Το βασιλόπουλο ζητεί έναν εθελοντή για να αναλάβει μια επικίνδυνη αποστολή στο όνομα της πατρίδας. Απευθύνεται στους κατοίκους της πόλης του. Η ανταπόκριση όμως έρχεται από τους ανήλικους θεατές της παράστασης, που δειλά δειλά σηκώνουν το χέρι τους για να θέσουν εαυτούς υπέρ πατρίδος. Και όταν το ίδιο το βασιλόπουλο μιλάει για το κοινό καλό, τα παιδιά από κάτω, αυθόρμητα, χειροκροτούν. Αναρωτιέται κανείς αν το «Παραμύθι χωρίς όνομα» μπορεί να αγγίζει νέους ανθρώπους του 21ου αιώνα…
Γραμμένο πριν από ακριβώς έναν αιώνα, το 1911, το μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα διασκευάστηκε από τον σκηνοθέτη Τάκη Τζαμαργιά και τον Βαγγέλη Ραφτόπουλο για μια παράσταση που, παρ΄ ότι απευθύνεται κυρίως σε παιδιά και εφήβους, συγκινεί ιδιαίτερα και τους ενηλίκους. Και μόνο η επιλογή του έργου έχει τη σημασία της, ενώ το πάθος του θιάσου- με προεξέχοντα τον Μάνο Καρατζογιάννη (βασιλόπουλο)- επιβεβαιώνει την ανάγκη που έχουμε σήμερα για μεγάλα ιδανικά.
«Μοιάζει πραγματικά πολύ επίκαιρο και τόσο κοντά στο σήμερα» λέει η Εφη Θεοδώρου, σκηνοθέτις και συνεργάτις του Γιάννη Χουβαρδά, «και με έναν τρόπο ενδυναμώνει την πίστη στην ελπίδα και στο κοινό καλό. Ειδικώς όταν ακούγεται από στόματα νέων και απευθύνεται σε αφτιά μικρών παιδιών. Η θεματική του,αν και απέχει από τη σημερινή πραγματικότητα,αγγίζει χορδές που βρίσκονται σε αδράνεια». Η συμμετοχή των παιδιών τη δικαιώνει. «Η ανταπόκρισή τους» σχολιάζει ο ηθοποιός Στράτος Χρήστου που συμμετέχει στον θίασο «είναι συγκινητική.Οταν ακούγεται το σύνθημα “κάτω ο βασιλιάς”, η αίθουσα σείεται».
«Σαν να μιλάει το ΔΝΤ» λέει μια μητέρα που συνοδεύει τον εξάχρονο γιο της, εντυπωσιασμένη και η ίδια από την αμεσότητα του λόγου της Δέλτα – η οποία άλλωστε αποτελεί σταθερή εκδοτική αξία: από τον οίκο Εστία κυκλοφορούν, εκτός από το «Παραμύθι χωρίς όνομα» (μετράει 25 εκδόσεις), «Ο Μάγκας» (30 εκδόσεις), «Ο Τρελαντώνης» (28), «Τα μυστικά του βάλτου» (22), «Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου» (14), «Για την πατρίδα» (11) και τα «Παραμύθια και άλλα» (επτά εκδόσεις).
«Θεωρώ το έργο αυτό σταθμό στην ιστορία της παιδικής λογοτεχνίας» λέει ο σκηνοθέτης, ο οποίος ομολογεί ότι «φοβήθηκε» μήπως βρεθούν κάποιοι και καπηλευθούν αυτές τις ιδέες για την πατρίδα: «Οι πιο δογματικοί,οι πιο φανατικοί.Γιατί η Δέλτα κινείται στην κόψη του ξυραφιού».
ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
\334 Εθνικό Θέατρο, Παιδική Σκηνή «Κατίνα Παξινού».
\334 Παραστάσεις ως τις 15 Μαΐου 2011.
\334 Σάββατο:
15.30, Κυριακή:
11.30, 15.30.
