Υπάρχουν ζώνες της κοινωνικής ζωής που παραμένουν βυθισμένες στα πεντηκονταετίας ήθη , αποδίδοντας μόνο ταλαιπωρία στους πολίτες και κόστος στους πολίτες.
Ένας από αυτούςείναι και η Δικαιοσύνη. Η έννοια απονομής δικαιοσύνης στην Ελλάδα, έχει προ πολλού χαθεί, όπως καιτο περί δικαίου αίσθημα, είναι και αυτή μια από τις αιτίες της κρίσης. Η απονομή της Δικαιοσύνης καθυστερεί αφάνταστα, υποθέσεις χάνονται στο δρόμο προς τα Δικαστήρια, η εκδίκαση των υποθέσεων παίρνει χρόνο πολύ, αρκετοί πεθαίνουν περιμένοντας την εκδίκαση των υποθέσεών τους κι άλλοι μπαίνουν ή μένουν στην φυλακή περισσότερο χρόνο επειδή οι δικαστικές αρχές δεν είναι σε θέση να διεκπεραιώσουν σε λογικό χρόνο τις εκατοντάδες χιλιάδες εκκρεμούσες υποθέσεις.
Κάπως έτσι κοινή διαμορφώνεται η πεποίθηση ότι τα δικαστήρια μεροληπτούν, ότι όποιος έχει καλό δικηγόρο και »σπρώξει» την υπόθεσήτου θα βρει άκρη και θα γλυτώσει ή θα τιμωρήσει το δυαδικό του, γενικώς μπορεί να πει κανείς ότι το διατηρούμενοακόμη και στη σημερινή ηλεκτρονική εποχή χειρόγραφο σύστημα, καθυστερεί και κλονίζει το σύστημα δικαιοσύνης.
Παλαιότερα είχε γίνει λόγος για την επίσπευση της μηχανοργάνωσης των δικαστηρίων και την υιοθέτηση επιτέλους και την Ελλάδα του ηλεκτρονικού δικογράφου, με σκοπό ακριβώς την επιτάχυνση των διαδικασιών , τον ευχερέστερο έλεγχο των υποθέσεων και ακόμη τον έλεγχο της αποδοτικότητας του έργου των δικαστών, οι οποίοι βρέξει χιονίσει, βγάλουν ή δεν βγάλουν αποφάσεις, καλές ή κακές, απολαμβάνουν αμοιβές και προάγονται άπαντες ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Η ελληνική δικαιοσύνη λειτουργεί με τηνοργάνωση του 1960 , με 60 Πρωτοδικεία και Εισαγγελίες που γεωγραφικά τοποθετήθηκαν με βάση τις πληθυσμιακές συνθήκες εκείνης της εποχής. Έκτοτε η Ελλάδα άλλαξε άπειρες φορές, θα μπορούσαν πλέον να συγχωνευθούν σε 35, να συγκεντρώσουν δυνάμεις και να οργανωθούν καλύτερα να μηχανογραφηθούν, να αποκτήσουν μηχανισμούς στατιστικής παρακολούθησης, να ελέγχεται η απονομή δικαιοσύνης, να αξιολογούνται οι δικαστές με βάση τις αποφάσεις που επιστρέφονται κι ακόμη οι προαγωγές να συνδέονται με την παραγωγικότητα την ποιότητα των δικαστικών αποφάσεων.
Και επιτέλους να αρχίσει να εκδίδει και η ελληνική Δικαιοσύνη Ηλεκτρονικά δικόγραφα, τα οποίαεκδίδονται πλέον και στα Τίρανα ,αλλά όχι στην Αθήνα. Μπορούν να υιοθετηθούν ταχύτατα τέτοιες δράσεις και να διαμορφωθεί άλλη ατμόσφαιρα στην ασθμαίνουσαΔικαιοσύνη που μόνο τις αμοιβές των δικαστών ξέρει να φροντίζει, διατηρώντας τις συνταγματικώ δικαίω στο ανώτερο ύψος, ανεξαρτήτως απόδοσης και ποιότητας όπως είπαμε.
