Σε διάφορους δρόμους είναι, αυτές τις ημέρες, κολλημένη μια μικρή αφίσα: «Μπορείτε να φανταστείτε την Ελλάδα χωρίς τρένα;» ρωτάει. Και συμπληρώνει: «Η κυβέρνηση μπορεί». Την αφίσα υπογράφουν εργαζόμενοι στον ΟΣΕ.
Το ερώτημα που θέτουν όμως περιέχει μια πλάνη: τι να φανταστούμε. Αφού η Ελλάδα, ως έναν μεγάλο βαθμό, είναι ήδη χώρα χωρίς τρένα. Γιατί; Επειδή το δίκτυό τους είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Επειδή κατέχουν πανευρωπαϊκό ρεκόρ αναλογίας δρομολογίων- εκτροχιασμών. Επειδή, παρά τα όσα κατά καιρούς αναφέρονται, με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, είναι εξαιρετικά αργά και αναξιόπιστα. Επειδή στις λοιπές χώρες του δυτικού κόσμου δεν… συνηθίζεται να κυκλοφορούν στο τέλος συρμών βαγόνια-«φαντάσματα» που κάνουν παράνομο εμπόριο και κανείς να μην ξέρει τίποτε… Και επειδή, τέλος, είναι αδιανόητο όλα αυτά να κοστίζουν τόσο ακριβά στον ελληνικό λαό.
Ο ΟΣΕ είναι μόνο ένα παράδειγμα. «Μεταρρυθμίσεις παντού τώρα» είναι το μήνυμα της τρόικας, προκειμένου να τα πάμε καλά με τις επόμενες δόσεις του δανείου. Τις μεταρρυθμίσεις όμως δεν πρέπει να τις κάνουμε επειδή μας τις ζητούν, αλλά κυρίως επειδή τις έχουμε ανάγκη οι ίδιοι. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, προκοπή δεν γίνεται.
