«Δεν είμαι πολιτικός, είμαι υπουργός Περιβάλλοντος. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος που, ενώ φαίνεται ότι πάω ευθύγραμμα, κάνω κύκλους στη ζωή μου» λέει η 40χρονη κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, με ντοκτορά από το Ιmperial στην
περιβαλλοντική οικονομία και διαχείριση. Η υπουργός της απολύτου εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου δεν αυτοπροσδιορίζεται ως πολιτικός και κλείνει τα αφτιά στις αντιδράσεις υπουργών, βουλευτών και στελεχών του κομματισμού μηχανισμού του ΠαΣοΚ για τις αποφάσεις της. Το τελευταίο διάστημα, μετά το φιάσκο της
επένδυσης στον Αστακό, η κυρία Μπιρμπίλη βρέθηκε για άλλη μία φορά στο επίκεντρο των συζητήσεων κάνοντάς την να δηλώσει: «Οτιδήποτε ξεκινάει κάποια στιγμή τελειώνει. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορώ να αντιληφθώ την πολιτική ως καριέρα, σε καμία, σε καμία, σε καμία περίπτωση…».
Επειδή η κυρία Μπιρμπίλη δεν θεωρεί τον εαυτό της πολιτικό και συνεπώς δεν υπολογίζει καν το λεγόμενο πολιτικό κόστος, άρχισε, εν μέσω διαφωνιών και αντεγκλήσεων, να επιβάλλει τις προτάσεις της στο υπό διαμόρφωση πάρκο του παλαιού αεροδρομίου του Ελληνικού και να παραμένει πάντοτε καχύποπτη όσον αφορά τις επιπτώσεις που πιθανόν να έχουν στο περιβάλλον οι όποιες επενδύσεις. Ούτε τα πετροδολάρια αλλά ούτε το γουάν, που τόσο πολύ έχει ανάγκη το υπουργείο Οικονομικών, φαίνεται να τη συγκινούν και με μία και μόνο κίνησή της ή άρνησή της μπορεί να καθυστερήσει επενδύσεις δισεκατομμυρίων αν αυτές δεν συνοδεύονται από περιβαλλοντικές μελέτες και βεβαίως αν δεν διασφαλίζουν την ασφάλεια των πολιτών.
Τι θα κάνουμε χωρίς Αστακό;
Και όμως, παρά τα όσα ειπώθηκαν, φαίνεται να έχει ενοχλήσει την κυρία Μπιρμπίλη η ακύρωση της επένδυσης στον Αστακό. Στην αρχή είχε τις αντιρρήσεις της, ζήτησε όμως περιβαλλοντικές μελέτες, συγκρούστηκε με συναδέλφους της, αλλά φαίνεται ότι πείστηκε πως το περίφημο LΡG (το υγροποιημένο δηλαδή πετρέλαιο που είχαν σχεδιάσει να εγκαταστήσουν οι Καταρινοί στον Αστακό) δεν ήταν τόσο τρομερό και φοβερό όσο νόμιζε ή νόμιζαν στη Βουλή. Ζήτησε μελέτες από την Εnvironment Ρrotection Αgency, την Αρχή Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ, που έδειξαν ότι το LΡG σε επίπεδο εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου είναι ελάχιστα πάνω από το φυσικό αέριο, πολύ κάτω από το πετρέλαιο και παρά πολύ κάτω από το κάρβουνο. «Τώρα που χάθηκε η επένδυσηκλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα» επαναλαμβάνει συνεχώς, αρνούμενη οποιεσδήποτε ευθύνες για το φιάσκο του Αστακού. Αλλωστε για την υπουργό Περιβάλλοντος ο Αστακός ήταν μια ιδιωτική επένδυση που «ήρθε και προτάθηκε προς την ελληνική και καταρινή κυβέρνηση από το συγκεκριμένο consortium» και απλώς οι δύο κυβερνήσεις κλήθηκαν να το στηρίξουν.
Με τον τρόπο της, με το πείσμα της σε ορισμένα θέματα που αποτελούν πρωτεύοντα γι΄ αυτήν, καταφέρνει χωρίς να μεταχειρίζεται αυτό που χρησιμοποιούν άλλοι υπουργοί στην πολιτική σκακιέρα να προχωρήσουν η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και η αποκρατικοποίηση του μεγαλύτερου λιγνιτωρυχείου της Βεύης στη Φλώρινα. Μεσούσης της προεκλογικής περιόδου άφησε τους πάντες έκπληκτους στο κόμμα όταν κήρυξε τον «πόλεμο κατά των αυθαιρέτων» προειδοποιώντας ότι τα αυθαίρετα στην Αττική θα τα γκρεμίσει όλα ξεκινώντας από τον Υμηττό. Συνήθως σε προεκλογικές περιόδους οι προηγούμενες κυβερνήσεις νομιμοποιούσαν τα αυθαίρετα. Η κυρία Μπιρμπίλη θέλει εφαρμογή του νόμου…
Αυτή ακριβώς η επιμονή της να μη θεωρεί τον εαυτό της πολιτικό ούτε καν ΠαΣοΚ (« είμαι μιααριστερή που ψηφίζει ΠαΣοΚ» λέει) αλλά μόνο υπουργό (που κάποια στιγμή η θητεία της θα τελειώσει), με ειδική αποστολή για το περιβάλλον, την έφερε πολλές φορές αντιμέτωπη με ενδοκυβερνητικές και κυρίως εσωκομματικές συγκρούσεις. Συγκρούσεις με τους πάντες: «Εχει έναν τρόπο και μια επιμονή που μας βγάζει έξω από τα ρούχα» λένε βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν μπορούν να χωνέψουν το γεγονός ότι η υπουργός έρχεται απροειδοποίητα με το τζιπ της στην εκλογική τους περιφέρεια, συναντάται με τους φορείς, παίρνει αποφάσεις που τους δεσμεύουν και ποτέ δεν τους ενημερώνει: «Είναι σαν να μας καταργεί» έλεγε βουλευτής από τη Βοιωτία όταν πληροφορήθηκε την άφιξη της υπουργού στην εκλογική του περιφέρεια από τις εφημερίδες.
«Δεν είναι αλήθεια όλα αυτά. Εχω καλές σχέσεις με όλους. Εγώ σέβομαιτους συναδέλφους μου» είπε στο «Βήμα» όταν ρωτήθηκε γιατί συνεχώς βρίσκεται σε σύγκρουση με τους πάντες. «Υπάρχουν βεβαίως σε κάθε θέμα και ορισμένες διαφωνίες,αφού κάποιοι βλέπουν τα πράγματα διαφορετικάαπ΄ ό,τι τα βλέπω εγώ. Είναι φυσιολογικό. Αλλά υπάρχουν πάντοτε λύσεις σε όλα τα θέματα, λύσεις που προέρχονται έπειτα από εξαντλητική συζήτηση» σημειώνει χαμογελώντας.
Πότε με καβγάδες και πότε με συζητήσεις, η κυρία Μπιρμπίλη πετυχαίνει ως τώρα να γίνεται το δικό της, παρά το γεγονός ότι πολλοί βουλευτές του ΠαΣοΚ τής καταλογίζουν ότι δεν διαθέτει ένα συγκροτημένο επιτελείο και ανθρώπους με γνώσεις μάνατζμεντ στις επενδύσεις πέρα από περιβαλλοντολόγους. Το σλόγκαν «δεν είμαι πολιτικός» εκνευρίζει ιδιαίτερα τους βουλευτές του ΚΤΕ Περιβάλλοντος του ΠαΣοΚ Ο εκνευρισμός τους γίνεται ακόμη μεγαλύτερος όταν διαπιστώνουν ότι μόνιμος «σύμμαχός» της στην Επιτροπή είναι ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης: «Εμείς της κάνουμε κριτική αλλά ο κ. Μητσοτάκης τη στηρίζει» λένε.
Από Αβραμόπουλο σε Αντρίκο
Πρόκειται για μια «ακτιβίστρια της πολιτικής», όπως την αποκαλούν οι στενοί συνεργάτες της, και αυτό δεν έχει να κάνει με την εμφάνισή της, τα στενά τζιν, το σακίδιο στην πλάτη και τα αθλητικά παπούτσια. Δεν προέρχεται, αναφέρουν, από κάποιο πολιτικό τζάκι και δεν διστάζει να συνεργασθεί με οποιονδήποτε που είναι κοντά στις ιδέες της για το περιβάλλον. Ετσι είχε ενταχθεί, επιστρέφοντας από τις σπουδές της στη Βρετανία, στο περιβαλλοντικό team του (τότε) δημάρχου κ. Δ.Αβραμόπουλου, αλλά η ζωή της αλλάζει όταν γνωρίζει τον αδελφό του Πρωθυπουργού κ. Αντρίκο Παπανδρέου. Είναι η εποχή που ο κ. Γ. Παπανδρέου βρίσκεται στο υπουργείο Εξωτερικών και η «πράσινη Τίνα» ενσωματώνεται στην ομάδα των συμβούλων του με αντικείμενο την «πράσινη διπλωματία».
«ΔΕΝ ΗΡΘΑ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ»
Η κυρία Μπιρμπίλη ακόμη και σήμερα λέει ότι δεν είναι έτοιμη να απαντήσει τι θα γίνει με το παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού,που αποτελούσε πρώτη προτεραιότητα στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠαΣοΚ. Ή μάλλον αποκαλύπτει ότι τελικά το Ελληνικό δεν δόθηκε ούτε στους Καταρινούς ούτε στους Κινέζους (για να το μετατρέψουν σε Λας Βέγκας), αλλά μάλλον δόθηκε στους…Ισπανούς και συγκεκριμένα στον ισπανό αρχιτέκτονα κ.Χοσέ Αθεμπίγιο.Οχι βεβαίως για εκμετάλλευση αλλά για διαμόρφωση. «Δεν ήρθα σε σύγκρουση με κανέναν για το Ελληνικό. Δεν προκάλεσα την παραμικρή διαμάχη.Ο Πρωθυπουργός ανέθεσε στον Αθεμπίγιο να μελετήσει τον χώρο και στο πλαίσιο της γενικότερης παρέμβασης στην παραλιακή να διαμορφώσει τον χώρο,με χρήση καινοτομίας, με εγκαταστάσεις για μαζικό αθλητισμό και πρόβλεψη για τον πολιτισμό.Με τον κ.Αθεμπίγιο συναντήθηκα ήδη δύο φορές και οι απόψεις του για την πόλη συμπίπτουν με τις δικές μου. Η Αθήνα πρέπει να αποκτήσει παραθαλάσσιο μέτωπο, να είναι ένας χώρος πρασίνου και επιστροφής του κόσμου στο κέντρο» αναφέρει.
