Ακούω ουρλιαχτά τσάμπα εθνικοπατριωτικά.
Οι Τούρκοι θα μας φάνε εδάφη ελληνικά. Η χώρα με τα χέρια ψηλά. Κραυγάζουν, ωρύονται και κάθε βήμα προς εξομάλυνση πετροβολούν φανατικά. Οι εξ επαγγέλματος σωτήρες των χριστιανών. Αρκετοί εξ αυτών φρόντισαν προηγουμένως να ξηλωθεί κάθε οχυρό. Μερικοί υπήρξαν συνεργοί στη βούτα των ασφαλιστικών ταμείων και των κτηματομεσιτικών ανταλλαγών. Κάποιοι ελπίζουν να εξαγοράσουν την εθνική κραυγή με ψηφοθηρία εκλογική. Υπάρχουν και οι ανιστόρητοι, οι αφασικοί, οι καφενόβιοι. Οι περί τα πάντα ειδικοί και για πάντα «τυφλοί». Οι επαΐοντες όμως γνωρίζουν μια βασική και απαράβατη αρχή. Χωρίς οικονομία δυνατή η πόρτα θα μείνει ανοιχτή. Με άπειρα δάνεια, ασυγκράτητη διαπλοκή και μόνιμη πελατεία λαϊκή, κάθε χώρα χωρίς κυριαρχία στέρεη και σοβαρή. Τα ίδια πρόσωπα που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους υπέρ της ελληνικής ορθοδοξίας, τα ίδια ακριβώς στο βάθος του τούνελ συνδέονται με τους αυτουργούς της οικονομικής μας καταστροφής. Ετσι το πρακτικό «διά ταύτα» των κραυγών είναι να σκαρφαλώσουν ακόμη πιο ψηλά οι μετοχές των εξοπλισμών. Ετσι το προπαγανδιστικό «διά ταύτα» είναι ο αποπροσανατολισμός από τη φτώχεια και την απελπισία των λαϊκών. Ετσι το πολιτικό «διά ταύτα» είναι οι μπουλντόζες να μεταλλαχθούν σε οικοδομικά υλικά μιας χώρας με άδεια ταμεία και ξένα δανεικά. Η απάντηση διαχρονική. Το περιγράφουν οι σεναριογράφοι οι αμερικανοί. Καθόλου μουσουλμάνοι, ούτε αριστεροί και αναρχικοί. Στο «Ρομπέν των δασών». Μια παραγωγή εντελώς εμπορική. Το δεξί χέρι του βασιλιά Ιωάννη του 1199 της Αγγλίας ήταν κρυφός δωσίλογος των γάλλων εχθρών και ταυτόχρονα κανίβαλος φοροεισπράκτορας των ρακένδυτων μαζών. Γι΄ αυτό πάντα κουμπωμένος στον φανατικό και στον εύκολο, ιδιοτελή πατριωτισμό. Με ένα πράγμα θα πέσω χάμω από το χαχανητό. Να δω αρκετούς εξ αυτών να μεταναστεύουν και να σφουγγαρίζουν κάποιο σπίτι σε απομακρυσμένο αλβανικό χωριό. Γιατί «όπως έστρωσα, έτσι θα κοιμηθώ»!
