Deutschland uber alles

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ, Mόνη εναντίον όλων; Σε πρώτη φάση η κυρία Ανγκελα Μέρκελ δεν φαίνεται να διστάζει, αν και πιθανότατα δεν θα χρειαστεί να βαδίσει κατά μόνας. Επισείοντας τον κίνδυνο διάλυσης της ζώνης του ευρώ και προβάλλοντας ασφαλώς το όχι ανυπόστατο επιχείρημα ότι η γερμανική οικονομία αντιστάθηκε- και ανθίσταται- στην κρίση καλύτερα από όλες τις άλλες ευρωπαϊκές, η γερμανίδα καγκελάριος εμφανίζεται πλέον αποφασισμένη να επιβάλει πρωσικά πρότυπα πειθαρχίας στο σύνολο της ευρωζώνης.

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ, Mόνη εναντίον όλων; Σε πρώτη φάση η κυρία Ανγκελα Μέρκελ δεν φαίνεται να διστάζει, αν και πιθανότατα δεν θα χρειαστεί να βαδίσει κατά μόνας. Επισείοντας τον κίνδυνο διάλυσης της ζώνης του ευρώ και προβάλλοντας ασφαλώς το όχι ανυπόστατο επιχείρημα ότι η γερμανική οικονομία αντιστάθηκε- και ανθίσταται- στην κρίση καλύτερα από όλες τις άλλες ευρωπαϊκές, η γερμανίδα καγκελάριος εμφανίζεται πλέον αποφασισμένη να επιβάλει πρωσικά πρότυπα πειθαρχίας στο σύνολο της ευρωζώνης. Μια πειθαρχία που θα αφορά όχι μόνο τα δημόσια οικονομικά αλλά και συνολικότερα τον έλεγχο των χρηματοπιστωτικών αγορών στην Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό η γραμμή του Παρισιού φαίνεται πως ξεκαθαρίζει έπειτα από τη χθεσινή Συνδιάσκεψη για τα ελλείμματα, που διοργάνωσε στο Μέγαρο των Ηλυσίων ο Νικολά Σαρκοζί. Το πνεύμα του γάλλου προέδρου δεν απέχει από εκείνο της κυρίας Μέρκελ. Διότι πρόθεση του Σαρκοζί είναι να θέσει κατά κάποιον τρόπο… εκτός νόμου τα ελλείμματα!

Η προχθεσινή απόφαση του Βερολίνου να περιορίσει δραστικά τις δυνατότητες ανάπτυξης στο γερμανικό έδαφος κερδοσκοπικών παιχνιδιών, με αντικείμενα μεταξύ άλλων και τους κρατικούς τίτλους, δείχνει σαφώς ότι η γερμανική πλευρά είναι πλέον αποφασισμένη να προχωρήσει σε ριζοσπαστικού χαρακτήρα αποφάσεις. Και η χθεσινή εκδήλωση προθέσεως του Παρισιού να εγγράψει στο γαλλικό Σύνταγμα την υποχρέωση κάθε κυβέρνηση που εκλέγεται να καθορίζει ένα ανώτατο επίπεδο διαρθρωτικού δημοσίου ελλείμματος με ορίζοντα πενταετίας που θα δεσμεύεται να μην το υπερβεί, δείχνει ότι, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον έλεγχο των δημοσιονομικών εκτροπών, ένας νέος γαλλογερμανικός άξονας βρίσκεται υπό διαμόρφωση.

Μια πρώτη γεύση των γερμανικών προθέσεων- πιθανότατα και των γαλλικών- θα πάρουν σήμερα στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ, οι οποίοι κατόπιν εντολής της τελευταίας συνόδου κορυφής και του προέδρου της ΕΕ Χέρμαν βαν Ρομπάι καλούνται να συμφωνήσουν, στο εγγύς μέλλον, επί των νομοθετικών αλλαγών που θα πρέπει να προωθηθούν ούτως ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον δημοσιονομικοί εκτροχιασμοί ανάλογοι προς τους σημερινούς. Με βάση τα πρώτα δείγματα γραφής η Γερμανία θεωρεί πως θα πρέπει να ισχύσει κλιμάκωση των κυρώσεων για τις δημοσιονομικώς απείθαρχες χώρες της ζώνης του ευρώ. Οπως διευκρίνισε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε , η διαδικασία θα αρχίζει με προειδοποιήσεις, θα συνεχίζεται με οικονομικές κυρώσεις, θα προχωρεί σε στέρηση του δικαιώματος ψήφου και θα καταλήγει σε «ελεγχόμενη πτώχευση», η οποία στην πράξη θα δρομολογεί την αναγκαστική αποχώρηση του απείθαρχου κράτους από το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα.

Με την εν λόγω κλιμάκωση των κυρώσεων διαφωνεί ωστόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και πολλές χώρες της ευρωζώνης, οι οποίες- κυρίως σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο αποχώρησης από το ευρώ – θεωρούν πως είναι εκτός συζητήσεως, αφού συν τοις άλλοις δεν προβλέπεται από την ισχύουσα κοινοτική Συνθήκη. Η γερμανική πλευρά αναμένεται επίσης να ζητήσει συνταγματικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις στο σύνολο των χωρών της ευρωζώνης ώστε σταδιακώς να κατοχυρωθεί στο ύψιστο επίπεδο η απαγόρευση των δημοσιονομι- κών ελλειμμάτων καθώς επίσης και ο έλεγχος (είτε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είτε από κάποια ανεξάρτητη αρχή) των κρατικών προϋπολογισμών των χωρών της ζώνης του ευρώ προτού αυτοί λάβουν την οριστική κοινοβουλευτική έγκριση.

Επί του θέματος αυτού, ωστόσο, η γερμανική πλευρά φαίνεται να αντιδρά στην προτεινόμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή πολυμερή εποπτεία του προϋπολογισμού κάθε χώρας από τις άλλες χώρες. Και αυτό διότι ενώ το Βερολίνο επιθυμεί σαφώς να έχει λόγο στην κατάρτιση των προϋπολογισμών των άλλων χωρών (επιβάλλοντας, για παράδειγμα, περιοριστικές πολιτικές), δεν επιθυμεί τον ίδιο έλεγχο και για τους δικούς του προϋπολογισμούς, φοβούμενο προφανώς το ενδεχόμενο να του ζητηθεί η άσκηση επεκτατικών πολιτικών η οποία θα ενίσχυε τη γερμανική κατανάλωση και θα τόνωνε τις αναπτυξιακές προοπτικές των άλλων χωρών της ευρωζώνης.

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.