Avant-guarde, φετιχιστής, θεατρικός. Το «τρομερό παιδί» της μόδας συνεχίζει στα 58 του να παθιάζεται με τη δημιουργία και να προκαλεί τις αισθήσεις και τον θαυμασμό μας μέσα από τα ρούχα, τα αρώματα αλλά και τα έπιπλα που σχεδίασε για τη Roche Bobois.
Αποφασισμένος, τολμηρός, ισορροπημένος και συνειδητοποιημένος επαναστάτης.
Ο διάσημος γάλλος σχεδιαστής δεν είναι συνηθισμένη περίπτωση και αυτό είναι το πλεονέκτημά του. Εχει το ταλέντο και την ευφυΐα να απολαμβάνει την αντισυμβατικότητά του με τόσο φυσικό τρόπο και αφοπλιστική ειλικρίνεια που παρασύρει και τον πιο συντηρητικό. Μοναχοπαίδι, αποστασιοποιημένος από τους συμμαθητές του, περνά ώρες ακούγοντας τις συμβουλές της νοσοκόμας γιαγιάς του προς τις γυναίκες ασθενείς της, για το πώς θα πλανέψουν τους άνδρες τους – η αποκωδικοποίηση της γυναικείας ψυχολογίας θα παραμείνει αγαπημένη του εμμονή. Απαρνιέται τα παιχνίδια στις αλάνες για το ταξίδι που του προσφέρουν οι εικόνες του κινηματογράφου – η δραματικότητα θα γίνει σήμα κατατεθέν των κολεξιόν του.
Στο σχολείο δεν ζωγραφίζει καραβάκια αλλά γυμνές χορεύτριες με φτερωτά κοστούμια και μάταια η δασκάλα προσπαθεί να τον συνετίσει. Οι συμμαθητές του τον λατρεύουν και έτσι ο μικρός JeanPaul σχηματίζει από πολύ νωρίς το πρώτο φανατικό κοινό του. Η γοητεία της μόδας για αυτόν δεν είναι απλώς η δημιουργικότητα που εμπεριέχει, αλλά η ρεαλιστική υπόστασή της. Τα ρούχα είναι ανάγκη, αποτελούν δήλωση, είναι ένα μέσο αντίδρασης, ένας τρόπος να προσδιορίζεσαι. Ο JeanPaul δεν έχει ψευδαισθήσεις. Δέχεται τον κόσμο όπως είναι, δεν θέλει να τον βάλει στα δικά του καλούπια αλλά να εμπνεύσει, να μεταδώσει την ομορφιά τού να νιώθει κάποιος άνετα με τον εαυτό του.
Είναι η προσωπικότητα που αγαπάμε να μισούμε. Μας ξεβολεύει, μας δίνει απλόχερα τροφή για αφοριστικά σχόλια και τελικά το άλλοθι για να ξεπεράσουμε τις αναστολές μας. Είναι αυτός που θα συντονιστεί με τη σεξουαλικότητα της Μαντόνα και μαζί θα καθιερώσουν τους σατέν θηλυκούς κορσέδες και τα μυτερά σουτιέν. Χρόνια αργότερα θα εγείρει τις υποκριτικές αντιδράσεις «περί αρνητικού προτύπου» ντύνοντας τους άνδρες με φούστες. Ο κοινωνικός μύθος περί εύθραυστων θηλυκών και σκληρών αρσενικών καταρρέει στα ντεφιλέ του: Για τη γυναίκα σχεδιάζει επιβλητικά και σέξι κομμάτια, ενώ επιμένει να φέρνει στην επιφάνεια την κομψή και ντελικάτη πλευρά του άνδρα.
Η φετινή σεζόν θα τον βρει δυναμικά ερωτικό μέσα από τις μαύρες δερμάτινες δημιουργίες του για τον οίκο Hermes, αλλά και να επεκτείνει την έμπνευσή του, πέραν της γκαρνταρόμπας και του μπουντουάρ, σε έπιπλα που διεκδικούν μια θέση στο καθιστικό και στην κρεβατοκάμαρα:
«Ασχολήθηκα για πρώτη φορά με τον σχεδιασμό επίπλου το 1992, με μια σειρά για τη γαλλική VIA. Ο συγχρονισμός με τη Roche Bobois αποδείχθηκε άψογος καθώς η πρόταση ήρθε όταν γυρνούσε στο μυαλό μου η ιδέα να ανανεώσω την εικόνα εκείνης της συλλογής. Δεν το πολυσκέφτηκα για να πω το “ναι”, είναι αγχολυτικό να ασχολούμαι με τα έπιπλα. Οσες καρφίτσες και αν τους βάλεις δεν γκρινιάζουν ούτε λιποθυμούν όταν οι πρόβες κρατούν με τις ώρες! Για τη συλλογή της Roche Bobois επανασχεδίασα μερικά vintage κομμάτια μου, δημιούργησα καινούργια και έντυσα με νέα υφάσματα τον Mahjong, τον διάσημο καναπέ της».
Παραμένετε αφοσιωμένος στις ρίγες. Είναι το γούρι σας;
«Είμαι μόδιστρος. Αυτό που ξέρω να κάνω καλά είναι να ντύνω τους ανθρώπους. Το ίδιο ήθελα να κάνω και στα έπιπλα, να τα ντύσω. Πώς θα μπορούσα να αποκλείσω αγαπημένα μου μοτίβα όπως είναι οι ρίγες ή οι δαντέλες; Οσον αφορά το γούρι, στη Γαλλία θεωρείται καλοτυχία να αγγίζεις τη μικρή φουντίτσα στο ναυτικό καπέλο, έτσι και εγώ έβαλα κόκκινα pom-pom στο χαλί της σειράς».
Τα τροχήλατα έπιπλα εκφράζουν, με κάποιον τρόπο, το ανήσυχο πνεύμα σας;
«Η κίνηση είναι μεγάλη πρόκληση για εμένα. Βρίσκω εξαιρετική την ιδέα ότι μπορώ να μετακινώ τα έπιπλα διότι έτσι αλλάζει αμέσως η εικόνα του χώρου. Γενικά δεν αθλούμαι, αλλά δεν το έχω σε τίποτε να κάνω πατίνια στο σπίτι ενώ απολαμβάνω την άνεση της πολυθρόνας Ben Hur».
Υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους σχεδιαστές μόδας και επίπλων;
«Είναι απλώς διαφορετικός ο τρόπος αποκωδικοποίησης και σύνθεσης των πραγμάτων».
Η εκκεντρικότητα έχει θέση στο ντιζάιν;
«Δεν είναι αυτοσκοπός. Αυτό που με απασχολεί εμένα είναι να έχω την ελευθερία να εκφράζομαι και οι άλλοι με τη σειρά τους να έχουν την ελευθερία να κρίνουν το αποτέλεσμα ως εκκεντρικό ή όχι. Πάντως η χιουμοριστική προσέγγιση στη δουλειά μου είναι τρόπος ζωής και όχι τέχνασμα εντυπωσιασμού».
Μπορεί ένα έπιπλο να είναι σέξι;
«Περισσότερο και από ένα φόρεμα»!
Περιγράψτε με λίγες λέξεις τις έννοιες θηλυκότητα και αρρενωπότητα…
«Να είσαι ο εαυτός σου ό,τι και αν λένε οι άλλοι».
Εχετε σχεδιάσει ένα σέξι μπουκάλι για το άρωμά σας. Σε ποιον ντιζάινερ θα εμπιστευόσασταν τον επανασχεδιασμό του;
«Σε μένα τον ίδιο. Οχι γιατί δεν σέβομαι τους υπόλοιπους σχεδιαστές. Το αντίθετο. Είναι όμως η ιδανική ευκαιρία να ξεπεράσω τον ίδιο μου τον εαυτό και δεν τη χαρίζω σε κανέναν»!
Μοιραστείτε μαζί μας το τέλειο σκηνικό.
«Εγώ, στην Ακρόπολη, ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου κάτω από τα αστέρια».
Και αν έπρεπε να κοιμηθείτε σε ξενοδοχείο;
«Στην Ελλάδα θα επέλεγα το Imaret στην Καβάλα ή το Belvedere στη Μύκονο».
Επισκέπτεστε συχνά τη Μύκονο…
«Με γοητεύει αυτό το νησί. Το φως, η θάλασσα, το φαγητό, οι άνθρωποι».
Αισθάνεστε ακόμη «το τρομερό παιδί» της μόδας;
«Στην ηλικία μου; Περισσότερο νιώθω τυχερός που έχω καταφέρει να ζω τόσα χρόνια το όνειρό μου. Ηθελα να γίνω σχεδιαστής μόδας από εννέα χρόνων, τότε που είδα το «Falbalas» του γάλλου σκηνοθέτη JacquesBecker. Το σημαντικό είναι να ανακαλύπτεις τρόπους να διατηρείς το πάθος ζωντανό. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει δημιουργία».
Τα έπιπλα του J. P. Gaultier διατίθενται από τη Roche Bobois, 210 6711.700
Δημοσιεύθηκε στο BHMΑDECO, τεύχος 37, σελ. 38-40, Νοέμβριος 2010.
