Με την καθημερινότητα και τις μικρές χαρές της ζωής ασχολείται για άλλη μια φορά ο Μάικ Λι στη νέα του ταινία «Μια ακόμη χρονιά» που προβλήθηκε στο πλαίσιο του διαγωνιστικού τμήματος του 63ου κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών.
Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, που στις ελεύθερες ώρες του καλλιεργεί λαχανικά στο μικρό τους χωράφι, λίγο έξω από το Λονδίνο, ο ανύπαντρος γιος τους και μερικοί φίλοι τους, ανάμεσά τους και μια αλκοολική μεσήλικη γυναίκα κι ένας μοναχικός τύπος, το ίδιο αλκοολικός, παλιός φίλος του ζευγαριού, είναι τα κύρια πρόσωπα της ταινίας.
Ο Μάικ Λι παρακολουθεί τη ζωή τους στη διάρκεια μιας χρονιάς, καταγράφοντας με συμπάθεια τα προβλήματά τους. Οι κριτικοί κάνουν λόγο για μια ταινία ανθρώπινη, δοσμένη με τρυφερότητα και χιούμορ.
Το φιλμ θεωρείται, μάλιστα, από τα φαβορί για τον Χρυσό Φοίνικα και τα άλλα βραβεία του φεστιβάλ.
Το χιούμορ είναι το κυρίαρχο στοιχείο και της νέας ταινίας του Γούντι Αλεν «Θα συναντήσεις ένα ψηλό, μυστηριώδη ξένο» που προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού.
Πρωταγωνιστές είναι τα μέλη μιας ομάδας ανθρώπων, στο σύγχρονο Λονδίνο που προσπαθούν να λύσουν τα ερωτικά και υπαρξιακά τους προβλήματα. Ανάμεσά τους, είναι ένα ζευγάρι, ο άνδρας φιλόδοξος συγγραφέας, η γυναίκα υπάλληλος σε γκαλερί, που οι σχέσεις τους βρίσκονται σε κρίση, ένας ηλικιωμένος πατέρας που εγκαταλείπει την οικογένειά του για μια σέξι νεαρή, μια φλύαρη και εκνευριστική μητέρα, που καταφεύγει σε χαρτορίχτρα και αρχίζει να πιστεύει στη μετενσάρκωση.
Ο Γ.Αλεν καταπιάνεται με τα γνωστά του θέματα (τον έρωτα και τις απογοητεύσεις του, τη ζωή και το θάνατο, τα γερατειά) καταφέρνοντας να τα ανανεώσει.
Με εύστοχους, ζωντανούς διαλόγους, με σκηνές απολαυστικές, με ωραίες ερμηνείες, από ένα διάσημο καστ (Αντονι Χόπκινς, Τζος Μπρόλιν, Ναόμι Γουότς, Αντόνιο Μπαντέρας, Τζέμα Τζόουνς), η ταινία αποτελεί μια απολαυστική κωμωδία ηθών.
Όπως ανάφερε ο ίδιος, στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τη δημοσιογραφική προβολή της ταινίας του, «η ζωή είναι εφιαλτική, αβάσταχτη και ο μόνος τρόπος είναι να λες ψέματα, να παρουσιάζουμε όλα αυτά τα γελοία πρόσωπα, που την αντιμετωπίζουν με τέτοιο τρόπο, τουλάχιστον στις ταινίες που φτιάχνουμε».
Η τραγική κατάσταση στο Τσαντ, εξαιτίας του εμφύλιου πολέμου που ακόμη συνεχίζεται, είναι στο φόντο της ταινίας «Ένας άνθρωπος που κραυγάζει» (διαγωνιστικό τμήμα) του Μαχάματ-Σάλεχ Χαρούν, του οποίου η ταινία «Νταράτ» είχε κερδίσει το βραβείο της επιτροπής το 2006 στο φεστιβάλ Βενετίας.
Πρωταγωνιστής ένας πατέρας, φροντιστής πισίνας σε πολυτελές ξενοδοχείο, ο οποίος, για να κρατήσει τη δουλειά του σε μια περίοδο περικοπών, στέλνει τον γιο του να πολεμήσει ενάντια στους αντάρτες.
Ο Χαρούν καταγράφει το δράμα του πατέρα και της οικογένειάς του με ένα απλό, ρεαλιστικό φιλμ, από το οποίο δεν λείπει και μια ποιητική διάθεση.
