«Ηθοποιός σημαίνει φως». Επειδή όμως ουκ ολίγες φορές σημαίνει και… αφιλοκερδώς – το θέατρο δεν χρειάστηκε την κρίση για να βιώσει τη μιζέρια τού «δεν υπάρχουν χρήματα»-, είκοσι χαρισματικοί καλλιτέχνες αποφάσισαν να κάνουν τον πόνο τους αλλά και τον πόνο μας τραγούδι, ξορκίζοντας για δυο βραδιές τα φαντάσματα του αιωρούμενου κραχ. Με το σκεπτικό ότι «αν δεν πάει ο θεατής στο θέατρο, θα πάει το θέατρο στον θεατή» η παράσταση-βαριετέ «Μια νύχτα χάρισμά σου» έρχεται στον πεζόδρομο του Θησείου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στις 7 και 8 Ιουνίου, με σήμα-κατατεθέν την ελεύθερη είσοδο για τους θεατές και την ελεύθερη έκφραση για τους ηθοποιούς. Ως άλλος περιπλανώμενος θίασος που μετακινείται με τροχόσπιτο, οι καλλιτέχνες αυτοί θα μοιραστούν με το κοινό τραγούδια που είναι πιο κοντά στην καρδιά ή στα απωθημένα τους. Από κάντρι ως Μπιγιονσέ και από Αττίκ ως Κουρτ Βάιλ θα ερμηνεύσουν αγαπημένα τους κομμάτια, αλλά θα σχολιάσουν και όσα συμβαίνουν γύρω μας. Συμμετέχοντας αφιλοκερδώς για να μας φτιάξουν το κέφι και να κάνουν το κέφι τους, παραδέχονται με γλυκόπικρο χιούμορ: «Από ΄δώ και πέρα ο μόνος τρόπος για να κρατήσεις το κοινό στο θέατρο είναι είτε με δωρεάν είσοδοείτε με εξαιρετικά μειωμένο εισιτήριο».
«Το θέατρο δρόμου είναι καλός τρόπος αντεπίθεσης στην οικονομική κρίση. Μπορεί να μην υπάρχουν πολλά χρήματα, αλλά δεν πειράζει, δεν θα κάτσουμε στο σπίτι μας να κλαίμε τη μοίρα μας, θα τραγουδήσουμε όλοι μαζί για να ξεχαστούμε έστω για λίγο, γιατί για να ξεχάσουμε, αποκλείεται» τονίζει ο οικοδεσπότης της βραδιάς Γιώργος Νανούρης και υπόσχεται μια παράσταση «διασκεδαστική, με κάποια στοιχεία συγκίνησης».
«Ζητάτε να σας πω τον πρώτο μου σκοπό, τα περασμένα μου γινάτια» θα τραγουδήσει ο ηθοποιός Γιώργος Γλάστρας και από το σύμπαν του Αττίκ θα μάς ταξιδέψει με μοναδική ευκολία και σε εκείνο των Μπέρτολντ Μπρεχτ Κουρτ Βάιλ, ερμηνεύοντας στα γερμανικά ένα κομμάτι από την Οπερα της Πεντάρας- εξαιρετικά επίκαιρη, αν αναλογιστεί κανείς την (πρόσφατη) εμμονή μας με τα χρήματα: «Κυκλοφορούν μια απελπισία και ένας θυμός. Η παράσταση αυτή θα είναι ωραία παρένθεση, η υπενθύμιση κάποιας ανθρωπιάς που δεν κοστίζει, ούτε μετριέται με οικονομικούς όρους» σημειώνει χαρακτηριστικά. «Δυστυχώς, άλλη μια φορά, η κρίση πλήττει ανισομερώς εκείνους που ούτως ή άλλως μια ζωή ζούσαν με λίγα» σχολιάζει η Μάνια Παπαδημητρίου, η οποία θα τραγουδήσει το «Αυτή η νύχτα μένει» του Σταμάτη Κραουνάκη και τη «Νήσο των Αζορών» του Μποστ, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη , ένα σατιρικό τραγούδι που «μιλάει υπαινικτικά για την κατάντια της χώρας και είναι τραγικά επίκαιρο».
«Ωραία! Τώρα θα δουν και οι υπόλοιποι πώς είναι να ζεις ως ηθοποιός!» σκέφτηκε ο ηθοποιός Χρήστος Λούλης όταν ανακοινώθηκαν τα μέτρα λιτότητας. Θεωρεί την παράσταση μια ευτυχή συγκυρία: «Οτιδήποτε εθελοντικό είναι καλό. Οτιδήποτε δεν έχει ανταποδοτικό τέλοςείναι αντίδοτο στην κλάψα της εποχής». Οσο προπονημένος και αν είναι ο κλάδος του στη μιζέρια, ξέρει πολύ καλά ότι «κάποιοι έβγαζαν και βγάζουν λεφτά στην πλάτη μας. Σου δίνουν ψίχουλα και την ίδια στιγμή ξοδεύουν 130.000 ευρώ για το σκηνικό, το οποίο θα πεταχτεί ύστερα από τρεις μήνες». Θεωρεί πως το να υπάρχουν τόσο πολλά θέατρα στην Αθήνα είναι κατάρα: «Στο τέλος θα μείνουν όσοι αντέξουν. Είναι κακό που μας εκπαιδεύουν να παίζουμε θέατρο σε κάτι στενά δωματιάκια και σε χαμηλοτάβανες αποθήκες, όπου ντρέπεσαι να ψελλίσεις λέξεις σπουδαίων συγγραφέων. Εχουμε καταντήσει σαν κρυφό σχολειό και ήρθε η ώρα να αποφοιτήσουμε».
Τραγούδια που ερμήνευσαν δύο γυναίκες «τριζάτες, που έκαναν τη σκηνή να τρέμει, που έβγαιναν και έλαμπαν» θα τραγουδήσει η ηθοποιός Ελένη Κοκκίδου. Το «Θέλω να τα σπάσω» από τη Μάγια Μελάγια και τη «Βαλίτσα» που είχε τραγουδήσει η Σπεράντζα Βρανά. Οσο για τα δεινά της κρίσης: «Το θέατρο είναι αναγκαιότητα, επομένως θα επιβιώσει. Οσοι έρχονταν εθιμοτυπικά, θα σταματήσουν να έρχονται. Οι υπόλοιποι όμωςθα συνεχίσουν να ανασαίνουν μέσα από αυτό».
7 και 8 Ιουνίου,πεζόδρομος Θησείου,ώρα έναρξης 9 μ.μ.
