Ηταν μια μέρα του 1968 όταν ο Γιάννης Δαλιανίδης, που πέθανε το περασμένο Σάββατο και κηδεύτηκε χθες στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, συνάντησε για πρώτη φορά τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Ο δεύτερος θυμάται με συγκίνηση τον τρόπο με τον οποίο ο Δαλιανίδης αντιμετώπισε τον νέο συνάδελφό του δίνοντάς του κουράγιο για την πρώτη ταινία του. «Ηταν ο μόνος σκηνοθέτης της παλιάς γενιάς που ήρθε να μας δει και να μας πει “καλή δουλειά”» μας είπε χθες ο Αγγελόπουλος στο Α΄ Νεκροταφείο αναφερόμενος στην πρώτη ταινία που επρόκειτο να σκηνοθετήσει, την «Αναπαράσταση». «“Καλή δουλειά και θα πας μπροστά και μακριά” μου είχε πει συγκεκριμένα. Δεν έχω ξεχάσει τα λόγια του από τότε».
Η «Αναπαράσταση» τον τοποθέτησε αμέσως στο πάνθεον των μεγάλων ελλήνων κινηματογραφικών δημιουργών. Και βέβαια το κινηματογραφικό ύφος του ήταν εντελώς διαφορετικό από εκείνο του Γιάννη Δαλιανίδη: «Ο καλός λόγος του Δαλιανίδη υπήρξε τεράστια βοήθεια για μένα:να μου μιλήσει έτσι ένας σκηνοθέτης χωρίς μάλιστα να έχει υπόψη του την ταινία αφού δεν είχε ακόμη γυριστεί».
Ενα παρόμοιο περιστατικό έζησε και ένας άλλος σκηνοθέτης, ο Γιάννης Σμαραγδής. «Τον συνάντησα για μία και μοναδική φορά στη ζωή μου, την εποχή που ο “Καβάφης” είχε βγει στις αίθουσες» μας είπε χθες ο ίδιος από εκεί όπου κάνει την προετοιμασία της επόμενης ταινίας. «Μαζί με τους δημοσιογράφους Λιάνα Κανέλλη και Αντώνη Πρέκα συμμετέχαμε στην παρουσίαση ενός βιβλίου- δεν θυμάμαι ποιο. Πλησίασα τον Δαλιανίδη και προς έκπληξή μου τον είδα να σηκώνεται όρθιος για να μου δώσει ένα από τα πιο θερμά καλωσορίσματα που δέχθηκα ποτέ στη ζωή μου. Κανένας συνάδελφος σκηνοθέτης δεν μου έχει απευθυνθεί με παρόμοιο τρόπο. Τα μάτια του έλαμπαν από ειλικρίνεια και δεν μπόρεσα να κρύψω τα δάκρυά μου. Είχε δει τον “Καβάφη” και έλεγε καλά λόγια για την ταινία. Προσπάθησα να του κάνω και εγώ φιλοφρονήσεις και μου είπε:“Αχ, αγάπη μου, εμένα οι ταινίες μου δεν θαυμάστηκαν εκτός Ελλάδας”. Δεν το είπε όμως με παράπονοαλλά ως παρατηρητής. Ηξερε πώς να φερθεί και ήξερε πώς να μεταφράσει τον μέσο Ελληνα…».
Η γενναιοδωρία του Γιάννη Δαλιανίδη σε ό,τι είχε σχέση με τους νεότερους καλλιτέχνες υπήρξε παροιμιώδης. «Επαιρνε τους ηθοποιούς από το χέρι και τους έκανε σταρ- αν και ο ίδιος τους ήθελε πάντα ηθοποιούς» ανέφερε μιλώντας για τον θανόντα στην αίθουσα πολιτικών κηδειών ο θεατρικός κριτικός Κώστας Γεωργουσόπουλος. «Είχε πάντα έναν καλό λόγο να πει».
