Ξύπνησε με έναν δυνατό πονοκέφαλο σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, με έναν άγνωστο άνδρα δίπλα της. Ενιωθε το κεφάλι της βαρύ και η ζάλη την εμπόδιζε να συνδέσει τις σκέψεις της. Τι είχε συμβεί; Ηταν το απόγευμα της 29ης Αυγούστου 2005 και ένας άγνωστος άνδρας είχε βιάσει την καναδή δημοσιογράφο Νάταλι Κάρνιφ, η οποία ταξίδευε μόνη της στη χώρα μας εκείνη την περίοδο. Την είχε ναρκώσει χρησιμοποιώντας ισχυρό υπνωτικό, τη μετέφερε στο ξενοδοχείο του και τη βίασε. Οταν αυτή ξύπνησε, τη συνόδευσε στο χόστελ όπου έμενε και εξαφανίστηκε.
Η ίδια θα καθυστερούσε λίγες ώρες να αντιληφθεί τι είχε συμβεί και λίγους μήνες για να μάθει ότι ακόμη τρεις τουρίστριες κατήγγειλαν βιασμό με τον ίδιο τρόπο, από τον ίδιο άνδρα. Αυτό που σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί ήταν ότι η ελληνική Δικαιοσύνη θα καθυστερούσε… χρόνια ολόκληρα τη δίκη. Πεντέμισι χρόνια μετά τον βιασμό της, ύστερα από έξι αναβολές της δίκης, έξοδα χιλιάδων ευρώ και ενώ ο κατηγορούμενος (και καταδικασθείς σε α΄ βαθμό για έναν εκ των βιασμών σε πέντε χρόνια φυλάκιση) κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος, η κυρία Νάταλι Κάρνιφ μιλάει στο «Βήμα» για τον αγώνα που αρνείται να εγκαταλείψει, με το βλέμμα στραμμένο στην 26η Ιανουαρίου- όταν η έβδομη κατά σειρά δικάσιμος, όπως λέει, «ίσως να είναι γραφτό να αποδώσει δικαιοσύνη».
Η «μοιραία» τυρόπιτα
«Αποκρύπτοντας έναν βιασμόγίνεσαι θύμα για πάντα» είναι η πρώτη πρόταση που εμφανίζεται στο blog που διατηρεί η κυρία Κάρνιφ, με σκοπό να ενημερώσει την κοινή γνώμη για τις υποθέσεις των βιασμών της ίδιας, αλλά και των τριών άλλων τουριστριών (μιας Δανέζας και δύο Αυστραλών) στην Αθήνα. Αυτή η φράση με το πέρασμα των χρόνων μετετράπη σε φιλοσοφία ζωής για την 33χρονη δημοσιογράφο και συγγραφέα, γι΄ αυτό και δεν διστάζει να μιλήσει με κάθε λεπτομέρεια για όσα συνέβησαν τον Αύγουστο του 2005. «Ταξίδευα μόνη μου στην Ελλάδα και εκείνο το μεσημέρι έκανα βόλτα στην Πλάκα. Ενας άγνωστος άνδρας με πλησίασε, με ρώτησε αν χρειαζόμουν οδηγίες και προσφέρθηκε να με ξεναγήσει γύρω από την Ακρόπολη.Ηταν μέρα μεσημέρι,με την Πλάκα γεμάτη κόσμο.Δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. Ετσι, δέχθηκα» διηγείται η κυρία Κάρνιφ. Της φάνηκε παράξενο ότι ο άνδρας τής πρότεινε επανειλημμένως να φάει κάτι, ωστόσο δεν έδωσε σημασία. Εν τέλει ο ίδιος εισήλθε σε ένα κατάστημα και επέστρεψε με μια τυρόπιτα κομμένη στα δύο, προσφέροντάς της επίμονα το ένα κομμάτι. «Ετρωγε και αυτός καιδεν φαντάστηκα ότι υπήρχε κίνδυνος.Θυμάμαι ότι η γεύση ήταν δυσάρεστη, πικρή. Είχαόμωςυποστεί έγκαυμα στα χείλη και θεώρησα ότι η πικρίλα προερχόταν από το ειδικό φάρμακο που είχα επαλείψει στην πληγή» προσθέτει.
Η περιπέτεια στα νοσοκομεία
Στην πραγματικότητα η πικρή γεύση προερχόταν από το «Stilnox», ένα ισχυρό υπνωτικό που περιέχει την ουσία ημιτρυγική ζολπιδέμη και προκαλεί κατάσταση βαριάς μέθης, ακόμη και ύπνωσης. Οταν ξύπνησε από τον λήθαργο η κυρία Κάρνιφ αναγκάστηκε να πάει σε τρία διαφορετικά νοσοκομεία για να διαγνώσουν την κατάστασή της, καθώς οι γιατροί δήλωναν «αναρμόδιοι», μια και δεν υπήρχε ιατροδικαστής. «Εν τέλει ιατροδικαστής βρέθηκε την επόμενη ημέρα, αλλά και πάλι δεν συνέταξε έκθεση. Την κατήρτισε όμως το 2010! Πώς γίνεται να θυμάται τα ευρήματα ύστερα από… πέντε χρόνια;» διερωτάται. Αυτή όμως δεν ήταν η μόνη παρατυπία των ελληνικών αρχών, σύμφωνα με την καναδή δημοσιογράφο. Στην πραγματικότητα με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε ο δράστης θα ήταν αδύνατον να βρεθεί αν δεν είχε γίνει η καταγγελία της δανέζας τουρίστριας για νέο (τέταρτο κατά σειρά) βιασμό. Τότε, χάρη σε μαρτυρίες, ο κατηγορούμενος συνελήφθη και οι υποθέσεις των βιασμών κατά συρροήν οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη.
Δικαστικός μαραθώνιος
Η επόμενη πενταετία ήταν μια διαρκής δικαστική… ταλαιπωρία για την κυρία Κάρνιφ. Εξι διαδοχικές δικάσιμοι, έξι αναβολές. Χιλιάδες ευρώ χαμένα σε αεροπορικά εισιτήρια, η αξία των οποίων ποτέ δεν επεστράφη από το Ελληνικό Δημόσιο. Μόνο φωτεινό σημείο στον πενταετή μαραθώνιο ήταν η καταδίκη του κατηγορουμένου το 2007 για τον βιασμό της δανέζας τουρίστριας, ωστόσο λόγω αναστολής της ποινής εν τέλει αφέθηκε ελεύθερος και αναμένεται η εκδίκαση της έφεσης. Παράλληλα, τον Ιούλιο του 2007, λόγω παρατυπίας των ελληνικών αρχών η κυρία Κάρνιφ δεν κλητεύθηκε εμπρόθεσμα και δεν μπόρεσε να εμφανιστεί στο δικαστήριο. Ως αποτέλεσμα καταδικάστηκε για λιπομαρτυρία και ως σήμερα το δικαστήριο αρνείται να ακυρώσει την καταδίκη! «Φαντάζεστε να καταλήξουν να με… συλλάβουν την επόμενη φορά που θα επισκεφθώ την Ελλάδα;» λέει η ίδια χαριτολογώντας, αλλά αμέσως σοβαρεύει: «Στόχος μου δεν είναι η εκδίκηση.Δεν είμαι υπέρ του “οφθαλμόν αντί οφθαλμού”.Θέλω να προστατεύσω όλες αυτές τις γυναίκες που κινδυνεύουν να υποστούν ό,τι έπαθα εγώ, όσο ο δράστης παραμένει ακόμη ελεύθερος.Ακόμη και μία γυναίκα να σωθεί,για μένα θα είναι κέρδος» τονίζει.
Στην ερώτηση άλλωστε αν ακόμη και στο άκουσμα της λέξης «Ελλάδα» ανατριχιάζει, η κυρία Κάρνιφ είναι κατηγορηματική. «Είμαι παντρεμένη με Ελληνοκαναδό και έχω κατορθώσει να βλέπω τα θετικά στη χώρα σας,χωρίς να γενικεύω τα αρνητικά. Συχνά μάλιστακι εγώ η ίδια νιώθω περισσότερο Ελληνίδα παρά Καναδή σε ορισμένα ζητήματα.Οσον αφορά το δικαστικό σύστημαόμωςη άποψή μου είναι ξεκάθαρη:“ελληνική Δικαιοσύνη” είναι σχήμα οξύμωρο» καταλήγει με νόημα.
Προσφυγή στο Ευρωδικαστήριο
Βλέποντας την υπόθεση να χρονίζει στα γρανάζια του ελληνικού δικαστικού συστήματος, η κυρία Κάρνιφ αποφάσισε να προσφύγει κατά της Ελλάδος ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με τη νομική αρωγή του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ). Μιλώντας στο «Βήμα», ο εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ κ. Παναγιώτης Δημητράς εξηγεί ότι «το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει κρίνει επανειλημμένως ότι η υπερβολική και αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης ισοδυναμεί με παραβίαση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, όπως κατοχυρώνεται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Συνεπώς, είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι στην υπόθεση της κυρίας Κάρνιφ θα πετύχουμε καταδίκη της Ελλάδος».
