Κ ατά τη δεκαετία του ΄70 ένα μουσικό σκετς στη διάσημη τηλεοπτική εκπομπή «Saturday Νight Live» είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των Βlues Βrothers, ενός εκ των μακροβιοτέρων συγκροτημάτων στην ιστορία της μουσικής. Και το σημαντικότερο, η κινητήριος δύναμή τους δεν προερχόταν από το ότι δεν ήταν καν… μουσικοί: ο ευφάνταστος αν και αυτοκαταστροφικός Τζον Μπελούσι και ο Νταν Ακρόιντ, που ήσαν το σπέρμα των Βlues Βrothers, έφεραν απλώς το μικρόβιο του μουσικού περφόρμερ. Το συγκρότημα όμως που κλήθηκε να υπηρετήσει την ιδέα τους το 1978, και έκτοτε με συνεχείς αλλαγές κατορθώνει πάντα να βρίσκεται στην επικαιρότητα, είχε πολύ συγκεκριμένη αντίληψη για τη μουσική που του άρεσε. Τα μπλουζ, η σόουλ της Stax και η αμερικανική ροκ συνδυάστηκαν επί σκηνής με το ταμπεραμέντο των Ακρόιντ και Μπελούσι. Ωστόσο, όπως υποστηρίζει και το ιδρυτικό μέλος του γκρουπ, ο κιθαρίστας Στιβ Κρόπερ, λίγο πριν από τις προσεχείς εμφανίσεις των Βlues Βrothers στην Αθήνα, ουδείς γνωρίζει τι θα είχε συμβεί αν το 1980 ο Τζον Λάντις δεν είχε σκηνοθετήσει την ταινία «Οι ατσίδες με τα μπλε» που έκανε θραύση. Το βέβαιο είναι ότι οι Βlues Βrothers δημιούργησαν έναν μύθο και σήμερα λα τρεύονται σε όλον τον πλανήτη. – Αρχίσατε ως αστείο που τελικά διήρκεσε περισσότερο από τρεις δεκαετίες.Τι είδους αστείο ήταν αυτό;
«Μόνο το περιεχόμενο των δύο χαρακτήρων των Βlues Βrothers ήταν ένα αστείο ή αλλιώς μια έκλαμψη που είχαν ο Νταν Ακρόιντ και ο Τζον Μπελούσι. Αλλά από την αρχή, τόσο το συγκρότημα όσο και η μουσική που παίζουμε ήταν για όλους πολύ σοβαρή, επαγγελματική υπόθεση. Οι Βlues Βrothers δεν ήταν ποτέ προπέτασμα καπνού για ό,τι κάναμε. Ημασταν πάντα μια αυθεντική, αξιοσέβαστη μπάντα. Αυτός είναι και ο λόγος που συνεχίζουμε να αρέσουμε».
– Ποιος άλλος ήταν ο λόγος που το κοινό λάτρεψε τους Βlues Βrothers; «Το “πνεύμα” των Βlues Βrothers αποτελεί μυστήριο. Δεν πρόκειται μόνο για τη νοσταλγία του κοινού που αγάπησε την ταινία στο παρελθόν- νέοι άνθρωποι, έφηβοι, ακόμη και παιδιά την ανακαλύπτουν και στη συνέχεια γίνονται θαυμαστές της-, αλλά και του συγκροτήματός μας».
– Τι θα ήταν οι Βlues Βrothers χωρίς τον Νταν Ακρόιντ και τον Τζον Μπελούσι; Και τι θα ήταν χωρίς τις ταινίες;
«Χωρίς την πρώτη ταινία, πραγματικά δεν ξέρω τι θα συνέβαινε. Ισως το συγκρότημα να μην είχε δημιουργηθεί και εμείς θα παίζαμε τη μουσική της προτίμησής μας μόνοι μας. Αλλά έτσι είναι η ζωή! Υπάρχει μια στιγμή, το timing που καθορίζει τα πάντα, που σχεδιάζει το μέλλον με κάθε λεπτομέρεια. Δεν μπορείς να πεις τι θα γινόταν αν κάτι ήταν διαφορετικό. Οι Βlues Βrothers είναι το τέκνο της ταινίας και η ταινία ακόμη και σήμερα παραμένει η καλύτερη διαφήμιση του συγκροτήματος».
– Δεν παίζετε ακριβώς μπλουζ,ούτε και σόουλ,r΄n΄ b ή ροκ.Τι είναι τελικά οι Βlues Βrothers;
«Μα είναι όλα μαζί- και μπλουζ, και ροκ και σόουλ. Παίζουμε αυθεντική μουσική με τον καλύτερο τρόπο που ξέρουμε, προσθέτοντας επί σκηνής χιούμορ και θεατρικότητα. Αν ήταν να περιγράψω τους Βlues Βrothers με μια πρόταση θα έλεγα ότι “είναι μια απέραντη και χωρίς σταματημό παραγωγή ενέργειας”. Για να το κάνεις αυτό χρειάζεσαι κότσια και μεγάλη αντοχή». – Πώς βλέπετε τον εαυτό σας μέσα στο συγκρότημα,αν και υπήρξατε μέλος ή συνεργάτης πολύ σημαντικότερων ονομάτων όπως τουλάχιστον αυτά έχουν καταγραφεί στη μουσική ιστορία;
«Οι Βlue Βrothers δεν είναι ένα ακόμη συγκρότημα για μένα, μια ακόμη συνεργασία. Για όλους εμάς είναι τρόπος ζωής. Είμαστε όλοι φίλοι και περνάμε πάρα πολύ όμορφα στη σκηνή. Είναι κάτι μοναδικό και πολύτιμο».
– Παρακολουθείτε τις εξελίξεις στη μουσική;
«Διατηρώ επαφή με το σήμερα. Υπάρχουν κατά καιρούς σημαντικά νέα πράγματα και νέοι καλλιτέχνες με του οποίους έχω συνεργαστεί. Απλώς στην ηλικία μου δεν πιστεύω ότι μπορώ να συμβάλω στις εξελίξεις. Πιστεύω άλλωστε ότι το νέο πράγμα στη μουσική τού σήμερα είναι η παλιά καλή μουσική».
– Αντιλαμβάνεστε τον μύθο των Βlue Βrothers ως όχημα κινούμενο εναντίον της τεχνολογικής- ψηφιακής επανάστασης;
«Ασφαλώς, όχι! Δεν είμαι σίγουρος ότι η τεχνολογία βλάπτει τη μουσική. Από την άλλη, αν και η τεχνολογία συνέβαλε στον θάνατο της δισκογραφίας στις ΗΠΑ, προσέφερε στους νέους ανθρώπους πρόσβαση χωρίς κόστος σε έναν μουσικό θησαυρό από ολόκληρο τον κόσμο. Πιστεύω ότι ακόμη και αν το Ιnternet και η μοντέρνα τεχνολογία δεν είναι απαραίτητα στη μουσική, αποτελούν ωστόσο πραγματικότητα. Απλώς δεν τα έχουμε μάθει τόσο ώστε να τα διαχειριζόμαστε».
– Τι θυμάστε πιο πολύ από τις προηγούμενες επισκέψεις σας στην Ελλάδα;
«Ο Λου Μαρίνι και εγώ είμαστε κατά κάποιο τρόπο λίγο Ελληνες. Εχουμε έλθει για διακοπές πολλές φορές και έχουμε μείνει πολλές εβδομάδες στη χώρα σας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συναυλία που δώσαμε στο Ηρώδειο, κάτω από την Ακρόπολη, με πανσέληνο και ένα τόσο θερμό κοινό. Εχουμε πολύ καλή σχέση με το κοινό στην Αθήνα. Ο κόσμος χορεύει, τραγουδάει, δείχνει να το διασκεδάζει. Πιστεύω ότι το ίδιο θα συμβεί και αυτή τη φορά».
Η ΤΑΙΝΙΑ-ΘΡΥΛΟΣ
Στους «Ατσίδες με τα μπλε» (1980) του Τζον Λάντις, την ταινία που συνέβαλε στη δημιουργία του θρύλου των Βlues Βrothers,οι Τζον Μπελούσι και Νταν Ακρόιντ (από δεξιά στη φωτογραφία) υποδύονται δύο αδέλφια,τραγουδιστές των μπλουζ,που προσπαθούν να σώσουν το ορφανοτροφείο όπου μεγάλωσαν,επανιδρύοντας την παλιά μπάντα τους.
Το φιλμ άφησε εποχή αλλά η συνέχειά του το 1998 υπήρξε σαφώς κατώτερη.
Οι Οriginal Βlues Βrothers Βand εμφανίζονται τη Δευτέρα 19 Ιουλίου στη Θεσσαλονίκη στο Θέατρο Δάσους και την Τετάρτη 21 Ιουλίου στην Αθήνα στοΘέατρο Λυκαβηττού.
