Η μελοποίηση ποιητών ποτέ δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Από την άλλη, ο ελληνικός χώρος έχει παράδοση σε αυτό. Μόνο που σε αυτή την «παράδοση» η «νέα γενιά» συνθετών δεν φαίνεται να φωνάζει «παρών» με δύναμη. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον κιθαρίστα και συνθέτη Socos να «τολμήσει» να παρουσιάσει μελοποιημένα ποιήματα του σουρεαλιστή ποιητή Νίκου Εγγονόπουλου. Τον «ρόλο» του ερμηνευτή ανέλαβε ο Δημήτρης Πουλικάκος (που οι φίλοι του τον αποκαλούν Μήτσε). «Η Υδρα των Πουλιών» κυκλοφορεί από τα τέλη του περασμένου μήνα στα δισκοπωλεία από την «ανεξάρτητη» δισκογραφική εταιρεία Ρuzzle Μusik. Ενδιαφέρον το εγχείρημα, τόσο μουσικά όσο και ερμηνευτικά, αλλά τι είδους απήχηση μπορεί να έχει σήμερα στους ακροατές;
– Σε μια αντι-ποιητική εποχή αποφασίσατε να κυκλοφορήσετε ένα «ποιητικό άλμπουμ».Γιατί;
Δημήτρης Πουλικάκος: «Ως πείσμων μεταξύ άλλων άνθρωποςαισθάνομαι πιο ειλικρινής στο τι είμαι όταν πηγαίνω κόντρα,κάπου είναι και στη φύση μου.Εξάλλου,ως γνωστόν, και ένα αεροπλάνο για να απογειωθεί θέλει κόντρα τον άνεμο».
Socos: «Δεν γνωρίζω τον όρο“ποιητικό άλμπουμ”,ίσως λοιπόν να μην κατανοώ και την ερώτηση.Πάντως,αν αναφέρεσαι στο γεγονός της παρουσίαςενός ποιητή στη θέση του λόγου, φανταζόμουν τον Μήτσεμέσα σε ένα αισθαντικάπολύ δυνατό περιβάλλον. Κάτι πέρα από τις δικές μας σκέψεις». – Γιατί Εγγονόπουλο;
Socos: «Ηταν επιλογή του Μήτσε. Ηταν η μόνη του επιλογή και απόλυτα εύστοχη! Μέσα στα κείμενα του Εγγονόπουλου νιώθεις απόλυτη ελευθερία».
Δημήτρης Πουλικάκος: «Είναι ο αγαπημένος μου ποιητής».
– Επιστρέφεις στη δισκογραφία (εξαιρούνται συλλογές,live κτλ.) έπειτα από 35 χρόνια.Γιατί αυτό το μεγάλο διάστημα; Και επιστρέφεις τελικά με μελοποιημένη ποίηση.Αλλη μία «παραδοξολογία»;
Δημήτρης Πουλικάκος: «Ξεχνάς ίσως (εκτός αν δεν το πήρες χαμπάρι, όπως πολύς κόσμος εξάλλου) πως πριν από πέντε-έξι χρόνια είχα κυκλοφορήσει ένα διπλό CD, τα “Αδέσποτα σκυλιά”. Παρ΄ όλα αυτά,πράγματι,ενώ έχω πολύ υλικόκαι θα μπορούσα να βγάζωαπό το ΄69-΄70 και ύστεραμία δουλειά τον χρόνοή έστω κάθε δύο χρόνια (και μάλιστα διαφορετικών ειδών δουλειές), δεν το έχω κάνει.Δικαιολογίες δεν υπάρχουν.Απλά το έχω ξαναπεί, έτσι είμαι. Πρώτον, από τη στιγμή που τα κομμάτια μου τα έχω ακούσει στο κεφάλι μου,είμαι ήδη σε μεγάλο ποσοστό ικανοποιημένος.Από εκεί και ύστερα υπάρχει η διαδικασία: για να βγάλω τον πρώτο μου δίσκο (“Μεταφοραί-Εκδρομαί Ο Μήτσος”) άλλαξα τέσσερις εταιρείες!Είμαι και κληρονομικά αναβλητικός, ομολογώ, χαρακτήρας, εκτός από δύστροπος με τις εταιρείες- και ποιες είναι αυτές οι εταιρείες εν τέλει που θέλουν σχεδόν το 100% από μια δουλειά που είναι 100% δική σου;-,βάλε και την πρέζα που έπαιξε κι αυτή τον ρόλο της όσον αφορά τη διασταλτικότητααλλά και στο να μην έχω την οικονομική ευχέρεια να βγάλω τις δουλειές μου μόνος μουκαι,για να μη μακρηγορούμε,η ζωή τέλος πάντων έτσι τα έφερε.Τώρα λες μελοποιημένη ποίηση…όχι ακριβώς.Παραπέμπω στο www.poema.gr, φάκελος Εγγονόπουλος,στη σχετική συνέντευξη του Νάνου Βαλαωρίτη που εξηγεί γιατί δεν πρόκειται για μελοποιημένη ποίηση. Και την παραδοξολογία πού τη βλέπεις;».
– «Η Υδρα των Πουλιών» δεν είναι εύκολος δίσκος.Και όμως τον ηχογραφήσατε και μάλιστα σε μια εποχή που η δισκογραφία δεν βρίσκεται και στα καλύτερά της.Τι περιμένετε από αυτή την κυκλοφορία;
Socos: «Δεν πιστεύω ότι τελικά έχει και μεγάλη αξία να περιμένεις κάτι από μια κυκλοφορία. Οχι μόνο στις ημέρες μας αλλά γενικά,ως αρχή.Ακόμη και τις στιγμές που παίζει σε κάποια άκρη του μυαλού σου.Οσο για την ευ κολία ή όχι του εγχειρήματος, ούτε αυτό μας απασχόλησε.Από το πρώτο άλμπουμ ως Live Ρroject Βand ως και αυτή τη στιγμήυπάρχουν πάντα άνθρωποι που στηρίζουν αυτό που κάνουμε.Εξω από εκεί που βρίσκεται η δισκογραφία της κυριακάτικης εφημερίδας. Γιατί δεν βάζουν στις εφημερίδεςδώρο ένα δεκάευρο αντί για το CD;ή σερβιέτες για όσες έχουν περίοδο; ή ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης;».
– Ζούμε σουρεαλιστικές ημέρες; Δημήτρης Πουλικάκος: «Μακάρι να ζούσαμε σε σουρεαλιστικές ημέρες.Δυστυχώς ζούμε σε θλιβερά τραγικές ημέρες».
Socos: «Ζούμε σε post σουρεαλιστικές ημέρες. Αδυνατούμε να το κατανοήσουμε γιατί τώρα τις ορίζουμε.Φοβάμαι ότι η γενιά μου θα ζήσει στιγμές που τις γνωρίζει μόνο από κινηματογραφικές παραγωγές.Το λέει και ο Εγγονόπουλος:“Οι μέρες που περάσαν ήτανε,να το ξέρεις,δώρο των θεών”».
– Τι άλμπουμ είναι αυτό; «Κλασικό», «ροκ» ή απλώς Socos- Πουλικάκος; Ποιες ήταν οι μουσικές αιτίες και οι αφορμές για αυτή την ηχογράφηση; Τι ήθελες να δώσεις μέσα από τις συνθέσεις σου;
Socos: «Να και οι ταμπέλες!Δεν θα πάρω! Ούτε ερμηνείες θα πάρω! Αφορμή υπήρξε η συνεργασία μας στο “Οbjects in mirror” των Live Ρroject Βand, όπου ο Μήτσεέδωσε φωνή στο “67 fireworks”.Οσο για τις αιτίες, ακόμη είναι νωρίς για εμένα για να τις καταλάβω».
– Πού πάνε αυτά που ονομάζουμε ελληνική μουσική και ελληνική δισκογραφία;
Δημήτρης Πουλικάκος: «Δυστυχώς, όπως ήρθαν τα πράγματα,από την απληστία τους οι “δισκογραφικές” (ο Θεός να τις κάνει δισκογραφικέςθα μου πεις ποιος θεός;-, τέλος πάντων,σύμφωνα με την έκφραση) δεν παρακολούθησαν τις τάσεις ούτε της μουσικής (με την οποία δεν έχουν καμία ουσιαστικά σχέση) ούτε της μουσικής και επικοινωνιακής τεχνολογίας. Το μόνο που τις ενδιέφερε ανέκαθεν ήταν οι δημόσιες σχέσεις, τα “καλλιτεχνικά” (sic) κουτσομπολιά και κυρίως η κονόμα εις βάρος κυρίως των καλλιτεχνών τους και “καλλιτεχνών” τους.Ετσι ήρθε μοιραία η ώρα που η θηλιά που μόνες τους είχαν περάσει στον λαιμό τους άρχισε να σφίγγει μέχρι (για τις περισσότερες από αυτές τις δισκογραφικές εταιρείες) να επέλθει ο θάνατος και να πέσουν στα χέρια ατόμων που διαχειρίζονται ως μικροί Βίτο Κορλεόνε την ελληνική σόουμπιζ. Η ελληνική μουσική ή για την ακρίβεια η μουσική παιγμένη από Ελληνες, per se, τι να πω, απ΄ όλα έχει ο μπαχτσές.Το κακό είναι πως ισχύει κι εδώ η αρχή της άνωσης και της πλευστότητας.Οι φελλοί επιπλέουν».
Socos: «Δεν θέλω να ξέρω πού πάει αυτό που ονομάζεις έτσι. Ξέρω τι θα ήθελα να ζω πιο συχνά:να βλέπω περισσότερους μουσικούς να πιστεύουν σε αυτό που κάνουνώστε να σταματήσουν να το κάνουν “εύκολο”. Να έχουμε λιγότερες ταμπέλες σε αυτά που ακούμε.Και να δούμε κάποια στιγμήκανέναν αλήτη στη φυλακή».
– Βλέπετε να κινείται κάτι; Και δεν μιλώ μόνο για τη μουσική αλλά και την κοινωνία…
Δημήτρης Πουλικάκος: «Πώς βέβαια!Ειδικά στο κέντρο παρατηρείται μεγάλη κίνηση».
Socos: «Υπάρχουν πολύ δυνατές μουσικές και άνθρωποι με πείσμα.Υπάρχουν και κινούνται άπειρα πράγματα και κινούνται γρήγορα.Τόσο γρήγορα που αναρωτιέσαιτι θα γίνειανκαι όταν χαθεί η ισορροπία.Αλλά δυστυχώς κινούνται κοιτώντας κάτω. Και επειδή ο φόβος μας είναι το χειρότερο θέαμα και το πιο σκληρό ακροατήριο,αν αρχίσουμε όλοι να κινούμαστε κοιτώντας ευθεία,είναι βέβαιο ότι θα κερδίσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια. Αν διώξουμε τον φόβο,δεν θα χρειάζεται να φοράμε κουκούλες».
