ΒΕΡΟΛΙΝΟ Η δραχμή έχει ένδοξο παρελθόν αλλά και… άδοξο μέλλον. Οχι ως χειροπιαστό νόμισμα, αλλά ως μεταφορική έννοια, που αντικαθρεπτίζει τη θλιβερή κατάσταση του ευρώ. Πολλοί αναλυτές στην Ευρώπη, και όχι μόνο, μιλούν τελευταία για «δραχμοποίηση του ευρώ» με την έννοια του καταντήματος του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Για ορισμένους το ευρώ είναι ήδη «μεταμφιεσμένη δραχμή», για άλλους, νόμισμα παρόμοια «μαλακό » με το πρώην ελληνικό.
Εξίσου ζοφερές είναι και οι προβλέψεις τους. «Αργά,ή γρήγορα,το ευρώ θα περιέλθει στο ύψος του δολαρίου.Το νόμισμα αυτό έχει καταλήξει μαλακό σαν το κερί» δήλωσε πρόσφατα ο Κρίστοφερ Βόοντ, επικεφαλής του τμήματος στρατηγικών ερευνών της CLSΑ (Αsia Ρacific Μarkets). Ο Αλαν Ρούσκιν, στέλεχος της RΒS (Royal Βank of Scotland), υπολογίζει με τη σειρά του ότι το ευρώ στην καλύτερη περίπτωση θα τιμάται προς 1,15 της αξίας του δολαρίου, όπως είχε διαμορφωθεί την περίοδο του 2001. Αν όμως, προσθέτει, δεν αποδώσει το πρόσφατα αποφασισθέν «πακέτο σωτηρίας» για την ευρωζώνη, τότε η ελεύθερη πτώση της τιμής του θα είναι αναπόφευκτη.
Πραγματική «Κασσάνδρα» όμως αποδεικνύεται ο γνωστός οικονομολόγος Λούκας Τσίζε. «Το ευρώ είναι χωμένο σε υπαρξιακή κρίση» γράφει στην εβδομαδιαία στήλη της γερμανικής έκδοσης των «Financial Τimes». Και ο βασικός υπαίτιος για αυτό είναι η γερμανική κυβέρνηση που άφησε να περάσει πολύς χρόνος ώσπου να αποφασίσει τελικά να συμπράξει στην παροχή πιστώσεων προς την Ελλάδα και τις άλλες χειμαζόμενες χώρες της ευρωζώνης.
Προσθέτει, όμως, ότι η κρίση έχει δομικές και «ιστορικές» αιτίες, με κυριότερη το γεγονός ότι το Βερολίνο επέβαλε στην Ευρώπη μια «ιδεολογική» γερμανοκεντρική αντίληψη για την οικονομία: κοινό νόμισμα, χωρίς κοινή οικονομική πολιτική. Το συμπέρασμά του: «Λόγω λανθασμένης σύστασηςη ευρωπαϊκή νομισματική ένωση δεν μπορεί πλέον να πάει ούτε βήμα. Ετι χειρότερα θα είναιαν μεταρρυθμισθεί με τον τρόπο που θέλει το Βερολίνο». Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι αν και κατά πόσον θα υποχωρήσει η τιμή του ευρώ, αλλά αν θα συνεχίσει τελικά να υπάρχει: ή, λοιπόν, καταλήγει, η γερμανική κυβέρνηση θα συναινέσει στην εκπόνηση μιας ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής ή «οι ημέρες του ευρώ είναι μετρημένες».
Υπάρχουν βέβαια και αναλυτές που πρεσβεύουν ότι ο πανικός για την τύχη του ευρώ στην Ευρώπη είναι τεχνητός και υποκινείται κυρίως από Ηedge Funds στην Αγγλία και στις ΗΠΑ. «Μην τους ακούτε, μπλοφάρουν!» επισημαίνει ο Λι Μάνσον, ιδρυτής αμερικανικού Ηedge Fund Ρortofolio Αsset Μanagement, απευθυνόμενος στους Ευρωπαίους. «Ξέρω εκ των ένδον τις μεθόδους τους. Η κρίση είναι πριν από όλα δικό τους κατασκεύασμα,και όχι της Ελλάδας, ή κάποιας άλλης αδύναμης οικονομίας». Αν η ευρωζώνη δείξει αυτοπεποίθηση, προσθέτει, δεν χρειάζεται να φοβάται το φάντασμα της δραχμής.
Μόνο που το φάντασμα αυτό εξακολουθεί να πλανάται στην οικονομική Ευρώπη. Απόδειξη, ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στη Φραγκφούρτη επιμένει στην καθήλωση του επιτοκίου του ευρώ στο «ιστορικά χαμηλό» του 1%. Αυτό, εκτός από το ότι δεν δείχνει περισσή αυτοπεποίθηση, έχει και πλείστες όσες παρενέργειες, μεταξύ των οποίων και την καθιέρωση του ευρώ ως μέσου χρηματοδότησης για Carry Τrades (σ.σ.: στα Carry Τrades ο επενδυτής δανείζεται χρήματα σε νόμισμα που τοκίζεται χαμηλά και τα επενδύει στη συνέχεια σε ξένα χρεόγραφα που αποφέρουν πολύ υψηλότερο τόκο.) «Κερδοσκοπία ολκής» τονίζει αναλυτής. «Και αυτή συντείνει επίσης στη δραχμοποίηση του ευρώ».
