Αν και «δεμένη» ιδεολογικά και πολιτικά εδώ και 30 χρόνια (από την εποχή της βαρόνης Μάργκαρετ Θάτσερ) με το άρμα του νεοφιλελευθερισμού, που πρεσβεύει τη δημοσιονομική ευταξία, τη χαμηλή φορολόγηση για να συντηρείται το μικρότερο δυνατό κράτος, τις μικρότερες δυνατές παρεμβάσεις στην κοινωνία για να παραμένουν χαμηλές οι δημόσιες δαπάνες και τη χαμηλότερη δυνατή φορολόγηση των φυσικών και κυρίως των νομικών προσώπων ώστε να παρέχεται η μεγαλύτερη δυνατή οικονομική ελευθερία του ιδιωτικού τομέα, η Βρετανία εμφάνισε το Νοέμβριο τη μεγαλύτερη δημοσιονομική «απόκλιση» στη μακρόχρονη ιστορία της. Και μάλιστα με τους Συντηρητικούς στην κυβέρνηση και τους ακόμη πιο θατσερικούς Ελεύθερους Δημοκράτες (όχι βεβαίως ότι από το 1997 που κυβερνούσαν οι Εργατικοί αμφισβητήθηκε ποτέ η «νέα οικονομική ορθοδοξία»). Και παρά τις μεγαλύτερες περικοπές δημοσίων δαπανών που (υποτίθεται ότι) εφαρμόζει η χώρα από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι δανειακές ανάγκες της Βρετανίας εκτινάχθηκαν τον περασμένο μήνα στα 22,8 δισ. στερλίνηες (35,4 δισ. δολάρια) από 16,7 δισ. στερλίνες που ήταν το Νοέμβριο του 2009. Οι 12 οικονομολόγοι-αναλυτές που μετείχαν σε έρευνα του Bloomberg είχαν προβλέψει μικρή αύξηση των δανειακών αναγκών στα 16,8 δισ. στερλίνες. Η τεράστια απόκλιση οφείλεται στο μεγάλο άλμα που έκαναν το μήνα που πέρασε οι δημόσιες δαπάνες της κυβέρνησης του Ντέιβιντ Κάμερον – το μεγαλύτερο από τον περασμένο Φεβρουάριο. Και, σημειωτέον, στους υπολογισμούς της η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της χώρας δεν συνυπολογίζει την στήριξη που εξακολουθεί να παρέχει η κυβέρνηση Κάμερον στον τραπεζικό τομέα της χώρας (προφανώς δεν έχουν πει τίποτε στη βαρόνη Θάτσερ για το κατάντημα αυτό των μεταμοντέρνων Συντηρητικών). Συγκεκριμένα, εξαιρουμένων των κονδυλίων που απορροφούν οι βρετανικές τράπεζες για να επιβιώσουν και για να πληρώσουν, βεβαίως, μπόνους στα στελέχη τους (ως γνωστόν ένας στους δύο Βρετανούς τραπεζίτες έχει προειδοποιήσει ότι αν του στερήσουν τα μπόνους θα αλλάξει επάγγελμα), οι δαπάνες της κυβέρνησης έφθασαν το Νοέμβριο του 2010 τα 23,3 δισ. στερλίνες.
«Μια μεγάλη μάχη βρίσκεται σε εξέλιξη στα παρασκήνια, αναφορικά με τους τρόπους με τους οποίους θα πρέπει να μειωθούν οι υστερήσεις στον προϋπολογισμό», αποκάλυψε ο βρετανός υπουργός Βιομηχανίας Βινς Κέιμπλ. Αναφέρεται βεβαίως στην ενδοκυβερνητική μάχη που δίνει το κόμμα του, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, με το συνεργαζόμενο στην κυβέρνηση κόμμα των Συντηρητικών. Διότι παρακάμπτοντας τα υπαρξιακά ερωτήματα περί ορθότητας του πολιτικοϊδεολογικού φρονήματός των, οι συγκυβερνώντες επικεντρώνουν τις διαφωνίες τους στη συνταγή εξόδου από τη δημοσιονομική κρίση. Συγκεκριμένα, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες ως «θατσερικότεροι των Συντηρητικών» πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί δια της μείωσης των δημοσίων δαπανών και όχι δια της αύξησης της φορολόγησης, πρακτική που προσιδιάζει σε σοσιαλιστικές κυβερνήσεις και εν πάση περιπτώσει σε κυβερνήσεις διαπνεόμενες από την κεϊνσιανική πολιτική κουλτούρα.
Όπως αποκαλύπτει η βρετανική ημερήσια εφημερίδα Daily Telegraph, «με δυσκολία ο Κάμερον συγκρατεί τη συνοχή της κυβέρνησης συνασπισμού της οποίας ηγείται». Τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 3,1% το Νοέμβριο συγκριτικά με τα έσοδα της κυβέρνησης των Εργατικών του Γκόρντον Μπράουν, τον αντίστοιχο μήνα πέρυσι. Και οι κυβερνητικές δαπάνες εκτινάχθηκαν κατά 10,8% υψηλότερα, προκειμένου να καταβληθούν οι οφειλόμενες εισφορές στην Ευρωπαϊκή Ένωση (οι εισφορές αυτές «τρελαίνουν» τους ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων ευρωσκεπτικιστές Βρετανούς), αλλά και για να χρηματοδοτηθούν οι ανάγκες της χώρας για την υγεία, την άμυνα και βεβαίως για τη λειτουργία του δημόσιου τομέα εν γένει. Είναι φυσικό να ταλανίζονται από κρίσεις συνειδήσεως οι «φυσικοί» θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού, όταν αποδεικνύεται ότι εισπράττουν 3,1% περισσότερους φόρους και συντηρούν ένα κράτος κατά 10,8% πιο δαπανηρό από εκείνο των Εργατικών!
«Τα στοιχεία υπαγορεύουν την ανάγκη για καλύτερη δημοσιονομική διαχείριση… Το 2011 θα πρέπει να βελτιωθούν αισθητά τα δημόσια οικονομικά για μπορέσει η οικονομία να αντέξει τις περικοπές δαπανών που υποστηρίζει ότι θα κάνει και την πιστεύουμε ότι θα τις κάνει», δήλωσε στο Bloomberg ο Φίλιπ Σόου της Investec Securities στο Λονδίνο. Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Κάμερον δυσκολεύεται να εφαρμόσει τη λιτότητα που επιθυμεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι έχει περιορίσει, ας πούμε, κατά το ένα τρίτο τις σκοπούμενες περικοπές θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα. Έτσι, αναθεώρησε τον στόχο της για τη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων από τις 490.000 στις 330.000 έως το 2005. Επιπλέον, «κατάφερε» να αναβιώσει μέχρι και το… φοιτητικό κίνημα στη χώρα, με τις περικοπές στις επιδοτήσεις των Πανεπιστημίων που θέλει να επιβάλει. Ε, όταν οι Βρετανοί φοιτητές συμπεριφέρονται σαν Έλληνες «μπαχαλάκηδες» και σπάνε τράπεζες… είναι προφανές ότι υπάρχει πρόβλημα με την πολιτική του Κάμερον και των συνεργατών του.
