Χωρίς οξυγόνο, με ελάχιστο φως, με λιγοστά τρόφιμα και νερό, στριμωγμένοι σε 50 τετραγωνικά μέτρα σε βάθος 700 μέτρων, 33 μεταλλωρύχοι ζουν με την ελπίδα ότι δεν θα αργήσει η στιγμή που θα ξαναδούν το φως του ήλιου. Το έργο της διάσωσης θα είναι επίπονο, επικίνδυνο και θα διαρκέσει τέσσερις μήνες.
1 Πώς θα ανασυρθούν στην επιφάνεια οι μεταλλωρύχοι;
Οι μηχανικοί θα πρέπει να σκάψουν ένα φρέαρμε διάμετρο περίπου 68 εκατοστά, ώστε να ανασύρουν τους εργάτες στην επιφάνεια έναν έναν. Η ίδια τεχνική έχει χρησιμοποιηθεί στις ΗΠΑ. Οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν τέτοιες επιχειρήσεις είναι το βάθος και το είδος των βράχων που θα πρέπει να τρυπηθούν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το βάθος είναι 688 μέτρα και ο χρόνος που θα απαιτηθεί υπολογίζεται σε τέσσερις μήνες.
2 Πώς θα ζήσουν όλο αυτό το διάστημα οι εγκλωβισμένοι;
Με τον «ομφάλιο λώρο» που έχει ήδη ανοιχτεί θα διοχετεύονται στους παγιδευμένους μικρές κάψουλες τροφίμων, νερού και οξυγόνου. Οι εργάτες έχουν ήδη δημιουργήσει ένα κανάλι λήψης πόσιμου νερού. Χρησιμοποιούν επίσης την ηλεκτρική ενέργεια που λαμβάνουν από τη μηχανή ενός καμιονιού που βρίσκεται κοντά τους. Με την ενέργεια αυτή ανάβουν τους φακούς που υπάρχουν στα κράνη τους.
3 Πώς θα διατηρήσουν την ψυχική τους υγεία;
Η ψυχολογική τους κατάσταση θα αρχίσει να κλονίζεται μόνον αν οι παγιδευμένοι μεταλλωρύχοι χάσουν την ελπίδα για τη διάσωσή τους. Σημαντικό ρόλο παίζει ο 63χρονος εργάτης Μάριο Γκόμες, που έστειλε το μήνυμα ζωής στην επιφάνεια. Η εμπειρία του αναμένεται να βοηθήσει στη διατήρηση του ηθικού των νεότερων συναδέλφων του. Υποστήριξη πάντως θα χρειαστούν οι εργάτες και από την επιφάνεια. Σχεδιάζεται η αποστολή εξοπλισμού ηχογραφήσεων και βιντεοσκοπήσεων ώστε να μπορούν να επικοινωνούν τακτικά με τους διασώστες.
4 Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για την υγεία των εργατών;
Δεν υπάρχει αποχέτευση και οι συνθήκες υγιεινής είναι άθλιες. Χωρίς να βλέπουν το φως του ήλιου, κολλημένοι σχεδόν ο ένας επάνω στον άλλον σε ένα καταφύγιο 50 τετραγωνικών μέτρων, οι 33 παγιδευμένοι δεν θα διατηρήσουν εύκολα καλή φυσική κατάσταση για μεγάλη περίοδο. Ο Ντέιβ Φίκερτ, βρετανός ειδικός σε ζητήματα ορυχ είων, παρομοιάζει την κατάστασή τους με αυτήν των ναυτών ενός υποβρυχίου. Η έλλειψη βιταμίνης D και σωματικής άσκησης μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη διοχέτευση προμηθειών μέσω του ομφάλιου λώρου.
5 Πώς επέζησαν επί 19 ημέρες οι εργάτες;
Μετά την κατάρρευση της στοάς στην οποία βρίσκοντανκατάφεραν να φτάσουν σε ένα καταφύγιο για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που διέθετε μικρές προμήθειες τροφίμων και νερού. Η θερμοκρασία μέσα στο καταφύγιο κυμαίνεται μεταξύ 32 και 36 βαθμών Κελσίου, με πολλή ζέστη και υγρασία.
