Ακούγοντας το πρωί στο δικό μας ραδιόφωνο, στον Βήμα FΜ, τον υποτιθέμενο μάγο της οικονομίας Νουριέλ Ρουμπινί σε έπιανε ιερή οργή και αγανάκτηση. Ο «γκουρού» έλεγε τυπικά πράγματα, ασύμβατα με την εποχή και τις συνθήκες και στους υποψιασμένους δημιουργούσε την εντύπωση ότι δεν ξέρει γιατί μιλάει, όσο προκλητικό και αν ακούγεται αυτό. Μιλούσε, συγκεκριμένα, για φιλική προς τις αγορές αναδιάρθρωση και προφανώς εννοούσε αναχρηματοδότηση του χρέους, δηλαδή για νέα δάνεια που θα ανανέωναν τα παλαιά στη λήξη τους με νέους όρους, πιθανώς υψηλότερο επιτόκιο και νέες μεγαλύτερες διάρκειες. Με τη διαφορά ότι αυτό δεν προσφέρεται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας και ακριβώς αυτό είναι το χρηματοδοτικό πρόβλημα της χώρας. Πριν από την εκδήλωση της κρίσης αυτό ακριβώς κάναμε. Κάθε τόσο οι διατελέσαντες υπουργοί Οικονομικών και διαχειριστές του δημοσίου χρέους, από τον Νίκο Κυριαζίδη και τον Νίκο Χριστοδουλάκη, ως τον Παπανικολάου και τον Δρίτσα, αυτό ακριβώς έκαναν επί χρόνια. Στις λήξεις ανανέωναν τα παλαιά δάνεια με νέους όρους και έτσι ως και το 2009 το πρόβλημα του τεράστιου, εδώ και πολλά χρόνια, δημοσίου χρέους ήταν διαχειρίσιμο. Αν λοιπόν οι αγορές μάς έκαναν αυτή τη χάρη δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα.
Με άλλα λόγια ο «γκουρού» λέει παραμύθια. Φιλική προς τις αγορές αναδιάρθρωση δεν παίζει στις παρούσες συνθήκες. Και όποιος την περιγράφει ως λύση, είτε δεν ξέρει τι λέει είτε έχει άλλους σκοπούς.
Θέλει πιθανώς να περάσει ή να διατηρήσει ενεργή την έννοια της αναδιάρθρωσης στη δημόσια συζήτηση, γνωρίζοντας πάντα ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο στις παρούσες συνθήκες μολύνει συνολικά την ευρωζώνη και δικαιολογεί την πίεση των αγορών.
Η Ελλάδα από τη στιγμή που εφαρμόζει πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα και στον βαθμό που θα «τρέχει» ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης 110 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν έχει κανένα λόγο να συζητεί επί του παρόντος τέτοια θέματα αναδιάρθρωσης, παρά μόνο την επιμήκυνση του δανείου της τρόικας και αυτό για να κερδίσει πόντους και εντυπώσεις στη μάχη με τις αγορές.
Και επιμένουμε να ρωτάμε: ποιος έβαλε στο Μέγαρο Μαξίμου τον Ρουμπινί και τι έλεγαν μαζί του Πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών; Οφείλουν μια εξήγηση. Θα τη δώσουν, άραγε, ποτέ;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
