ΒΕΡΟΛΙΝΟ, «Ή όλα ή τίποτε». Ετσι χαρακτήρισε χθες ανώτατος διπλωματικός υπάλληλος στο Βερολίνο τη στάση που θα κρατήσει σήμερα στις Βρυξέλλες η Ανγκελα Μέρκελ στο θέμα της μεταρρύθμισης του Συμφώνου Σταθερότητας. «Για εμάςοι αλλαγές που προτείνει η Ομάδα Εργασίας (Τaskforce) και η τροποποίηση των ευρωπαϊκών συνθηκών αποτελούν πακέτο- ή και τα δύο μαζίή τίποτε» πρόσθεσε. Οι αλλαγές τις οποίες διατύπωσε η Τaskforce υπό την καθοδήγηση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Ενωσης Χέρμαν βαν Ρομπάι και αποβλέπουν στην επιβολή κυρώσεων στις δημοσιονομικά «αδιόρθωτες» χώρες της Κοινότητας αποτελούν τώρα βέβαια δευτερεύον θέμα για την καγκελάριο. Το πρωτεύον είναι η συγκρότηση ενός μηχανισμού κρίσεων, που δεν θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, από κονδύλια των κρατών, αλλά κυρίως των επενδυτών- αφού αυτοί είναι που νέμονται αποκλειστικά τα κέρδη των επενδύσεων. «Η περίπτωσηνα πληρώσουμε πάλι τα σπασμένα μιας κρίσης, και δη σε ασύγκριτα υψηλότερη κλίμακα, αν αυτή ξεσπάσει στην Ισπανίαή στην Ιταλία, είναι αδιανόητη» είπε ο ίδιος διπλωμάτης. «Ο μηχανισμός βοήθειαςπου στήσαμε ad hoc το 2010θα πάψει να ισχύει το 2013. Περαιτέρω παράτασή του αποκλείεται».
Ωστόσο ο νέος «βελτιωμένος» μηχανισμός, σύμφωνα με τον ίδιο, μπορεί να συγκροτηθεί μόνο κατόπιν τροποποίησης των ευρωπαϊκών συνθηκών. «Χρειαζόμαστε μια μικρή κυριολεκτικά αλλαγή, ένα κείμενο δύο γραμμών θα αρκούσε» διευκρίνισε. Και η κατάλληλη ευκαιρία γι΄ αυτό, πρόσθεσε, προσφέρεται το 2011, στο πλαίσιο των διαδικασιών για την ένταξη της Κροατίας.
Για να προωθήσει τον στόχο της, η κυρία Μέρκελ είχε επιδοθεί τις τελευταίες ημέρες σε έναν τηλεφωνικό μαραθώνιο, επιδιώκοντας να προσεταιριστεί όσο το δυνατόν περισσότερους ευρωπαίους ομολόγους της.
Το δέλεαρ για αυτό είναι ορισμένες παραχωρήσεις ιδίως στο θέμα της επιβολής της πολιτικά ανώτατης δυνατής ποινής, ήτοι της αφαίρεσης του δικαιώματος ψήφου στα όργανα της Κοινότητας στα οικονομικά «μαύρα πρόβατα» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η αρχική θέση της ήταν ότι η ψήφος αυτή, ύστερα από μια σειρά παραβάσεις, θα πρέπει να αφαιρείται αυτομάτως. Ενδιάμεσα όμως, ύστερα από γαλλικές πιέσεις, καθώς και την αντίδραση πολλών μικρών χωρών που φοβούνται ότι θα είναι τα μόνα θύματα ενός τέτοιου μέτρου, έβαλε νερό στο κρασί της και αποδέχεται η αφαίρεση να αποφασίζεται ύστερα από πολιτικές διαβουλεύσεις. Στις «παραχωρήσεις» ανήκει και η διευκρίνιση ότι ο νέος μηχανισμός δεν συνδέεται άμεσα με την αφαίρεση της ψήφου. Παρά την «αποσύνδεσή» τους όμως, επέμεινε, τα δύο θέματα πρέπει να συναποφασιστούν ως «πακέτο» στις Βρυξέλλες.
Το αν η νέα γραμμή της «υπερμητέρας» της Ευρώπης, όπως αποκαλείται η κυρία Μέρκελ, θα έχει επιτυχία είναι βέβαια αμφίβολο. Ορισμένοι ειδικοί στη Γερμανία προεξοφλούν τη «μεγαλειώδη ήττα» της στις Βρυξέλλες και ναυάγιο της συνόδου κορυφής. Και αυτό επειδή η καγκελάριος έχει στρέψει τελευταία εναντίον της εχθρούς και φίλους. Τους «φίλους»κυρίως την Ολλανδία και τις σκανδιναβικές χώρες- επειδή τα έκανε «πλακάκια» με τον Νικολά Σαρκοζί και «παρασπόνδησε» αποδεχόμενη τον μη αυτοματισμό στο θέμα της ψήφου. Και τους «εχθρούς», όπως την Τσεχία, επειδή επιδιώκει μιαν ανεπίτρεπτη για αυτούς τροποποίηση των ευρωπαϊκών συνθηκών. Στους «εχθρούς» συγκαταλέγεται τελευταία και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία διά στόματος της επιτρόπου Δικαιοσύνης Βίβιαν Ρέντινγκ δήλωσε χθες ότι δεν θεωρεί αναγκαία τέτοια αλλαγή. Εκείνο που θα έκανε « αδύνατη » την επανάληψη περιπτώσεων όπως εκείνη της Ελλάδας, τόνισε, θα ήταν η λήψη κατάλληλων προληπτικών μέτρων.
Αντιστάσεις στον γαλλογερμανικό άξονα
Παρά το ειδικό βάρος της Γερμανίας στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι προτάσεις Μέρκελ θα υιοθετηθούν από του υπόλοιπους εταίρους.
«Ξεχάστε τις εποχέςόπου η Μέρκελ έμπαινε σαν οδοστρωτήρας στις συνόδους κορυφής» έλεγε πολιτικός αναλυτής. «Η αντίσταση των άλλων κρατώνμελών έχει ισχυροποιηθεί. Και δεν πρόκειται να καμφθεί ούτε από τη μαγνητική έλξη που ασκεί πάλι η Γερμανία ως η Κίνα της Ευρώπης, ήτοι ως η μόνη ευρωπαϊκή χώραπου βγήκε με επιτυχία από την κρίση».
Το τελευταίο ισχυρό ατού της κυρίας Μέρκελ στις Βρυξέλλες, λοιπόν, είναι ότι η περί η ο λόγος αλλαγή των συνθηκών είναι όντως «μικρή» επειδή δεν μεταφέρει αρμοδιότητες από τα εθνικά κοινοβούλια στις Βρυξέλλες και επομένως μπορεί να εγκριθεί σε κυβερνητικό ή κοινοβουλευτικό επίπεδο, χωρίς να γίνει αιτία- όπως προ διετίας στην Ιρλανδία- διεξαγωγής ανεξέλεγκτων δημοψηφισμάτων. Κανείς όμως δεν βάζει στοίχημα στο Βερολίνο, ότι αυτό θα πείσει το σύνολο των 26 εταίρων. «Η γαλλογερμανική συμφωνία ερέθισε την όρεξη για απείθεια» εξηγεί ο ίδιος αναλυτής. «Ενα ή περισσότερα “όχι” δεν αποκλείονται- παρά το εκβιαστικό δίλημμα “ή όλα ή τίποτα” της Μέρκελ».
