Ενα ζευγάρι Αμερικανών έψαχνε καιρό για σπίτι μέσω κτηματομεσίτη. Στις αρχές Σεπτεμβρίου ειδοποιήθηκε ότι μια κατοικία στην Καλιφόρνια είναι διαθέσιμη σε καλή τιμή, λόγω κατάσχεσης. Στη δημοπρασία που έγινε λίγες ημέρες αργότερα (νόμιζαν ότι) απέκτησαν το σπίτι, δίνοντας 137.000 δολάρια. Προτού προλάβουν να εγκατασταθούν, ειδοποιήθηκαν από την Τράπεζα Wachovia ότι θα πρέπει να εξοφλήσουν το… υπόλοιπο δάνειο.
Αυτό που δεν γνώριζαν ήταν ότι το στεγαστικό δάνειο των πρώτων ιδιοκτητών είχε μεταπωληθεί στην αμερικανική τράπεζα η οποία εισέπραξε τις 137.000 δολάρια έναντι του οφειλόμενου ποσού. Αυτή είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις που αναφέρεται σε δημοσίευμα των «Νew Υork Τimes» και όπως σημειώνει η εφημερίδα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των πρακτικών που χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα οι τράπεζες.
Οι τράπεζες με τις ίδιες ακριβώς πρακτικές που οδήγησαν στην κρίση του 2007 ωθούν και πάλι σήμερα «στον όλεθρο εκατομμύρια Αμερικανούς», αποδεικνύοντας ότι «δεν μπορούμε να τις εμπιστευθούμε για να μας βγάλουν από το χάος» αναφέρουν σε κύριο άρθρο τους οι «Νew Υork Τimes».
Τρία χρόνια μετά το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων στις ΗΠΑ η ίδια αγορά όχι απλώς δεν άλλαξε τακτική αλλά έθεσε σε εφαρμογή πιο «εξελιγμένες» μεθόδους. Οι τράπεζες οι οποίες χορηγούσαν ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια αλλά και τα δικηγορικά γραφεία που εκμεταλλεύθηκαν δεόντως την ιδιαιτέρως επικερδή «βιομηχανία των κατασχέσεων» προσελάμβαναν εντελώς άπειρους υπαλλήλους για να διαχειριστούν τα δάνεια. Τους αποκαλούσαν μάλιστα «Βurger Κing kids» καθώς οι γνώσεις τους περί τα τραπεζικά ήταν τόσες όσες και ενός εφήβου που συχνάζει σε ταχυφαγεία. Οπως ομολογούν σήμερα ορισμένοι από αυτούς τους υπαλλήλους οι προϊστάμενοι τούς ασκούσαν αφόρητη πίεση προκειμένου να κλείσουν το ταχύτερο δυνατόν τις περιπτώσεις μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Ο φόρτος εργασίας ήταν τέτοιος που υπέγραφαν εντολές εξώσεων χωρίς να εξετάζουν τη νομιμότητα της διαδικασίας. Σε πολλές περιπτώσεις οι φάκελοι που επιδίδονταν στα δικαστήρια ήταν εντελώς ελλιπείς. Ασφαλώς δεν επρόκειτο για τυχαίο σφάλμα. Υπολογίζεται ότι για κάθε μήνα καθυστέρησης ενός στεγαστικού η τράπεζα που έχει εκδώσει το δάνειο χάνει 1.000 δολάρια. Είναι γνωστό εξάλλου ότι ο χρόνος είναι χρήμα- και για τις τράπεζες. Οι αμερικανοί δικαστές έχουν πλέον στα χέρια τους πλήθος πλαστογραφημένων εντολών κατάσχεσης αφού όπως δηλώνει στη «Wall Street Journal» η Τάμι Λου Καπούστα, πρώην υπάλληλος δικηγορικού γραφείου η οποία συνεργαζόταν με τις τράπεζες Fannie Μae και Freddie Μac, «οι τράπεζες έρχονταν για να ελέγξουν τη δουλειά μας,εμείς γράφαμε αυτά που εκείνοι ήθελαν να διαβάσουν και όχι αυτά που προέκυπταν στην πραγματικότητα».
