Ιδιώνυμο χαρακτηρίζεται το αδίκημα εκείνο το οποίο προβλέπεται και τιμωρείται από έναν ειδικό ποινικό νόμο. Είναι αυτοτελές και δεν εντάσσεται στις γενικότερες κατηγορίες αξιόποινων πράξεων οι οποίες προβλέπονται και τιμωρούνται από τον ποινικό κώδικα με πιο αυστηρή ποινική αντιμετώπιση. Παραδείγματα ιδιώνυμων εγκλημάτων είναι η σωματική βλάβη ανηλίκου, η οποία αποτελεί ένα πολύ διαφορετικό έγκλημα από την απλή σωματική βλάβη και τις παραλλαγές της, αλλά και ο γνωστός ως «κουκουλονόμος», ο οποίος επιφέρει μεγαλύτερες ποινές σε όσους διαπράττουν αδικήματα καλύπτοντας το πρόσωπό τους.
Ο όρος «ιδιώνυμο» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο νομικό μας σύστημα το 1929 με τον νόμο 4229, ο οποίος ψηφίστηκε ύστερα από πρόταση της κυβέρνησης Βενιζέλου. Ηταν ένας νόμος περί «μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών», ο οποίος είχε ως στόχο την ποινικοποίηση ιδεών που κρίνονταν «ανατρεπτικές» ή «αναρχικές».
