Σκληρή επίθεση εξαπέλυσε ο «τρίτος» της κοινοπραξίας του Αστακού, η γερμανική (με ελληνικά συμφέροντα) Rosebud, κατά του δευτέρου της παρέας, της λιβανικής κατασκευαστικής Sabagh & Κouri, συμφερόντων της CCC (της οποίας οι κκ. Σάμπαχ και Κoύρι είναι κύριοι μέτοχοι), την οποία κατηγορεί ως υπαίτιο του ναυαγίου της ενεργειακής επένδυσης, ενώ αναιρεί το επιχείρημα της μη βιωσιμότητας της επένδυσης.
Η ελληνογερμανική εταιρεία συμβούλων, που εκπροσωπείται στην Ελλάδα από τον κ. Ι. Αντωνιάδη, κατηγορεί τους Λιβανέζους ότι δεν αντιλήφθηκαν πως σε επενδύσεις αυτού του ύψους και σε έργα παρόμοια με αυτό του Αστακού οι αποδόσεις είναι πάντα χαμηλές, ενώ επίσης κατηγορούν τη CCC ότι επέμεινε μέχρι τέλους στην αξίωση παροχής εκπτώσεων στην τιμή του καυσίμου (δηλαδή, του υγροποιημένου πετρελαϊκού αερίου, του LΡG), που, ενώ δεν ήταν αναγκαίες για τη βιωσιμότητα της επένδυσης, ήταν παράλογες.
Επίσης διαψεύδουν ότι δεν υπήρξε συμφωνία για την αγορά του 70% της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας στον Αστακό από ιταλούς προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας.
Οι Ελληνογερμανοί υπαινίσσονται επίσης ότι το έργο τελικά θα γίνει, αν όχι μέσω Ελλάδας, τότε μέσω άλλης χώρας, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη γίνονται βολιδοσκοπήσεις στην κυβέρνηση του Μαυροβουνίου. Λένε επίσης ότι παραμένει το αγοραστικό ενδιαφέρον της ιταλικής αγοράς ενέργειας να απορροφήσει το ηλεκτρικό ρεύμα από τη Μονάδα του Αστακού αλλά και να προχωρήσει σε δημιουργία αντίστοιχων μονάδων στην Ιταλία με χρήση LΡG.
Η Rosebud αφήνει αιχμές και κατά της υπουργού Περιβάλλοντος κυρίας Τίνας Μπιρμπίλη μιλώντας για «υποτιθέμενες εκπομπές CΟ2 και απίστευτες σοφιστείες που στωικά δεχόμαστε να ακούμε όλους τους τελευταίους μήνες» αντικρούοντας τα επιχειρήματα του υπουργείου περί επικινδυνότητας του καυσίμου.
Ωστόσο από την αρχή η κοινοπραξία Αstakos Εnergy Ηub- Ρower Ρlan Concorctium φαινόταν να έχει εσωτερικές διαφορές και αντινομίες. Την κοινοπραξία αποτελούν η Qatar Ρetroleum Ιnternational με 23%, η Qatar Εlectricity and Water Company με 11% (δύο κρατικοί κολοσσοί του παγκόσμιου ενεργειακού κλάδου), η Sabagh Κhoury SΑL της CCC με επίσης 33% (που είναι ισχυρός βιομηχανικός κατασκευαστικός όμιλος με μεγάλη επέκταση σε πολλές χώρες) και η Rosebud Εnergie Deutschland, συμφερόντων Ι. Αντωνιάδη- Α. Συριώτη, πολύ μικρή εταιρεία σε σύγκριση με τις προηγούμενες αλλά με ισοσθενές ποσοστό 33% για την υλοποίηση ενός τεράστιου έργου με 3,2 δισ. αρχική επένδυση.
Ενεργειακοί παράγοντες μάλιστα αναφέρουν ότι για την προώθηση του έργου οι ίδιοι οι Αραβες δεν εμφανίστηκαν σε συνομιλίες ή διαπραγματεύσεις, ενώ ούτε οι Λιβανέζοι με 2.000 έμπειρους μηχανικούς εμφανίστηκαν για να υπερασπιστούν το έργο. Αντίθετα, άφησαν τους δύσκολους χειρισμούς στους έλληνες εκπροσώπους.
Σε επίπεδο επιστολών μόνο εμφανίστηκε ο υπουργός Επικρατείας για την Ενέργεια και τη Βιομηχανία του Κατάρ Μοχάμεντ Σαλέχ αλ Σαντά αλλά δεν προχώρησε σε επαφές ο ίδιος.
