουν συμμετάσχει ο ίδιος ο Αλιμάνι (90 Productions), ο Θάνος Αναστόπουλος με την «Φαντασία Οπτικοακουστική» το Αλβανικό και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το Ευρωπαικό Ταμείο Eurimages.
Τα περισσότερα μέλη του τεχνικού επιτελείου της «Αμνηστίας» _στην διεύθυνση της φωτογραφίας (Ηλίας Αδάμης),στον ήχο (Λέανδρος Ντούνης), στο μοντάζ(Μπονίτα Παπαστάθη) κ.α._ έχουν ελληνική ιθαγένεια. «Τα τεχνικά είναι θέματα που εμείς στην Αλβανία δυστυχώς δεν τα κατέχουμε» λέει ο Αλιμάνι που γεννήθηκε στην Αλβανία αλλά μεγάλωσε και σπούδασε στην Ελλάδα. «Ενώ υπάρχει αλβανικός κινηματογράφος, έστω και μικρός σε ποσότητα, οι συνθήκες στις οποίες γυρίζονται εκεί οι ταινίες είναι μάλλον πρωτόγονες.» Ο Αλιμάνι μάλιστα λέει χαρακτηριστικά ότι ελπίζει κάποια στιγμή στην πατρίδα του θα πουν για τον κινηματογράφο αυτό που ο Γαλιλαίος είπε για την γη: «και όμως κινείται.»
Η «Αμνηστία» είχε συνολικό προϋπολογισμό 800.000 ευρώ αλλά ο σκηνοθέτης της πιστεύει ότι θα μπορούσε να είχε γυριστεί και με λιγότερα χρήματα. «Στις χώρες μας και εννοώ το γεωγραφικό φάσμα των Βαλκανίων, το παν για να κάνεις μια ταινία δεν είναι πια τα χρήματα αλλά το πάθος» λέει. «Ανήκω στην γενιά των νέων ελλήνων κινηματογραφιστών _και βάζω τον εαυτό μου μέσα στους Ελληνες, μαζί με τον Γιώργο Λάνθιμο, τον Νικολέρη, τον Αρη Μπαφαλούκα και τον Σύλλα Τζουμέρκα με τους οποίους έχω συμμετάσχει με μικρού μήκους ταινίες στο φεστιβάλ της Δράμας.»
«Ανέκαθεν οι μεγάλες πιέσεις έβγαζαν μεγάλη Τέχνη» λέει ο σκηνοθέτης, εξαιρώντας φυσικά τον εαυτό του. «Νομίζω ότι στον κινηματογράφο της Ελλάδας γίνεται αυτό ακριβώς. Οι σκηνοθέτες πλέον σκέφτονται λίγο περισσότερο, πονάνε λίγο περισσότερο, νιώθουν μέχρι το κόκαλο ότι η οικονομική κρίση μας πιέζει όλους και ότι μπορεί μεθαύριο να έρθει η δική τους σειρά. Ετσι, ο καθένας με τον τρόπο του προσπαθεί να πει τον δικό του λόγο πάνω στα πράγματα με την ελπίδα ότι κάτι θα σωθεί τελικά.»
Η ταινία «Αμνηστία» δεν έχει προς το παρόν βρει διανομή στις ελληνικές αίθουσες
