Για μια ακόμα φορά- στο ζήτημα των επιχειρησιακών συμβάσεων- η Νέα Δημοκρατία ψαρεύει σε θολά νερά. Αντί να πάρει σαφή θέση θέλει να είναι αρεστή και στους μεν και στους δε.
Ευσχήμως λησμονεί ότι επί δικής της διακυβέρνησης ξεκίνησε η αμφισβήτηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στον χώρο των τραπεζών. Σήμερα οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές.
Κι ένα κόμμα που υποτίθεται ότι διεκδικεί την εξουσία οφείλει να ξεκαθαρίσει την στρατηγική του. Οι λύσεις Πήτερ Παν – θα μηδενίσουμε το έλλειμμα μέσα σε 18 μήνες – έχουν ήδη πλήξει την αξιοπιστία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του αρχηγού της.
Αν νομίζουν ότι η συντήρηση του νεφελώματος θα τους αποφέρει κέρδη απατώνται. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Κι αν ο κ.Σαμαράς θέλει να γίνει κάποτε πρωθυπουργός τότε δεν αρκεί να απαλλάξει το κόμμα του από τα βαρίδια του παρελθόντος- όπως ο ίδιος τα αποκαλεί. Θα πρέπει να απαλλάξει και τον εαυτό του από τα βαρίδια του στενού του κύκλου που τείνουν να απαξιώσουν τελείως τον πολιτικό λόγο του κόμματος του.
Κανείς δεν αμφιβάλει ότι η Νέα Δημοκρατία έχει ερείσματα στην κοινωνία και στελέχη σοβαρά με παρουσία και προσφορά στον χώρο τους . Θα πρέπει να στηριχθεί σε αυτά για να δώσει ξανά το κύρος και την αξιοπιστία που χρειάζεται ένας πολιτικός φορέας προκείμένου να αποτελέσει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης!
