«O Πάνος Μουλλάς (1935-2010) ήταν και ως το τέλος του παρέμεινε ένα “παιδί φανατικό για γράμματα”. Πολίτης τριών πόλεων (Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Παρίσι), που διαμόρφωσαν την πνευματική του φυσιογνωμία, αφοσιώθηκε από νωρίς στην έρευνα και στη συγγραφή: η αναλυτική παράθεση των τίτλων της εργογραφίας του δίνει από μόνη της το στίγμα της εξελικτικής του πορείας και των σταθερών ενδιαφερόντων του (ποιητικοί πανεπιστημιακοί διαγωνισμοί στον 19ο αιώνα, Παπαδιαμάντης, Βιζυηνός και Ροΐδης, επιστολικός λόγος, μεσοπολεμική και μεταπολεμική πεζογραφία και, από κοντά, άρθρα, μεταφράσεις, δοκίμια). Ιστορία, θεωρία και κριτική της λογοτεχνίας κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα ήταν η τριπλή σύνθεση στην οποία έτειναν τα γραπτά του. Αυτή η τριπλή προσέγγιση υποστήριξε και το μακρό διδακτικό έργο του.
Γνωρίζοντάς τον σχεδόν 40 χρόνια, τολμώ να θυμίσω τις αρετές του. Μελετούσε την Ιστορία και την προσγείωνε στην καθημερινή πραγματικότητα. Μοίραζε γενναιόδωρα τα ερευνητικά του πορίσματα, διδάσκοντας όχι απλώς εντεταλμένα “γνωστικά αντικείμενα”, αλλά και υψηλό επιστημονικό ήθος. Μύησε γενιές φοιτητών στους κώδικες της ανάγνωσης με μεθοδικότητα, νηφάλιο πάθος, αλλά και αστείρευτο κέφι. Οι παλαιότεροι και οι νεότεροι μαθητές του διδαχθήκαμε από τον Πάνο Μουλλά γνώση, ήθος και δημοκρατικό φρόνημα, έτσι που να μπορούμε να τον κρατήσουμε διά βίου στη μνήμη μας ως πρότυπο δασκάλου. Τον αποχαιρετούμε με αγάπη και ευγνωμοσύνη».
