«Κάθε τι συμβαίνει για έναν λόγο, το πιστεύω ακράδαντα πια» λέει η Τζέμα Αρτερτον. «Εχουν συμβεί πολλά κακά στη ζωή μου, αλλά και πολλά καλά.Αν δεν είχαν συμβεί τα κακά, δεν θα είχαν συμβεί και τα καλά. Η προσωπικότητά σου διαμορφώνεται και από τα δύο».
Είναι Μάιος και καθόμαστε σε μια σουίτα του ξενοδοχείου Ντόρτσεστερ στο Λονδίνο. Η 24χρονη ηθοποιός είναι ντυμένη απλά (τζιν και φανελάκι) και έχει κάθε λόγο να δείχνει ευτυχής.
Δεν θα αναφερθεί στα «κακά» της ζωής της. Θα μείνει στα καλά.
Οπως η πρεμιέρα της ταινίας φαντασίας «Ρrince of Ρersia» (ο λόγος για τον οποίο είχαμε μιλήσει τότε) και η συμμετοχή της ταινίας «Η επεισοδιακή επιστροφή της Ταμάρα Ντρου» στο Φεστιβάλ Καννών.
Η φιλμογραφία της Τζέμα Αρτερτον, η οποία γεννήθηκε στο Γκρέιβσεντ της Κομιτείας Κεντ στις 12 Ιανουαρίου 1986, παρουσιάζει ποικιλία ενώ οι περισσότερες από τις ταινίες της έχουν κάνει αίσθηση στα ταμεία. Ηταν η Ηώ στην «Τιτανομαχία» αλλά και το κορίτσι του τελευταίου Τζέιμς Μποντ στο «Quantum of solace». «Φοβόμουν ότι θα έμενα για πάντα το κορίτσι του Μποντ αν δεν μου δινόταν η ευκαιρία να παρουσιάσω διαφορετικές πλευρές μου ως ηθοποιού» λέει ευγνωμονώντας τόσο τον Μάικ Νιούελ που της έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Ρrince of Ρersia» όσο και τον Στίβεν Φρίαρς που στήριξε πάνω της την «Ταμάρα Ντρου».
Βασισμένη στο ομώνυμο εικονογραφημένο μυθιστόρημα της Πόζι Σίμοντς, που με τη σειρά του ήταν βασισμένο στο μυθιστόρημα του Τόμας Χάρντι «Μακριά από το αγριεμένο πλήθος», η ταινία του Φρίαρς περιλαμβάνει πομπώδεις συγγραφείς, πλούσιους ταξιδιώτες, μποέμ τύπους, έναν ξαναμμένο ροκ σταρ και πλήθος κοτόπουλων και αγελάδων στο βουκολικό χωριό των παιδικών χρόνων της κεντρικής ηρωίδας – στο οποίο επιστρέφει έπειτα από απουσία χρόνων. Το πρώην ασχημόπαπο έχει μεταμορφωθεί σε καλλονή (με τη βοήθεια πλαστικής χειρουργικής στη μύτη) και πυροδοτεί το παιχνίδι χρησιμοποιώντας την αρχαιότερη μαγεία όλων: το σεξαπίλ. Ο Στίβεν Φρίαρς επέλεξε την Αρτερτον επειδή την είδε και του άρεσε. «Δεν ήξερα τίποτε για την Τζέμα,δεν την είχα δει σε καμία προηγούμενη ταινία της» μας είπε ο βρετανός σκηνοθέτης στο περασμένο Φεστιβάλ Καννών. «Οταν όμως τη συνάντησα μου θύμισε αμέσως τα σχέδια.Με τόσες καμπύλες είναι σαν σκίτσο από μόνη της.Είναι ένα υπέροχο κορίτσι.Θερμή,αστεία…Σκέφτηκα ότι θα μου άρεσε να την παρακολουθώ για 90 λεπτά. Τόσο απλά».
Η ίδια φαντάζεται τον εαυτό της ως σύμβολο του σεξ; Γελάει. «Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε ο πατέρας μου…». Πρότυπό της πάντως είναι η συμπατριώτισσά της ηθοποιός Ρέιτσελ Βάις επειδή «έχει καταφέρει να βρει αρμονία ανάμεσα στην προσωπική και στην επαγγελματική ζωή της επιλέγοντας πάντα υπέροχους ρόλους».
«Και οι ηθοποιοί άνθρωποι είναι»
Η φήμη είναι περίεργο πράγμα. Και η Αρτερτον δεν ξέρει πώς να τη χειριστεί. «Πάω προχθές στο σουπερμάρκετ και νιώθω να με κοιτάζουν επίμονα. Με ρωτάει κάποιος αν ήμουν αυτή που έπαιζε στην “Τιτανομαχία”. Του απαντώ “ναι” και αρχίζει να φωνάζει στον φίλο του ότι κέρδισε το στοίχημα που είχαν βάλει. “Μου χρωστάς 10 λίρες!”. Ντράπηκα τόσο πολύ». Η ντροπή αυτή την ώθησε να ακολουθήσει το παράδειγμα της Κίρα Νάιτλι που «έχει τραβήξει πολύ χειρότερα από μένα». Αγόρασε ένα σπίτι στην εξοχή το οποίο χρησιμοποιεί ως καταφύγιο. «Πολύς κόσμος ξεχνά ότι οι ηθοποιοί είναι και αυτοί άνθρωποι» λέει.
