TO BHMA – THE ΝEW YORK TIMES
Ο Τζον κι εγώ καθόμαστε στην κουζίνα του σπιτιού μας, στο κτίριο με την επωνυμία Ντακότα, στη Νέα Υόρκη. Οι τρεις γάτες μας, Σάσα, Μίσα και Τσάρο, κοιτάνε τον Τζον την ώρα που αυτός ετοιμάζει τσάι.
Ο Σάσα είναι ολόλευκος, ο Μίσα είναι κατάμαυρος: αμφότερες είναι πανέμορφες γάτες Περσίας. Ο Τσάρο, από την άλλη, είναι ένα απλό «μπασταρδάκι», αλλά ο Τζον του έχει τεράστια αδυναμία. «Έχεις αστεία φάτσα, Τσάρο», του έλεγε χαϊδεύοντάς τον.
«Γιόκο,
υποτίθεται πως η σωστή μέθοδος παρασκευής τσαγιού προϋποθέτει να βάζεις πρώτα τα σακουλάκια μέσα στο φλιτζάνι και μετά το βραστό νερό από πάνω», μου έλεγε, παίρνοντας τον ρόλο του επίσημου παρασκευαστή τσαγιού της οικογένειας, ως κλασικός Άγγλος. Ήταν ωραίο να είσαι ξύπνιος στη μέση της νύχτας και ο μόνος ήχος που ακούγεται μέσα στο σπίτι να είναι ο ήχος που κάνουν τα χείλη που ρουφάνε το τσάι που ειχε φτιάξει ο Τζον.
Ένα βράδυ όμως έρχεται και μου λέει «ξέρεις, Γιόκο, μιλούσα με τη θεια μου Μίμι στο Λίβερπουλ και μου είπε πως τελικά ο σωστός τρόπος παρασκευής του τσαγιού είναι να ρίξεις πρώτα το νερό και μετά το φακελάκι».
«Οπότε τόσα χρόνια το κάναμε λάθος;»,
τον ρώτησα κι αμέσως βάλαμε κι οι δυο τα γέλια.
Αυτό συνέβη το 1980. Κανείς από τους δυο μας δεν γνώριζε πως θα ήταν οι τελευταίοι μήνες που θα ήμασταν μαζί.
Φέτος ο Τζον θα έκλεινε τα 70 του χρόνια, αν ήταν εδώ μαζί μας. Αλλά όσοι τον αγαπάνε, δεν αναρωτιούνται γιατί δεν είναι εδώ. Απλώς τον αγαπάνε και τον κρατάνε ζωντανό με την αγάπη τους αυτή. Έχω πάρει γράμματα από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου από ανθρώπους που μου λένε πως γιορτάζουν κι αυτοί φέτος τα 70 χρόνια του Τζον, ως φόρο τιμής για τις μουσικές που μας χάρισε αυτά τα 40 χρόνια που ήταν εν ζωή.
Το μεγαλύτερο Δώρο που μας άφησε ο Τζον δεν ήταν απλώς η μουσική και οι στίχοι του, αλλά κάποια άλλα κατορθώματα: πίστευε στην Αλήθεια και τολμούσε να την εκφράσει. Όλοι γνωρίζουμε πως ειχε εκνευρίσει με τις πράξεις και τα λόγια τους κάποιους πολύ ισχυρούς ανθρώπους, αλλά αυτός ήταν ο Τζον. Δεν μπορούσε να πράξει διαφορετικά. Ακόμη κι αν σήμερα ήταν ακόμη μαζί μας, θα έκανε το ιδιο, θα φώναζε για την Αλήθεια, τον μόνο τρόπο ώστε να επιτευχθεί κάποτε μια παγκόσμια ειρήνη.
Σήμερα, την ημέρα της επετείου από την δολοφονία του, αυτό που θυμάμαι περισσότερο από τον Τζον είναι εκείνο το συγκεκριμένο βράδυ που βάλαμε τα γέλια, φτιάχνοντας τσάι.
Λένε πως οι έφηβοι βάζουν τα γέλια με το παραμικρό. Εγώ, ωστόσο, βλέπω πως σήμερα πολλοί έφηβοι είναι θυμωμένοι, οργισμένοι και λυπημένοι.
Ο Τζον κι εγώ δεν ήμασταν έφηβοι, αλλά ένα ζευγάρι που μπορούσε συνεχώς να βάζει τα γέλια με διάφορα πράγματα.
* Η Γιοκο Όνο είναι καλλιτέχνης και πρώην σύζυγος του Τζον Λένον. Χθες συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από τη δολοφονία του πρώην Beatle.
ΑΡ/ ΜΑΜΜΟΤΗ GΕΝΟΜΕ ΡRΟJΕCΤ, SΤΕVΕΝ W. ΜΑRCUS ,ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
