Πριν από μια περίπου εβδομάδα ο νέος κινηματογραφικός νόμος ψηφίστηκε στην βουλή. Την περασμένη Τρίτη υπεγράφη και δυο μέρες αργότερα δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (3905/23-12).
Τέτοια ταχύτητα σε μια κοινωνία που δυστυχώς εξακολουθεί να καταδιώκεται από την δαγκάνα της ανελέητης γραφειοκρατίας δεν είναι φαινόμενο συχνό, πόσο μάλλον για θέματα πολυτελείας όπως ο κινηματογράφος. Αν και το φυτίλι άναψε το καλοκαίρι του 2009, όταν το κίνημα των Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη έκανε την επανάστασή του, η περίοδος που μεσολάβησε από την στιγμή που ανέλαβε ο κ. Παύλος Γερουλάνος το Υπουργείο Πολιτισμού μέχρι την τελειωτική ψήφιση του νόμου είναι εντυπωσιακά μικρή –περίπου ένας χρόνος. Αυτό σημαίνει ότι ο κ. Γερουλάνος (και βεβαίως το επιτελείο του)μέσα σε ένα χρόνο έκαναν αυτό που επί 20 περίπου χρόνια η ελληνική κινηματογραφική οικογένεια παρακαλούσε να γίνει.
Και δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να απομακρύνουν τα συνδικάτα από το παιχνίδι, κάτι πολύ σωστό αφού ο ρόλος των συνδικαλιστών δεν είναι να παρεμβαίνουν στην δημιουργία.
Η ουσία είναι ότι ο νέος κινηματογραφικός νόμος είναι πια νόμιμη πραγματικότητα και δίνει ελπίδες στους εγχώριους κινηματογραφιστές που βλέπουν το 2011 να μπαίνει με το δεξί.
Όχι όμως ότι όλα αυτά σημαίνουν τέλος των προβλημάτων. Τουναντίον. Τώρα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή γιατί ο νόμος πρέπει να γίνει πράξη από ανθρώπους με άποψη, γνώσεις και ματιά προς το αινιγματικό αύριο. Εδώ θα φανεί η πραγματική ικανότητα του υπουργού. Ποιους θα επιλέξει στα πόστα κλειδιά της ελληνικής κινηματογραφίας; Ποιοι θα κρίνουν τα σενάρια; Ποιοι θα κάνουν τις προτάσεις; Θα παραμείνουν στην θέση άνθρωποι που έχουν δουλέψει για το καλό του ελληνικού κινηματογράφου ή μέσα στο πλαίσιο των γενικών αλλαγών θα τους πάρει όλους η μπάλα;
Η επιλογή των σωστών προσώπων θα είναι αν το Α και το Ω στην σωστή λειτουργία του νόμου. Γιατί στο κάτω-κάτω αν ο κινηματογραφικός νόμος που ως σήμερα υπήρχε (γνωστός και ως Νόμος Μελίνας) τηρούνταν, δεν θα χρειαζόταν ιδιαίτερες αλλαγές, πέρα από κάποιες λεπτομέρειες που θα τον τοποθετούσαν στα πρότυπα της νέας εποχής.
