Ο Μπρους Τσάτουιν, που ανανέωσε την ταξιδιωτική λογοτεχνία στη δεκαετία του 1980, είχε πει ότι η σύγχρονη ταξιδιογραφία συνεπάγεται πως ο συγγραφέας επιστρέφοντας από το ταξίδι του φέρνει μαζί του και μια ιστορία. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, όπως την εξέφρασαν ο Πολ Μοράν παλαιότερα και ο Γιόζεφ Μπρόντσκι κατόπιν: το ταξιδιωτικό κείμενο είναι μια εξελιγμένη μορφή του δοκιμίου που φορτίζεται από τη γοητεία της περιγραφής. Ο Γουίλιαμ Νταλρίμπλ στα γοητευτικά βιβλία του συνδυάζει τις αρετές και των δύο κατηγοριών. Το βιβλίο του Ιερή Ινδία είναι μια σύνθεση εννέα ιστοριών οι οποίες εκφράζουν το πρόσωπο της σημερινής Ινδίας, που την αποκαλεί ιερή γιατί είναι πράγματι ένας τόπος όπου συνυπάρχουν και διαλέγονται οι μεγάλες θρησκείες της Ανατολής.
Με βάση το ρεπορτάζ
Η βάση του βιβλίου του Νταλρίμπλ είναι το ρεπορτάζ. Και όπως συμβαίνει με τα καλύτερα του είδους, έχει τον χαρακτήρα «αυτοψίας». Συνδυάζει ανθρωπολογικά, θρησκειολογικά και ιστορικά στοιχεία με τις προσωπικές περιπέτειες των εννέα πρωταγωνιστών που αναδύονται από ισάριθμες ιστορίες.
Ετσι, λ.χ., μας αφηγείται την ιστορία ενός επιτυχημένου επαγγελματία που αφήνει πίσω του τις ενασχολήσεις του και γίνεται περιπλανώμενος μοναχός. Ή κάποιας μοναχής που αγωνίζεται να ελέγξει τα συναισθήματά της, καθώς παρακολουθεί μια φίλη της να οδηγείται διά της νηστείας στον θάνατο. Ή ακόμη μας δίνει έξοχα το τεράστιο πρόβλημα συνείδησης ενός βουδιστή μοναχού που μόλις τα κινεζικά στρατεύματα μπαίνουν στο Θιβέτ αποφασίζει να πάρει τα όπλα και να τους πολεμήσει- απαράδεκτη πράξη σύμφωνα με το βουδιστικό δόγμακαι κατόπιν όλη του η ζωή είναι ένας αγώνας εξαγνισμού, οδυνηρός, μοναχικός και απεγνωσμένος.
Παρελθόν και παρόν
Το γοητευτικότερο γνώρισμα του βιβλίου βέβαια είναι η σοφή διαπλοκή παρελθόντος και παρόντος. Οι αργοί ρυθμοί της ζωής σε πολλά μέρη της χώρας δεν έχουν εξαφανιστεί από τις σεισμικές αλλαγές στη ζωή, στον πολεοδομικό ιστό και στους ρυθμούς των μεγάλων αστικών κέντρων.
Στη Δύση έχουμε στερεότυπες ιδέες για την πνευματική παράδοση της Ινδίας που τη θεωρούμε ένα σταθερό αρχέγονο σύστημα προσέγγισης του κόσμου μέσω παγιωμένων πεποιθήσεων. Ο συγγραφέας φροντίζει να τις διαλύσει τονίζοντας ότι τα συστήματα αυτά, η σοφία και η γνώση, η αίσθηση του υπερβατικού και τα συναφή, έχουν διεισδύσει τόσο βαθιά στον ψυχισμό των Ινδών επειδή είναι συνδεδεμένα με συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και πρακτικές και με το σύστημα των οικογενειακών παραδόσεων.
Ενα βιβλίο γοητευτικό και άμεσο, χωρίς να είναι διόλου εξωτικό. Θα θεωρούσε κανείς υπερβολικό τον χαρακτηρισμό που έχει αποδοθεί στην Ιερή Ινδία, ότι συνιστά τους «σύγχρονους ινδικούς Μύθους του Καντέρμπουρι» . Ο Νταλρίμπλ ασφαλώς και δεν είναι Τσόσερ. Είναι ωστόσο ένας θαυμάσιος συγγραφέας.
Ικανός ιστορικός, εξαίρετος αφηγητής
Ο Γουίλιαμ Νταλρίμπλ, γεννημένος το 1965,έχει πίσω του λαμπρή οικογενειακή παράδοση,αφού ο πατέρας του υπήρξε εξάδελφος της Βιρτζίνια Γουλφ.Επειτα από λαμπρές σπουδές στα κολέγια Αmpleforth και Trinity, καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Cambridge,αφοσιώθηκε στη μελέτη της ιστορίας της Ινδίας,της Μέσης Ανατολής,του μουσουλμανικού κόσμου,καθώς και των σχέσεων ανάμεσα στον χριστιανισμό και στο Ισλάμ.Εξαίρετος αφηγητής έγραψε κάποια από τα πλέον ενδιαφέροντα ταξιδιωτικά βιβλία, από πολύ νεαρή ηλικία,μόλις 22 ετών, όταν δημοσίευσε το οδοιπορικό του από την Ιερουσαλήμ στη Σανγκτού της Εσωτερικής Μογγολίας,η οποία είναι γνωστότερη με το μυθικό της όνομα Ξαναντού.Αρθρογράφησε επίσης για πολλά χρόνια στη βρετανική εφημερίδα «Τhe Ιndependent» και επιμελήθηκε μια σειρά από εξαίρετα ντοκυμαντέρ για το ΒΒC.
