ΤΟ 1975, η 17Ν στην πρώτη προκήρυξή της μετά τη δολοφονία του σταθμάρχη της CΙΑ Ρίτσαρντ Γουέλς έγραφε:
«Αντιτάσσουμε στην αντιλαϊκή καταπιεστική βία του ιμπεριαλισμού που τρομοκρατεί τον Λαό εδώ και δεκαετίες τη δίκαιη λαϊκή επαναστατική βία». Τώρα η πιο σύνθετη «ιδεολογική» πλατφόρμα στα κείμενα των ενόπλων οργανώσεων είναι: «Το χρώμα μας είναι το μαύρο και οι ανάσες μας
μυρίζουν φωτιά.Αυτός είναι ο ειλικρινής μηδενισμός,που έχει το βλέμμα και την καρδιά στο εδώ και τώρα» (προκήρυξη της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς»). Τα μέλη της 17Ν και του ΕΛΑ είναι πια «οι παλιοί με τις ψευδαισθήσεις για μια επανάσταση που δεν ήλθε ποτέ» και αυτοί «που κάνουν τον έξυπνο στους καινούργιους». Η «Λούμπεν Μεγαλοαστική Τάξη» πλέον έχει αντικατασταθεί ως στόχευση από τους πιστούς της «καταναλωτικής μαστούρας». Εχουν πια σταματήσει οι συνεχείς, νυχτερινοί εμπρησμοί αυτοκινήτων
και των ΚΑΦΑΟ, που ήταν παραδοσιακή ενασχόληση των αντιεξουσιαστών, και έχουν υποκατασταθεί από τα διαδοχικά, ένοπλα αιματηρά χτυπήματα. Οι μολότοφ και τα γκαζάκια έσβησαν για να εκραγούν τα φορτία των ΑΝFΟ και να γαζώσουν τα Glock και τα Ζastava. Σαν να είναι το πιο εύκολο πράγμα… Οι ποινικοί, που κάποτε ήταν ανεπιθύμητοι και ορατός κίνδυνος για τη στεγανότητα των κλειστών «ένοπλων ομάδων», έχουν γίνει πια πρότυπα και καθοδηγητές των άγουρων «ένοπλων αγωνιστών».
Πρώην ανώτατος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ., που διαθέτει εξαιρετική εμπειρία στη μελέτη και ανάλυση των ενόπλων οργανώσεων στη χώρα μας, λέει προς «Το Βήμα της Κυριακής»: « Οι εξηγήσεις είναι απλές.Το παλιό επαναστατικό δυναμικό είχε πλέον αποσυρθεί μετά το καλοκαίρι του 2002 και την εξάρθρωση της 17Ν και του ΕΛΑ.Οι παραδοσιακοί ένοπλοι σχηματισμοί φαίνεται να αποδεκατίστηκαν ή να αυτοδιαλύθηκαν την περίοδο 1997-2003.Και έτσι,αυτοί που ο χρόνος και μία ιδιότυπη ιεραρχία τούς έφερε στη θέση των οργανωτών του νέου αντάρτικου πόλης δεν είχαν πολλές επιλογές. Το νέο “Σιν Φέιν” του αντάρτικου κοίταξε γύρω του και είδε περιορισμένες επιλογές.Πρώτη “χρυσή εφεδρεία” ήταν η ομάδα του Νίκου Μαζιώτη, ο οποίος ήταν φανερό από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ότι είχε την αποφασιστικότητα να δημιουργήσει νέες ένοπλες οργανώσεις με πρότυπο τον ΕΛΑ και εν μέρει τη 17Ν. Αυτός ήταν ο βασικός διάδοχος των παλιών και δημιούργησε μια κλειστή ομάδα, χωρίς καμιά εμπλοκή ποινικών και σχετικά στεγανοποιημένη. Επιπλέον υπήρχαν και άλλες οργανώσεις όπως η ΛΕΔ, η “Ενέδρα” και η “Λαϊκή Θέληση” με μικρότερης κλίμακας αλλά σχετικά παρεμφερή δράση και ιδεολογική βάση. Ομως όλα τα άλλαξαν τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια του 2007 και κυρίως η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008…».
Σύμφωνα με τις ίδιες απόψεις, την περίοδο 2007-2008 χιλιάδες άτομα ηλικίας 17- 30 ετών άρχισαν να πλαισιώνουν μαζικά, οι περισσότεροι εκτός σχημάτων, τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Αντίστοιχα, σε υψηλότερο επίπεδο πολλοί αναρχικοί που συμμετείχαν σε ομάδες νυκτερινών εμπρηστικών επιδρομών άρχιζαν να αναβαθμίζουν τη δράση τους. Ετσι, στις αρχές του 2008 δημιουργήθηκε η οργάνωση της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς» η οποία προχωρούσε σε πολλές ταυτόχρονες επιθέσεις με γκαζάκια και με στόχους οχήματα της ΔΕΗ, αντιπροσωπείες πολυτελών αυτοκινήτων, υποκαταστήματα τραπεζών, ακόμη και εταιρείες security.
Τότε η οργάνωση έγραφε «είμαστε όλοι αυτοί που δεν χωράει ο κόσμος σας με τα αστραφτερά του κτίρια,τις φωτεινές διαφημιστικές επιγραφές, τις άθλιες κοινωνικές συμβάσεις,τα γρήγορα αυτοκίνητα». Δηλαδή κείμενα ιδεολογικώς ρηχά, που είχαν την ίδια ακριβώς φρασεολογία και μάλλον απλοϊκή ανάλυση με αυτά ομάδων που έβαζαν φωτιές τα βράδια σε καταστήματα και αυτοκίνητα. Τα μωρά της… φωτιάς
Οπως εκτιμούν ειδικοί αναλυτές,«το καθοδηγητικό συμβούλιο της ένοπλης δράσηςγρήγορα πρόσεξε τα…μωρά της “Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς” και αποφάσισε ότι ήταν η ιδεώδης εναλλακτική λύση για να δημιουργήσει μια νέα δύναμη πυρός στο ελληνικό αντάρτικο.Γι΄ αυτό και οργανώσεις όπως ο “Επαναστατικός Αγώνας” φαίνεται να παρέχουν τεχνογνωσία,υλικά αλλά και να αφήνουν έδαφος για δράση στην ορμή και την εσωτερική καταξίωση των μικρών της “Συνωμοσίας”»! Και όπως έλεγε άλλος ανώτατος αξιωματικός, «αν κάποιος μιλάει για το νέο φαινόμενο των πιτσιρικάδων τρομοκρατών,μάλλον δεν θυμάται καλά την ιστορία του εγχώριου αντάρτικου πόλης.O Χρήστος Τσουτσουβής,ο δημιουργός της “Αντικρατικής Πάλης” συμμετείχε σε ένοπλη επίθεση σε ηλικία 19 ετών,ενώ στη δολοφονία του σταθμάρχη της CΙΑ το 1975 από τη 17Ν,ένας από τους δράστες ήταν επίσης 19 χρονών.Πολλοί έλληνες αντάρτες πόλεων,τις δεκαετίες του 1970 και του 1980,είχαν πλήρη επιχειρησιακή δράση όταν ήταν 20άρηδες.Οταν δεν υπολόγιζαν,λόγω ηλικίας,κανένα ρίσκο…».
Η «Σέχτα» φαίνεται ότι προέρχεται και αυτή από το ίδιο αντιεξουσιαστικό μπλοκ και έχει ίδιου τύπου φρασεολογία.Οπως υπογράμμιζε στέλεχος του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη,«αν συγκρίνει κανείς το ύφος και τους αφορισμούς της προκήρυξης της “Σέχτας Επαναστατών” με αυτές ενός κειμένου μιας μικρής ομάδας που πυρπόλησε πριν από δύο χρόνια κατάστημα ρούχων στη λεωφόρο Βουλιαγμένης,θα βρει μεγάλες ομοιότητες.Μόνο που οι αφορμές αποστολής αυτών των κειμένων είναι μακάβρια διαφορετικές».
Το τρομερό καλοκαίρι του 2009
\344 Η «Σέχτα Επαναστατών» (στη φωτογραφία το οπλοστάσιό της) δίνει το πρώτο φονικό στίγμα της,με τη δολοφονία του 40χρονου αστυνομικού Νεκτάριου Σάββα.
\344 Η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία προσπαθεί να βρει την άκρη του νήματος όχι στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας,όπως συνέβαινε παλαιότερα,αλλά ανάμεσα σε κελιά, λίστες αποφυλακισθέντων, κρησφύγετα ποινικών και σε ήδη γνωστούς αλλά εξαφανισμένους υπόπτους Το δίκτυο των «ποινικών γνωριμιών»
Ωστόσο η μεγάλη διαφορά της «Σέχτας Επαναστατών» σε σχέση με τη «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς» είναι ότι είναι ολιγομελής ομάδα και έχει προφανείς δεσμούς με τον ποινικό χώρο.Η «ώσμωση» αντιεξουσιαστών και ποινικών υπήρχε και παλιότερα, τη δεκαετία του 1980,όταν μέσα στη φυλακή είχαν στρατολογηθεί μικροκακοποιοί για να πλαισιώσουν την οργάνωση «Αντικρατική Πάλη».Μέλος της οργάνωσης αυτής βρέθηκε το 1995 να συμμετέχει με σκληρούς ποινικούς σε φονική επιδρομή στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας.Από τις αρχές του 2000,όμως,αυτές οι σχέσεις συστηματοποιήθηκαν έπειτα από πρωτοβουλίες δύο αντιεξουσιαστών που είχαν προφυλακισθεί και οι οποίοι επηρεάστηκαν στη φυλακή από την παρουσία ποινικών,όπως ο Β. Παλαιοκώστας κ.ά.
Ολα άρχισαν με την υποβοηθούμενη απόδραση του Κ.Πάσσαρη στις αρχές του 2001 από το Γενικό Κρατικό και τον φόνο των δύο αστυνομικών.Τα τελευταία χρόνια,αυτή η συνεργασία έλαβε μεγάλες διαστάσεις.Αυτό φάνηκε στην απαγωγή του επιχειρηματία Γ. Μυλωνά από την ομάδα Παλαιοκώστα και αντιεξουσιαστών, στον εντοπισμό αγοραπωλησίας όπλων και ανταλλαγής κλεμμένων αυτοκινήτων μεταξύ αναρχικών και ποινικών,σε υποκλαπείσες συνομιλίες,σε δηλώσεις ποινικών και σε κείμενα οργανώσεων.Βασικό ζητούμενο δεν ήταν πια η αποφυγή κάθε διαρροής αλλά η γρήγορη ανεύρεση ενός Βrowning και ενός Καλάσνικοφ. Αντιεξουσιαστές που συλλαμβάνονταν επ΄ αυτοφώρω δημιουργούσαν νέο δίκτυο «ποινικών γνωριμιών» μέσα στις φυλακές και αντίστροφα…Τα τελευταία χρόνια, οι ποινικοί μαζικά ιδεολογικοποιούν την παραβατικότητά τους και βρίσκουν σε αντιεξουσιαστές στηρίγματα και άλλοθι ζωής και δράσης.Και από την άλλη πλευρά οι αντάρτες πόλης βρίσκουν εύκολα «τεχνική υποστήριξη»- αν όχι και εκτελεστές- σε κακοποιούς μικρού και μεγάλου βεληνεκούς.
