Για δεύτερη φορά εφέτος στις Κάννες η Ναόμι Γουότς τράβηξε πάνω της τα φλας των φωτογράφων. Χθες το απόγευμα, λίγες ημέρες μετά την εμφάνισή της στην πρεμιέρα της ταινίας του Γούντι Αλεν «Υou will meet a tall dark stranger», η αυστραλή ηθοποιός περπάτησε και πάλι τα κόκκινα σκαλιά της αίθουσας Lumiere, αυτή τη φορά με αφορμή την ταινία «Fair game» του Νταγκ Λάιμαν.
Εδώ η Γουότς υποδύεται μια εντελώς διαφορετική ηρωίδα σε σύγκριση με την υπάλληλο σε γκαλερί της ταινίας του Αλεν: την πράκτορα της CΙΑ Βάλερι Γουίλσον η οποία επί κυβερνήσεως Τζορτζ Μπους τζούνιορ είδε την καριέρα αλλά και την προσωπική ζωή της να καταστρέφονται όταν η πραγματική ταυτότητά της διέρρευσε στα ΜΜΕ μέσω του Λευκού Οίκου. Αυτό έγινε μετά τη δημοσίευση ενός άρθρου του συζύγου της, πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ Τζο Γουίλσον (τον υποδύεται ο Σον Πεν ), ο οποίος ισχυρίστηκε ότι το Ιράκ δεν είχε αγοράσει πλουτώνιο από τη Νιγηρία για την κατασκευή ατομικής βόμβας. Ο πόλεμος στο Ιράκ είχε ήδη αρχίσει, με αφορμή αυτή τη λανθασμένη υποψία των Αμερικανών.
« Η ευθύνη προς τον χαρακτήρα που πρόκειται να υποδυθείς είναι πολύ μεγαλύτερη όταν πρόκειται για αληθινό πρόσωπο » δήλωσε η Γουότς η οποία, για να υποδυθεί τη Γουίλσον, πέρασε αμέτρητες ώρες μαζί της αναζητώντας όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες μπορούσε. « Ηταν μια δύσκολη έρευνα, γιατί σε πολλές περιπτώσεις τα αρχεία ήταν απόρρητα. Στην τελικήόμωςαυτό που κυρίως με ενδιέφερε ήταν να καταλάβω πώς η Βάλερι Γουίλσον χειρίστηκε αυτή την τεράστια αλλαγή στη ζωή της ».
Ας σημειωθεί τέλος ότι, προς απογοήτευση πολλών, ο Σον Πεν δεν ταξίδεψε στις Κάννες για την προώθηση του «Fair game», ενώ το ζεύγος Τζο και Βάλερι Γουίλσον, αν και βρίσκεται στις Κάννες, δεν παρευρέθη στη συνέντευξη Τύπου της ταινίας, η οποία θα διανεμηθεί στην Ελλάδα την προσεχή σεζόν από την ΟDΕΟΝ.
«Δεν είναι πολιτική ταινία»
Το εντυπωσιακό αλλά και κάπως εκνευριστικό στη συνέντευξη Τύπου του «Fair game» ήταν ότι όλοι οι συντελεστές στο πάνελ επέμεναν πως το «Fair game» δεν είναι πολιτική ταινία αλλά « η ιστορία δυο ανθρώπων στη μέση μιας οδύνης »: το ανέφερε περισσότερες από μία φορά ο σκηνοθέτης Νταγκ Λάιμαν, γνωστός κυρίως από την ταινία κατασκοπείας «Χωρίς ταυτότητα» και την περιπέτεια «Ο κύριος και η κυρία Σμιθ». Αυτό μπορεί να είναι όντως αλήθεια, ωστόσο πολύ δύσκολα παραβλέπεις το γεγονός ότι η οδύνη στην οποία αναφέρεται ο Λάιμαν είναι η εικόνα ενός κράτους σε πανικό εξαιτίας της κυβέρνησής του.
Η μόνη φορά που ο σκηνοθέτης «έσπασε» ήταν όταν κλήθηκε να μιλήσει για τον ρόλο των ΜΜΕ στις ΗΠΑ: « Κατά τη διακυβέρνηση Μπους όντως ο Τύπος κατέγραφε “παπαγαλία” τις πληροφορίες που του έδινε ο Λευκός Οίκος. Επειδή όμως μόνο έτσι οι δημοσιογράφοι μπορούν να έχουν πρόσβαση στον Λευκό Οίκο, δεν είμαι σίγουρος ότι η κατάσταση αυτή θα μπορούσε να αλλάξει με οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση » κατέληξε.
Ο «πατέρας» της τρομοκρατίας σε πέντε επεισόδια
Oι τηλεοπτικές σειρές δεν έχουν συνήθως θέση στα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Η περίπτωση λοιπόν του «Carlos», που παρουσιάστηκε χθες, συνιστά εξαίρεση. Η συνολικής διάρκειας πέντε ωρών σειρά που σκηνοθέτησε ο Ολιβιέ Ασαγιάς προσφέρει ένα πλήρες πορτρέτο του γνωστότερου τρομοκράτη του 20ού αιώνα, του «Κάρλος το Τσακάλι».
Δύο χρόνια χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί το τελικό σενάριο του «Carlos» το οποίο, μέσα σε 300 σελίδες, καταγράφει την εικοσαετή πορεία του Κάρλος και τις εγκληματικές δραστηριότητές του σε δέκα διαφορετικές χώρες. Το 1974 στο Λονδίνο, μετά τη στρατιωτική εκπαίδευσή του στην Ιορδανία, ο γεννημένος στη Βενεζουέλα Ιλιτς Ραμίρεζ Σάντσεζ συμμετείχε σε απόπειρες δολοφονιών βρετανών επιχειρηματιών. Λίγο αργότερα, με βάση το Παρίσι, ο Κάρλος ανέλαβε αρκετές αποστολές για λογαριασμό
του Λαϊκού Μετώπου της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, ενώ στη Βιέννη κράτησε ομήρους τους υπουργούς πετρελαίου χωρών της Μέσης Ανατολής λίγο πριν από την έναρξη της διεθνούς συνδιάσκεψής τους.
Η ικανότητά του στις μεταμφιέσεις και στις αλλαγές ταυτότητας τον είχε ήδη εξυψώσει σε σταρ των media, ωστόσο το πικ του θα ερχόταν με την ανεξάρτητη δράση του, η οποία ξεκίνησε μετά την απελευθέρωση των ομήρων που κρατούσε στο αεροδρόμιο του Αλγερίου (γεγονός που τον έφερε σε σύγκρουση με τον Παλαιστίνιο Γουάντι Χαντά). Ο Κάρλος έγινε «πληρωμένο πιστόλι» προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε όποια χώρα του έδινε περισσότερα χρήματα: Ιράκ, Συρία, Ανατολική Γερμανία…
Η πτωτική πορεία του άρχισε με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, όταν οι ισορροπίες ταράχθηκαν σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το 1994 ο Κάρλος συνελήφθη στο Χαρτούμ και αργότερα μεταφέρθηκε στη Γαλλία για να δικαστεί.
Μοιρασμένη σε τρία μεγάλα μέρη, η σειρά καλύπτει όλα τα κεφάλαια της δράσης του Τσακαλιού, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι νομικοί λόγοι δεν επέτρεψαν στον ηθοποιό Εντγκαρ Ραμίρες, ο οποίος υποδύεται τον Κάρλος, να συναντηθεί με τον τελευταίο, κάτι που έκανε το έργο της παραγωγής ακόμη πιο δύσκολο.
