Ολοι όσοι πιστεύουν ότι μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου για τους «ελαστικούς μισθούς» στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και το «κούρεμα» 10% στους εργαζομένους στην ΑΤΕ τελειώσαμε με τα μέτρα, είναι βαθιά γελασμένοι….
Οπως επακριβώς περιγράφεται στο μνημόνιο το οποίο πολλοί αρνούνται να διαβάσουν προσεκτικά, με πρώτους τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος οι οποίοι χθες το βράδυ το ψήφισαν για δεύτερη φορά, έρχονται κι άλλα πολυνομοσχέδια κι άλλα μέτρα που θα μεταμορφώσουν το οικοδόμημα της οικονομίας όπως αυτό χτίστηκε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
Κι αυτό γιατί το κάθε πακέτο μέτρων είναι συνδεδεμένο με την καταβολή της κάθε δόσης της βοήθειας των 110 δισ. ευρώ, από τις 10 που απομένουν μέχρι τον Μάρτιο του 2013.
Ο δημόσιος τομέας συρρικνώνεται δραματικά και μαζί με αυτόν καταρρέει και το μοντέλο ανάπτυξης της μεταπολίτευσης. Ο ιδιωτικός τομέας παρασύρεται στη δίνη…
Τα επόμενα μάλιστα βήματα θα είναι ακόμη πιο δύσκολα και οι αλλαγές περισσότερο επώδυνες. Θα το αισθανθούμε όλοι όταν η κυβέρνηση υποχρεωθεί από την τρόικα να κλείσει Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς που δεν έχουν αντικείμενο, να κλείσει τα ΤΕΙ που δεν έχουν ενεργούς φοιτητές, να συγχωνεύσει δημόσια νοσοκομεία για να μειωθεί το λειτουργικό κόστος του ΕΣΥ και να περιορίσει τα επιδόματα στους πολύτεκνους…
Οπως είπε και ο διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ. Ντομινίκ Στρος-Καν όταν ήρθε στην Αθήνα «τα δύσκολα έρχονται», άσχετα αν λίγο αργότερα παρόντος του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου θέλησε να απαλύνει τη δήλωσή του λέγοντας «δεν υπάρχει τίποτε περισσότερο απ’ όσα προβλέπονται στο μνημόνιο».
Το πραγματικό λοιπόν ερώτημα που μένει αναπάντητο είναι πώς θα αντιδράσει η κοινωνία και οι εργαζόμενοι που σήμερα απεργούν παντού σ’ αυτά που έρχονται, πώς θα μπορέσει η κυβέρνηση να συνεχίσει τη μοναχική πορεία ελλείψει ευρύτερων κοινωνικών συμμαχιών στην προφανή ανάγκη αντιμετώπισης της κρίσης.
