Τον αποκαλούν «ζωντανό Ταρζάν». Το επίσημο επάγγελμά του όμως είναι φωτογράφος – για την ακρίβεια, «εξτρίμ φωτογράφος». Για να φωτογραφίσει τα θέματά του ο 46χρονος Βέλγος Γκίντο Στέρκεντρις συχνά παραμονεύει επί ημέρες σκαρφαλωμένος στην κορυφή των πανύψηλων δέντρων του Αμαζονίου ή σε άλλα ακραία περιβάλλοντα. Ειδικότητά του τα ζώα, οι φυλές και οι περιοχές που κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
Τον Ιούνιο θα επιστρέψει στον Αμαζόνιο για να τον διασχίσει από το δέλτα του στον Ατλαντικό έως τις πηγές του στις Ανδεις και να καταγράψει την καταστροφή που έχει προκαλέσει ο άνθρωπος στο τροπικό δάσος. Είναι τόσο τρομακτική όσο φαίνεται από ψηλά, όταν την κοιτάζεις από το αεροπλάνο;
«Ζούμε σε έναν όμορφο κόσμο» μας λέει τηλεφωνικώς από την Αμβέρσα την Πέμπτη το απόγευμα. Τον πετυχαίνουμε να κάνει ποδήλατο. «Στα 46 μου πρέπει να κρατιέμαι σε φόρμα για να μπορώ να αντέξω επάνω στα δέντρα.Γι΄ αυτό κάνω και ποδήλατο βουνού».
Κάποια φορά είχε αναγκαστεί να ζήσει έως και δύο εβδομάδες σε μια ειδικά κατασκευασμένη εξέδρα στα φυλλώματα της κορυφής των δέντρων ώσπου να πετύχει την τέλεια πόζα. Μόνο και μόνο για να ανεβεί ως εκεί επάνω χρειάζεται 20 λεπτά. Σκαρφαλώνει σιγά και προσεκτικά διότι υπάρχουν πολλά επικίνδυνα όντα που μπορεί να συναντήσει στο διάβα του. Οταν φθάνει στην εξέδρα, δεν χαλαρώνει. Εκτός από την υγρασία, που ξεπερνά το 90% και τον κάνει να χύνει ποτάμια ιδρώτα, έχει να αντιμετωπίσει και το ιλιγγιώδες ύψος. Δεν είναι μόνο ο ίδιος που δεν πρέπει να πέσει, παράλληλα οφείλει να φροντίζει να μην καταγραφεί ο εξοπλισμός του. Δένει τα πάντα επάνω του, διότι αν πέσουν η φωτογραφική μηχανή ή οι φακοί του, δεν πρόκειται να τα βρει ποτέ μέσα στην πυκνή βλάστηση.
Η ανταμοιβή του είναι εκπληκτικές φωτογραφίες σπάνιων ειδών, όπως ο μπλε δενδρόβιος δηλητηριώδης βάτραχος- η κορυφαία φωτογραφία του κ. Στέρκεντρις-, ο οποίος δεν είχε φωτογραφηθεί ποτέ στο παρελθόν, και ο απειλούμενος με εξαφάνιση χρυσός βάτραχος. Ανταμοιβή του όμως δεν είναι μόνο οι φωτογραφίες, αλλά ολόκληρη η εμπειρία. Το σημείο του Παναμά όπου εντόπισε τον μπλε βάτραχο ήταν ένα από τα πιο παρθένα μέρη που έχει επισκεφθεί: άθικτη φύση ως εκεί όπου φθάνει το μάτι.
Τον φακό του συχνά τον στρέφει μακριά από τα μεγάλα, δημοφιλή ζώα για να δώσει «φωνή» στα μικρά όντα και στα ερπετά. Τον Νοέμβριο θα εκδοθεί το βιβλίο του το οποίο έχει ως θέμα τις απειλούμενες με εξαφάνιση φυλές του Αμαζονίου. Τα μέλη τους συχνά τον βοηθούν να επιλέξει το καλύτερο μέρος για να κατασκηνώσει και να στήσει την εξέδρα του ψηλά στα δέντρα με τη βοήθεια σκοινιών και τροχαλιών. Ταξιδεύει τα τελευταία 20 χρόνια σε όλον τον κόσμο, αλλά χαρακτηρίζει τον Αμαζόνιο και τους κατοίκους του «μαγικούς». Γι΄ αυτό επιστρέφει συνέχεια εκεί.
