Στις 4.9.1966, ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» στο κορυφαίο άρθρο του επεσήμαινε: « Δανειζόμεθα από το εξωτερικό για να εξοφλούμε τα χρέη μας στο εξωτερικό. Η Ελλάς έφθασε σε αδιέξοδο με τον συνεχή δανεισμό και με τη μη παραγωγική αξιοποίησή του». Δηλαδή ακόμη και πριν από 44 χρόνια και έκτοτε το περιοδικό αυτό και ορισμένοι ευσυνείδητοι δημοσιογράφοι και ελάχιστοι, δυστυχώς, πανεπιστημιακοί και πολιτικοί παρουσίαζαν τη δυσμενή εξέλιξη των δεικτών και τις ολέθριες συνέπειες του κυβερνώντος λαϊκισμού, της απληστίας κομματαρχών και συνδικαλιστών του δημοσίου τομέα και της εκ του ασφαλούς πλειοδοσίας της πιο αδίστακτης Αριστεράς στον χώρο της Ευρώπης σε αγαστή σύμπραξη άπληστων για θεαματικότητα τηλεοπτικών αστέρων.
Αυτός ο κατήφορος έγινε ασυγκράτητος κυρίως από το 1980 και μετά και είχε ως τρίπτυχο χαρακτηριστικό τα ασταμάτητα ψέματα (ή την απόκρυψη της αλήθειας), την εξαγορά των μαζών με τη σπάταλη ή και δόλια διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων και των δανείων από το εξωτερικό, και τη γενική ατιμωρησία για τα οικονομικά εγκλήματα, που μας οδήγησαν τελικά στη χρεοκοπία της χώρας. Η επίσημη ανακοίνωσή της απλώς αποτράπηκε με το σωτήριο δάνειο των 110 δισ. ευρώ της τρόικας και πολλές άλλες ευκολίες και «αβλεψίες» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αναπόφευκτη όμως ήταν και η κατακραυγή σε διεθνή κλίμακα της άσωτης ευημερίας που απολάμβαναν οιΕλληνες με δανεικά και με υποθήκευση των εισοδημάτων των επόμενων γενεών. Φυσικά και οι ξένοι ήξεραν, αλλά έκαναν πως δεν καταλάβαιναν μια και είμαστε οι ενθουσιωδέστεροι καταναλωτές των βιομηχανικών προϊόντων τους, όπως άλλωστε και οι ημέτεροι πολιτικοί ήξεραν. Αλλά καθώς ο κύριος στόχος των περισσοτέρων είναι η επανεκλογή τους, χάιδευαν αφτιά και μοίραζαν θέσεις και παροχές στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, εις υγείαν των υπόλοιπων υπηκόων του φαύλου κράτους μας, που πλήρωναν αν δεν φοροδιέφευγαν. Ο κ. Πάγκαλος σε μια όχι σπάνια στιγμή ειλικρινούς αυτοκριτικής, είπε: « Οταν με ρωτούν οι πολίτες “πού τα φάγατε τα λεφτά;”η απάντησή μου είναι ότι τα φάγαμε όλοι μαζί με μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος ». Οργισμένη ήταν η αντίδραση που προκλήθηκε από εκείνους που δεν έφαγαν (και που είναι φοβούμαι τουλάχιστον ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας). Κανείς δεν πρόσεξε ότι η δήλωση αυτή έγινε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, δηλαδή στους συναδέλφους του βουλευτές όλων των κομμάτων. Σε αυτούς κι όχι στον ελληνικό λαό είπε « τα φάγαμε όλοι μαζί ». Την απάντηση αποσαφήνισε ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης Σταμάτης Φασουλής, υπογραμμίζοντας: «Ο λοι μαζί τα φάγατε ».
Αχάριστος και ολέθριος είναι συνεπώς ο πόλεμος των αρχηγών των κομμάτων για το ποιος ήταν περισσότερο ψεύτης ή κλέφτης. Και δεν οδηγεί πουθενά με τις Εξεταστικές Επιτροπές και την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής. Εδώ και δεκαετίες, ακόμη και σήμερα, δίνονται στη δημοσιότητα παραποιημένα ή ψευδή ή κατασκευασμένα στατιστικά στοιχεία, για τον απλούστατο λόγο ότι το εν διαλύσει ελληνικό κράτος δεν είναι σε θέση (ή δεν θέλει) να έχει ακριβή και αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία. Το «απόψε αυτοσχεδιάζουμε» συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής μας συμπεριφοράς, και παρά τις προσπάθειες παλαιότερα του κ. Αλογοσκούφη και σήμερα του κ. Παπακωνσταντίνου τα στοιχεία που παρέχουμε προς τους ελεγκτές μας και στον λαό παραμένουν επιεικώς ανακριβή.
Αντί να αλληλοτρωγόμαστε μέχρι τελικής πτώσεως για το σωτήριο ή ολέθριο μνημόνιο, ίσως θα ήταν καλύτερα να προσέξουμε την καταπληκτική γελοιογραφία του Κώστα Μητρόπουλου στα «ΝΕΑ» (8/10) όπου σε διάλογο δύο απλών ανθρώπων λέει ο πρώτος: « Αν νοικοκυρευτούμε, αν ομονοήσουμε, αν βάλουμε τάξη, υπάρχει ελπίδα λένε ». Και ο δεύτερος σχολιάζει: « Δηλαδή δεν υπάρχει!». Αυτός ο διάλογος τα λέει όλα, αλλά πρέπει να διαψευσθεί.
