ΛΟΝΔΙΝΟ Πιστεύεις σε μια ανώτερη δύναμη, ανεξαρτήτως θρησκεύματος; Ενδέχεται να ζήσεις περισσότερο. Ασθενείς με έντονη θρησκευτική πίστη ζουν περισσότερο, διαπιστώνει τώρα μια νέα βρετανική έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Liver Τransplantation». Η μελέτη, η οποία διεξήχθη σε 179 ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος μεταξύ 2004 και 2007, έδειξε ότι όσοι ασθενείς είχαν στενούς δεσμούς με το θρησκευτικό σύστημα το οποίο πίστευαν είχαν τρεις φορές πολλαπλάσιες πιθανότητες επιβίωσης μετά τη χειρουργική επέμβαση. Οι ασθενείς πριν από τη μεταμόσχευση ρωτήθηκαν για τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Τρία χρόνια μετά την επέμβαση περίπου το 20% των άθεων ή αγνωστικιστών ασθενών είχαν πεθάνει.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης δρα Φράνκο Μποναγκουίντι, «οι ασθενείς με έντονη θρησκευτική πίστη και σχέση με τον Θεό παρουσίασαν μεγαλύτερες ικανότητες επιβίωσης απ΄ ό,τι ασθενείς με χαμηλή ή καθόλου θρησκευτικότητα».
Οπως τονίζει ο κ. Μποναγκουίντι, δεν έπαιζε κανέναν ρόλο ποιο θρησκευτικό δόγμα πρέσβευε ο ασθενής αλλά «η προσωπική σχέση που θεωρούσε ο ίδιος πως είχε με τον Θεό που πίστευε».
«Νιώθω πολύ δυνατός και εξαι ρετικά ήρεμος» τόνισε χαρακτηριστικά ένας από τους ασθενείς, επειδή «ο Θεός με βοήθησε να ξεπεράσω το πρόβλημα της υγείας μου».
Η ανεξήγητη σχέση που έχουν η θρησκεία και ο πόνος έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά εν μέρει. Οπως προκύπτει από έρευνες, κατά την προσευχή παράγονται ενδορφίνες, γνωστές και ως οι ορμόνες της ευτυχίας, που μπλοκάρουν το αίσθημα του πόνου δίνοντας τη θέση τους, αν όχι στο αίσθημα της ευχαρίστησης, έστω σε εκείνο της ηρεμίας και της στωικότητας.
Υπάρχει όμως και ο αντίλογος. Κατηγορηματικά αντίθετοι δηλώνουν δανοί επιστήμονες του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ααρχους σχετικά με τις θεωρούμενες «ιαματικές» ιδιότητες της θρησκευτικής πίστης. Οπως υποστηρίζουν, από τις δικές τους στατιστικές έρευνες δεν προέκυψαν αποδείξεις που να κάνουν σαφές ότι η θρησκευτικότητα «γιατρεύει» ή τουλάχιστον βελτιώνει τη μετεγχειρητική κατάσταση ενός ασθενούς.
Την ίδια άποψη συμμερίζονται και αμερικανοί ερευνητές του Εθνικού Ιδρύματος Καρκίνου (ΝCΙ) οι οποίοι καταλήγουν στο συμπέρασμα: «Είναι πρόωρο να προσδιορίσουμε τι ρόλο παίζουν η θρησκεία και η πνευματικότητα στην ασθένεια και στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων με καρκίνο. Χρειάζεται μακροχρόνια ποιοτική έρευνα σε μεγάλο στατιστικό δείγμα».
Τον περασμένο μήνα ερευνητές από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Πεν Στέιτ διαπίστωσαν πως, όταν κάποιος άνθρωπος χάνει την πίστη του στον Θεό, τότε αυτομάτως αυξάνονται οι πιθανότητες να αρχίσει τις καταχρήσεις, όπως το αλκοόλ και το κάπνισμα, ενώ επίσης γίνεται πιο αρνητικός και αγχώνεται ευκολότερα.
«Προσευχήθηκα και δεν ξαναλιποθύμησα ποτέ»
Θ υμάμαι ολοκάθαρα εκείνη τη μέρα. Ηταν 31 Ιουλίου του 2000, είχα λιποθυμήσει δύο φορές κι ένιωθα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν» λέει η 70χρονη Βραζιλιάνα Μαρία Αραούχο ντα Σίλβα. «Επισκέφθηκα την τοπική κλινικήκαι, ύστερα από εξετάσεις, έμαθα ότι πάσχω από χρόνιο διαβήτη τύπου 2, μια ασθένεια που μέχρι εκείνη την ώρα αγνοούσα πως είχα. Εφυγα από το νοσοκομείο με σαφείς ιατρικές συμβουλές και με μόνο εφόδιο την πίστη μου. Από εκείνη τη μέρα προσευχόμουν καθημερινά και τελικά στα τέλη Οκτωβρίου άρχισα να νιώθω πολύ καλύτερα. Δεν ξαναλιποθύμησα ποτέ, ούτε χρειάστηκε να πάω ξανά στο νοσοκομείο. Ενιωθα πλήρως θεραπευμένη», καταλήγει η κυρία Ντα Σίλβα, η οποία σήμερα εξακολουθεί να υποβάλλεται σε θεραπεία με ενέσεις ινσουλίνης.
