Ενα «νέο» αρχαίο θέατρο, ηλικίας 2.300 ετών και περίπου 3000 θέσεων θα έχει αποκτήσει ως το τέλος του 2011 η Μεσσήνη.
Πρόκειται για το αρχαίο θέατρο της πόλης,το οποίο θα αποκατασταθεί κατά ένα μέρος του με τη χρήση του αυθεντικού υλικού, που έχει διασωθεί ως σήμερα. Οι επεμβάσεις, οι οποίες εγκρίθηκαν από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο χθες το βράδυ αφορούν τμήμα του κάτω κοίλου και συγκεκριμένα 24σειρές εδωλίων ως το ύψος του διαζώματος. Όπως είπε ο καθηγητής κ.ΠέτροςΘέμελης, ανασκαφέας και αναστηλωτής της αρχαίας Μεσσήνης σώζονται 1400 κομμάτια αυθεντικού υλικού του θεάτρου,τα οποία θα πάρουν τις θέσεις τους στο μνημείο,σύμφωνα με την μελέτη που εκπόνησε ο αρχιτέκτονας κ.ΗλίαςΜουτόπουλος.
Οπου απαιτείται θα χρησιμοποιηθεί και νέο υλικό ενώ το υπόλοιπο _και μεγαλύτερο ασφαλώς_ τμήμα του θεάτρου θα καλυφθεί από χαμηλή πρασινάδα. Οι εργασίες αποκατάστασης αρχίζουν την άνοιξη και η χρηματοδότηση του έργου γίνεται από δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα της αρχαιότητας είναι αυτό της Μεσσήνης αφού υπολογίζεται ότι φιλοξενούσε περί τους 12000 θεατές. Ορισμένα από τα εδώλια που έχουν διασωθεί φέρουν χαραγμένες επιγραφές, μία από τις οποίες μάλιστα αναφέρει κάποιον απελεύθερο δούλο. Οι θρόνοι της πρώτης σειράς ήταν πέντε και τεράστιοι _ διασώζονται μόνον δύο_ ενώ μπροστά τους υπάρχει λίθινο υποπόδιο. Στην πλάτη ενός από αυτούς έχει διατηρηθεί διακόσμηση με κεφαλάκια χήνας ενώ δίπλα σε άλλον υπήρχε μία πηγή νερού, που ανάβλυζε σε μία γούρνα. Όπως λέει μάλιστα ο κ.Θέμελης νερό υπάρχει από αυτή την πηγή και σήμερα.
Στην αρχαιότητα μεταξύ των θρόνων ήταν τοποθετημένα αγάλματα από τα οποία όμως διασώζονται σήμερα μόνον τα βάθρα, πέντε εξ αυτών.Στις πρώτες σειρές τα εδώλια ήταν κατασκευασμένα από ψαμμίτη (εύθραυστος πωρόλιθος τηςπεριοχής) γι΄ αυτό και δεν διασώζονται σε καλή κατάσταση, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα για τα οποία είχε χρησιμοποιηθεί ασβεστολιθική πέτρα.
Το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο αυτού του θεάτρου όμως είναι ότι διέθετε ήδη από τον 3ο π.Χ αιώνα κινητή σκηνή, αντί του μόνιμου κτίσματος των άλλων.Την αποκάλυψη έκανε ο κ.Θέμελης πέρυσι φέρνοντας στο φως τις τρεις παράλληλες λίθινες αύλακες όπου κυλούσαν ο ιτροχοί της κινητής σκηνής (και μαζί του προσκηνίου).
Όταν δίνονταν παραστάσεις η σκηνή συρόταν στην ορχήστρα του θεάτρου και μετά αποσυρόταν και αποθηκευόταν στη σκηνοθήκη, έναν κλειστό χώρο στην ανατολική πάροδο του θεάτρου.
«Ως τώρα πίστευαν ότι η κινητή σκηνή είχε εμφανιστεί για πρώτη φορά στην Πομπηία τον 1ο αιώνα μ.Χ.και από εκεί οι Ρωμαίοι μετέφεραν την ιδέα σε όλη τη Μεσόγειο αλλά στην πραγματικότητα συνέβη το αντίθετο,αφού πρόκειται για ελληνική εφεύρεση»,λέει ο κ.Θέμελης.
Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους πάντως το θέατρο της Μεσσήνης απέκτησε σκηνή κολοσσιαίων διαστάσεων με πολυώροφη πρόσοψη (τουλάχιστον τριώροφη) και γενικότερα με στοιχεία που προοιωνίζουν τα θέατρα και αμφιθέατρα των ρωμαϊκών χρόνων,όπως είναι το Ηρώδειο. Αυτήν την εποχή το θέατρο χρησιμοποιήθηκε και για διάφορα βάρβαρα θεάματα,όπως οι μονομαχίες αλλά και για ναυμαχίες, για την…εκτέλεση των οποίων η σκηνή γέμιζε με νερό σε ύψος μερικών εκατοστών,όπου οι ηθοποιοί παρίσταναν ότι μάχονται. Για την προστασία των θεατών όμως η σκηνή του θεάτρου περιβαλλόταν από φράχτη με πασσάλους, όπως δείχνουν τ αευρήματα, οι οπές όπου το ποθετούνταν τα ξύλα.
