Οι οικονομολόγοι είναι πεπεισμένοι ότι το 2011, η μακροοικονομική συζήτηση, θα περιστρέφεται γύρω από τα αποκαλούμενα και «τα τρία έψιλον». Σύμφωνα με την Morgan Stanley, «τα τρία έψιλον» αφορούν στην «εξισορρόπηση», δηλαδή γύρω από το αν θα υπάρξει περαιτέρω πρόοδος από την μετάβαση από μια ανισόρροπη παγκόσμια οικονομία, σε μια πιο ισορροπημένη.
Στην «επανάκαμψη», δηλαδή στο κατά πόσο κατά την διάρκεια της διαδικασίας εξισορρόπησης, οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες πιθανότατα θα διατηρήσουν πολύ επεκτατική πολιτική, που θα βοηθήσει την επανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας και των αγορών.
Και τέλος την «εναρμόνιση», δηλαδή στο κατά πόσο οι χρεωμένες κυβερνήσεις θα αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την τεράστια πρόκληση της εναρμόνισης των συγκρουόμενων συμφερόντων των κατόχων ομολόγων και των απλών πολιτών. Οι αποφάσεις που θα λάβουν ( π.χ. χρεοκοπία, τόνωση της ανάπτυξης, δημοσιονομική λιτότητα) θα αποτελέσουν και το κλειδί για τις εξελίξεις στις οικονομίες και τις αγορές τα επόμενα χρόνια.
Η μέση εκτίμηση των οικονομολόγων αναφέρει πάντως πως το 2011, θα αποτελέσει μία «ιστορία δύο κόσμων», καθώς ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ στον βιομηχανικό κόσμο αναμένεται να επιβραδυνθεί μερικώς, ενώ οι αναδυόμενες οικονομίες θα συνεχίσουν να στηρίζουν την παγκόσμια οικονομία. Η έλλειψη καταναλωτικής ζήτησης στον ανεπτυγμένο κόσμο, το υψηλό δημόσιο χρέος και ο αποπληθωρισμός, θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούν ορισμένες ανεπτυγμένες οικονομίες.
Η ισχυρή ανάπτυξη στον αναδυόμενο κόσμο αντισταθμίζει ως ένα βαθμό την κατάσταση, αλλά η ισορροπία μεταξύ των δυτικών οικονομιών και των αναδυομένων είναι εύθραυστη, με απειλές συναλλαγματικών πολέμων και προστατευτισμού. Η μεγάλη πρόκληση για το 2011 είναι η ενεργοποίηση των καταναλωτών στις δυτικές χώρες, χωρίς να προκληθούν κλυδωνισμοί στην ήδη εύθραυστη παγκόσμια διαδικασία από-μόχλευσης (μείωση δανειακής επιβάρυνσης).
Ο κόσμος, αναφέρουν πάντως ορισμένοι αναλυτές, θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί. Εξάλλου, οι «παραδοσιακές» λύσεις, όπως οι περικοπές επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες και τα αυξανόμενα ελλείμματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς υπό την ανοχή των κυβερνήσεων, δείχνουν ότι μάλλον έχουν αρχίσει να εξαντλούνται.
Συνολικά ωστόσο, καθώς η ευρωζώνη και οι ΗΠΑ, αντιμέτωπες αμφότερες με τα δομικά τους προβλήματα (έλλειψη ενοποίησης και ιδιωτική απομόχλευση), συνεχίζουν να διοχετεύουν στον κόσμο ρευστότητα και η Κίνα αν και με την περιοριστική της πολιτική αφαιρεί μέρος της υπερβάλλουσας ρευστότητας, χωρίς όμως να επηρεάζει δραματικά την ανάπτυξη, το επενδυτικό περιβάλλον της νέας χρονιάς δείχνει να ευνοεί τις τοποθετήσεις σε ριψοκίνδυνες αξίες.
mantik@tovima.gr
