Από το 1922- χρονιά που τέμνει τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία- πέρασαν περίπου 90 χρόνια. Αλλά ακόμη και σήμερα υπάρχουν «σημάδια» που μοιάζουν με «κόκκινες κλωστές» συνδέοντας το χθες με το σήμερα. Πολλές επιχειρηματικές ιστορίες, πολύ γόνιμες και δημιουργικές, με αρκετή ταλαιπωρία όμως και μεγάλη προσπάθεια, έχουν την αφετηρία τους στην καταστροφή. ΄Η γεννήθηκαν μέσα από την καταστροφή. Τότε που εκατοντάδες χιλιάδες πλάνητες άνθρωποι, «χωρίς στον ήλιο μοίρα» έφταναν στο λιμάνι του Πειραιά. Στοιβάχτηκαν όπωςόπως στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. «Νοικοκυραίοι» στον τόπο τους, κουβάλησαν μαζί και την τέχνη. Ηταν και το μόνο μέσο για να επιβιώσουν. Σε αυτές τις συνθήκες η οικογένεια του Αρμένιου Μιράν Κουρανλιάν, ιδρυτή της εταιρείας παραγωγής και εμπορίας αλλαντικών «Μιράν», βρέθηκε στην περιοχή της παλιάς Κοκκινιάς- τα πρώτα σπίτια των προσφύγων ήταν παραπήγματα και αντίσκηνα. Παλιοί «παστουρματζήδες» από γενιά σε γενιά. Η καταγωγή της ήταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και ξεριζωμένη δύο φορές. Η πρώτη ήταν το 1915, όταν ο τουρκικός εθνικισμός προκάλεσε τη γνωστή γενοκτονία των Αρμενίων. Τότε κατέφυγαν στην Πόλη, για να σωθούν. Η διαμονή τους όμως στην Πόλη αποδείχθηκε σύντομη. Τον μοιραίο Αύγουστο του 1922 η οικογένεια Κουρανλιάν φεύγει από τη Κωνσταντινούπολη και λίγες ημέρες αργότερα βρίσκεται στη Χίο και μετά στον Πειραιά και στην Παλιά Κοκκινιά να προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Για ένα-δύο χρόνια πάλεψε σκληρά και κατόρθωσε «να σταθεί στα πόδια της».
Και τότε αποφάσισε να καταπιαστεί με την τέχνη που ήξερε καλά. Αρχισε, λοιπόν, και πάλι να φτιάχνει παστουρμά και σουτζούκι και να το διακινεί ο ίδιος χέρι-χέρι, και αυτό ώσπου κατάφερε να αποκτήσει στην αγορά της Αθήνας ένα μικρό μαγαζί, όχι μεγαλύτερο από τρία τετραγωνικά μέτρα. Στην οδό Ευριπίδου 45. Από εκεί πλέον ο Μιράν, όπως τον έμαθε ο κόσμος, γίνεται γνωστός. Αποκτά εξαιρετική φήμη αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους της πρωτόλειας οικοτεχνίας. Οπως λέει μιλώντας προς «Το Βήμα» ο εγγονός του κ. Μιράν Κουρανλιάν «έχουμε πελάτες από τις δεκαετίες του ΄40 και του ΄50». Το- μάλλον κατ΄ όνομα- μαγαζί των τριών τετραγωνικών μέτρων δεν χωρά περισσότερους από το αφεντικό και έναν πελάτη, η «ουρά» όμως συνεχιζόταν στο πεζοδρόμιο- «ένας ήταν μέσα και δέκα έξω» λέει ο εγγονός του. «Και συνήθως, η ζήτηση που είχε ο παστουρμάς και το σουτζούκι ήταν πολύ μεγαλύτερη από τις ποσότητες που μπορούσε να παρασκευάζει ο παππούς μου». Κάπως έτσι όμως δημιουργήθηκε η φήμη του Μιράν.
Η μικρή οικοτεχνία με τη φήμη που τη συνόδευε κατόρθωσε να επιβιώσει στην ταραγμένη δεκαετία του 1940. Από εκεί και μετά τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Τη δεκαετία του 1950 αρχίζει η ανάπτυξη. Και το 1950 ήταν από τις πιο καθοριστικές χρονιές για την επαγγελματική διαδρομή του Μιράν. Αναβαθμίζει το εργαστήριό του, και προσπαθεί να διανείμει προϊόντα του σε ολόκληρη την ελληνική αγορά. Και αρχίζει η διανομή προϊόντων με την επωνυμία «Μιράν» σε όλη τη χώρα, ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές. Από το 1954, μικρό παιδί, δουλεύει στην εταιρεία ο γιος του Μιράν, ο Μπέδρος Κουρανλιάν, και από το 1960 αναλαμβάνει την επιχείρηση. Αυξάνεται η γκάμα των προϊόντων και δίνει έμφαση στην περιοχή της Βορείου Ελλάδος.
Τα μεγαλόπνοα όμως σχέδια εγκαταλείπονται δέκα χρόνια αργότερα, το 1970, γιατί όπως λέει ο κ. Μιράν Κουρανλιάν «η εταιρεία κινδύνευε να χάσει την ταυτότητά της, θα έχανε τον παραδοσιακό της χαρακτήρα και θα πηγαίναμε σε βιομηχανοποίηση των προϊόντων, πράγμα που δεν θέλαμε». Και επιστρέφει σε αυτά που ξέρει να δουλεύει καλύτερα, τον παστουρμά και το σουτζούκι.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, το 1994, την εταιρεία αναλαμβάνει η τρίτη γενιά, οι Μιράν και Κρικόρ Κουρανλιάν, οι οποίοι βάζουν τη δική τους «σφραγίδα» στην εξέλιξη της εταιρείας. Επειτα από κάμποσα ταξίδια στο εξωτερικό προχωρούν στην αναβάθμιση του κέντρου διανομής των προϊόντων, εκπαιδεύουν το προσωπικό τους, εκσυγχρονίζουν την επιχείρηση και κυρίως αποκτούν κωδικό εξαγωγής των προϊόντων στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στις τρίτες χώρες. Ετσι ο κ. Μιράν Κουρανλιάν αναλαμβάνει το ιστορικό κατάστημα της οδού Ευριπίδου 45- το οποίο είναι πλέον αρκετά μεγαλύτερο- και πίσω από τον πάγκο εξυπηρετεί τους πελάτες, ενώ ο αδελφός του Κρικόρ αναλαμβάνει την παραγωγή, η οποία διατηρεί όσο γίνεται τον παραδοσιακό της χαρακτήρα. Παράγει 7-10 τόνους ετησίως
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, το 1983, το εργοστάσιο επεκτείνεται και δημιουργείται μια σύγχρονη μονάδα σε μια έκταση 1.300 τ.μ. όπου παράγονται πλέον σε μεγάλες ποσότητες τα δύο κλασικά προϊόντα της εταιρείας, ο παστουρμάς και το σουτζούκι. Και έτσι μαζί με τη φήμη ήταν και η παράδοση πλέον που ακολουθούσεκαι ακολουθεί- τη φίρμα «Μιράν». Παράλληλα διευρύνεται το δίκτυο διανομής, τα προϊόντα τοποθετούνται σε ορισμένες μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ, συνεχίζει να έχει δραστηριότητα στη χονδρική αγορά και πρόσφατα απέκτησε σύστημα διανομής κατ΄ οίκον σε ολόκληρη την Ελλάδα. Πάντως σε κάθε περίπτωση το παραδοσιακό μαγαζί στην ιστορική αγορά της Αθήνας παραμένει το καλύτερο σημείο του, αφού το 50% των πωλήσεων πραγματοποιείται εκεί. Παράγει 7-10 τόνους προϊόντων κάθε χρόνο και χρησιμοποιεί αποκλειστικά μοσχαρίσιο κρέας. Θέλοντας όμως να ενισχύσει την γκάμα των προϊόντων του προχώρησε σε εισαγωγές. Ηλθε σε συμφωνία με αντίστοιχες μικρές αλλαντοποιίες της Ιταλίας, του Βελγίου και της Γερμανίας, οι οποίες παράγουν συγκεκριμένα προϊόντα με τις προδιαγραφές των αδελφών Κουρανλιάν- «που να ταιριάζουν γευστικά με τις προτιμήσεις των ελλήνων καταναλωτών».
