Ο τελευταίος από τους πρωτεργάτες της χούντας που παρέμενε έγκλειστος στον Κορυδαλλό άφησε χθες την τελευταία του πνοή στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας, όπου είχε διακομισθεί προχθές με θερμοπληξία, σε ηλικία 87 ετών. Ο Δημήτριος Ιωαννίδης διετέλεσε διοικητής του ΕΑΤΕΣΑ την περίοδο των πιο σκληρών βασανιστηρίων επί χούντας. Επονομαζόταν και «αόρατος δικτάτορας» επειδή δρούσε σχεδόν πάντα σε παρασκηνιακό επίπεδο. Εφυγε πλήρως απομονωμένος, αποφεύγοντας τα τελευταία χρόνια κάθε επαφή ακόμη και με τον Νικόλαο Ντερτιλή που παραμένει πλέον ο μοναδικός έγκλειστος στις φυλακές.
Ο Ιωαννίδης συνέδεσε το όνομά του με την ανατροπή του Γεώργιου Παπαδόπουλου και την τραγωδία της Κύπρου. Ουδέποτε είχε δεχθεί να πάρει άδεια και επιπλέον αρνούνταν σχεδόν πεισματικά να υποβάλει αίτηση χάριτος. Ωστόσο ένα νομοθέτημα που προώθησε πριν από λίγα χρόνια ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης κ. Σ. Χατζηγάκης για την αποσυμφόρηση των φυλακών δημιούργησε κύκλο συζητήσεων περί απονομής χάριτος στον Δημήτριο Ιωαννίδη και επικείμενης αποφυλάκισής του. Και αυτό διότι η προωθούμενη διάταξη είχε θεωρηθεί «φωτογραφική», καθώς αφορούσε την αποφυλάκιση κρατουμένων που είχαν υπερβεί το 80ό έτος της ηλικίας τους και έπασχαν από γεροντική άνοια.
Ο Δ. Ιωαννίδης γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1923 στην Αθήνα. Από τη Σχολή Ευελπίδων αποφοίτησε το 1943 με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Μετά το τέλος των σπουδών του σε διάφορες σχολές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έλαβε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο και υπηρέτησε στο ειδικό τάγμα της Μακρονήσου. Ακόμη, συμμετείχε στο Κίνημα του ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) του οποίου υπήρξε μέλος από το 1945. Μετά την ανατροπή της κυβέρνησης το 1967 ορίστηκε αρχηγός του ΕΑΤ-ΕΣΑ (Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας) και τον Αύγουστο του 1969 έγινε διευθυντής του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Ο Ιωαννίδης ως εκφραστής της αδιάλλακτης πτέρυγας των πραξικοπηματιών ήταν αντίθετος σε κάθε επικείμενη φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος που επιχειρούσε να κάνει ο Γ.Παπαδόπουλος και η εξέγερση του Πολυτεχνείου σε συνδυασμό με την επικρατούσα κατάσταση αποτέλεσε το έναυσμα για την ανατροπή του. Ετσι στις 25 Νοεμβρίου 1973 ο Ιωαννίδης επικεφαλής πολλών αξιωματικών ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο. Με την ανάληψη της εξουσίας τοποθέτησε στην πρωθυπουργία τον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο και τον Φαίδωνα Γκιζίκη στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο Ιωαννίδης καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας και σε 10 έτη κάθειρξης για το αδίκημα της στάσης, καθώς και σε ισόβια για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονίες και συνολική κάθειρξη 25 ετών για ηθική αυτουργία σε απόπειρα ανθρωποκτονίας για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Αρχικά είχε καταδικαστεί σε θάνατο, αλλά η ποινή μετατράπηκε σε επτάκις ισόβια.
«Με εξαπάτησαν οι Αμερικάνοι»
Στην τελευταία του συνέντευξη σε ημερήσια εφημερίδα («Αδέσμευτος Τύπος») υποστήριξε ότι για την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο τον εξαπάτησαν οι τότε υπουργός και υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ και Γιόζεφ Σίσκο, αντίστοιχα, οι οποίοι τον διαβεβαίωσαν πως θα έπειθαν τους Τούρκους να αποχωρήσουν από το νησί αφήνοντας μόνο μια μικρή δύναμη για τόνωση του ηθικού των Τουρκοκυπρίων και για να αποφύγει η ελληνική πλευρά κάθε πολεμική ενέργεια. Μετά, όπως τόνιζε, δόθηκε εντολή για γενική επιστράτευση, ωστόσο τόσο ο τότε αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων όσο και ο Γκιζίκης εξέφρασαν δισταγμούς για δυναμικότερη αντιμετώπιση των Τούρκων. Πίστευε ότι αν είχε εμπλακεί στρατιωτικά η Ελλάδα θα είχε καταφέρει να κερδίσει τον πόλεμο καθώς τα ελληνικά οπλικά συστήματα ήταν πιο ποιοτικά από αυτά των Τούρκων και οι έλληνες αξιωματικοί ήταν καλύτερα εκπαιδευμένοι. Σε ερώτηση σχετικά με το τι τελικά απέγινε, ο Ιωαννίδης είχε ισχυριστεί ότι τον πρόδωσαν οι τότε αρχηγοί του Στρατού, της Αεροπορίας και του Ναυτικού, παρά τις εντολές που είχε δώσει για επιθέσεις σε τουρκικές δυνάμεις.
