Ο Μ. Καραγάτσης (φιλολογικό ψευδώνυμο του Δημητρίου Ροδόπουλου) ήταν συγγραφέας, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της «Γενιάς του ‘30».
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1908 και ήταν το πέμπτο και τελευταίο παιδί της οικογένειας του δικηγόρου Γιώργου Ροδόπουλου.
Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών το 1930, όπου και είχε συμφοιτητές «τρανταχτά» ονόματα της ελληνικής λογοτεχνίας, όπως ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Αγγελος Τερζάκης και ο Γιώργος Θεοτοκάς.
Στην πεζογραφία πρωτοεμφανίστηκε το 1927 με το διήγημα «Η κυρία Νίτσα», το οποίο πήρε τον 3ο έπαινο σε διαγωνισμό του περιοδικού «Νέα Εστία».
Το πρώτο μυθιστόρημα «Ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν» εκδόθηκε το 1933.
Ακολούθησαν κάποια από τα πιο σημαντικά έργα της ελληνικής πεζογραφίας όπως «Η Χίμαιρα» (1936), ο «Γιούγκερμαν» (1938), «Λειτουργία σε Λα Υφεση» (1943), «Νυχτερινή Ιστορία» (1943), «Ο Μεγάλος Υπνος» (1946), «Σέργιος και Βάκχος» (1959), «Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων» (1958) κλπ.
Δεν θα προλάβει να ολοκληρώσει το έργο «Το Δέκα», το οποίο προοριζόταν ως το πρώτο μιας τετραλογίας, καθώς υπέστη βαρύ έμφραγμα.
Θα αφήσει την τελευταία του πνοή στις 14 Σεπτεμβρίου του 1960.
Τι έγραψε ΤΟ ΒΗΜΑ για το θάνατο του Μ. Καραγάτση (15-9-1960)
