Ποιος είναι ο Ντομινίκ ΣτροςΚαν ; Ο «σοφός» οικονομολόγος που θα ηγηθεί της μεταμόρφωσης του καταγγελλόμενου ως «κακοποιού» Διεθνούς Νομισματικού ταμείου (ΔΝΤ) σε αγαθοποιό δύναμη, διασώζοντας μετά την Ελλάδα και την πατρίδα του, τη Γαλλία, και γιατί όχι ολόκληρη την ευρωζώνη από τα δεινά της οικονομικής κρίσης; ΄Η μήπως είναι ο άστατος, διπρόσωπος, «διαπλεκόμενος» και αθεράπευτα γκαφατζής πολιτικός για τον οποίο κάνουν λόγο οι (πολυάριθμοι, εντός και εκτός Γαλλίας)
αντίπαλοί του; Αύριο κυκλοφορεί στα γαλλικά βιβλιοπωλεία ένα νέο βιβλίο από τις εκδόσεις Ρlon, ανώνυμου συγγραφέα, το οποίο επιχειρεί να δώσει απαντήσεις, φωτίζοντας την αμφιλεγόμενη αυτή προσωπικότητα.
Εν αρχή ην ο… κομμουνισμός! Ο κ. Στρος-Καν ξεκίνησε από μαχητικό μέλος της Ενωσης Κομμουνιστών Φοιτητών για να γίνει αργότερα ισχυρό στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν (τη συγκυβέρνηση σοσιαλιστών- κομμουνιστών που πρωταγωνίστησε στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας), προτού χάσει τη θέση του για ένα ήσσονος σημασίας γραφειοκρατικό σκάνδαλο, για το οποίο αθωώθηκε το 2001. Το 2006 έχασε στις εσωκομματικές εκλογές από τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Εν συνεχεία «μετακόμισε», με τις ευλογίες του γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί , στην Ουάσιγκτον και στο ΔΝΤ. Καθ΄ όλη την πολιτική καριέρα του τον ακολουθούσε η φήμη του εργασιομανούς, του τεχνοκράτη, του σκληρού διαπραγματευτή, αλλά και του λάτρη του… ποδόγυρου- παρά το ότι είναι παντρεμένος εδώ και χρόνια με τη διάσημη τηλεοπτική δημοσιογράφο (και πλούσια κληρονόμο) Αν Σινκλέρ και πατέρας τεσσάρων παιδιών.
Η «εκ των έσω» δημοσιοποίηση το 2008 της «σχέσης» του με την επίσης παντρεμένη νεαρή ουγγαρέζα διευθύντρια αφρικανικών υποθέσεων του Ταμείου Πιρόσκα Νάγκι λίγο έλειψε να τον καταστρέψει. Είχε μεταθέσει την ερωμένη του σε καλό πόστο στο Λονδίνο και με τεράστια αποζημίωση. Χρειάστηκε η ολόψυχη στήριξη από την απατημένη σύζυγό του, η οποία δήλωσε δημόσια πως τον συγχωρεί για το «αμάρτημα της μιας βραδιάς» όπως το αποκάλεσε η ίδια. Ο κ. Στρος-Καν κατηγορήθηκε επίσης για την προώθηση μιας άλλης νεαρής, Γαλλίδας αυτή τη φορά, της 26χρονης Εμιλί Μπιέ, η οποία ενώ εργαζόταν στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας του βρέθηκε αργότερα απασχολούμενη στο ΔΝΤ ως «μαθητευόμενη» ύστερα από σύστασή του… Σε κάθε περίπτωση η εσωτερική έρευνα που διατάχθηκε στο Ταμείο περιορίστηκε μόνο στις διοικητικές ευθύνες και όχι στο «ροζ» κομμάτικαι ο 61χρονος πολιτικός αθωώθηκε. Σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις η «εξορία»- και η κρίση – τού έκανε καλό: είναι αυτή τη στιγμή ο δημοφιλέστερος πολιτικός της Γαλλίας και- παρά τις ως τώρα διαψεύσεις του- θεωρείται βέβαιο ότι θα διεκδικήσει τη γαλλική προεδρία στις εκλογές του 2012, αν βέβαια κερδίσει το χρίσμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Εχει μάλιστα ενδιαφέρον ότι ο κ. Στρος-Καν προηγείται στα γκάλοπ τόσο του πολιτικά ευτελισμένου «Σαρκό» όσο και της σημερινής αρχηγού των Σοσιαλιστών Μαρτίν Ομπρί. Μόνο η κυρία Ρουαγιάλ φαίνεται ικανή να τον αντιμετωπίσει. Γι΄ αυτό άλλωστε και οι κακές γλώσσες στη Γαλλία λένε πως το νέο βιβλίο εναντίον του έχει… άρωμα γυναίκας!
ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ
Αμφιλεγόμενος και εσχάτως δημοφιλής
Το 1997 ανέλαβε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας.Παραιτήθηκε λόγω σκανδάλων ευνοιοκρατίας για τα οποία αργότερα αθωώθηκε.
Το 2006 διεκδίκησε το χρίσμα των Σοσιαλιστών για την προεδρία, αλλά έχασε από τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ.
«Ροζ» σκάνδαλο με υφισταμένη του λίγο έλειψε να τον καταστρέψει,αλλά η δημόσια «άφεση αμαρτιών» της συζύγου του τον προστάτευσε.
Στις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται ως ο δημοφιλέστερος μεταξύ των υποψηφίων διαδόχων του Νικολά Σαρκοζί.
Το ΔΝΤ είναι «αποτελεσματικό»
«Σε όποια χώρα επενέβη το ΔΝΤ, τα χρέη πληρώθηκαν». Σημείωση: Ξέχασε να διευκρινίσει ότι τα αποπληρωθέντα χρέη αφορούσαν μόνο τους πιστωτές, όχι τους εργαζομένους και συνταξιούχους της Ουγγαρίας,της Λετονίας,της Ρουμανίας και της Ουκρανίας.
Το ΔΝΤ «ορίζει τους κανόνες»
«Εάν- και πρόκειται για ένα μεγάλο εάν- η Ελλάδα ζητήσει τη βοήθειά μας, θα τη βοηθήσουμε όπως θα κάναμε για οποιοδήποτε άλλο κράτος-μέλος του Ταμείου. Θα πρόκειται για ένα πρόγραμμα του ΔΝΤ και,όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις,το ΔΝΤ θα θέσει τους όρους βάσει των οποίων θα παρασχεθεί αυτό το δάνειο».
Η δήλωση που «έδεσε» τη συμμετοχή και τον κυριαρχικό ρόλο του Ταμείου στον μηχανισμό οικονομικής διάσωσης της Ελλάδας Η «Κασσάνδρα», οι χρηματοδότες και οι «δράκαινες»
Το βιβλίο με τίτλο «DSΚ: Les Secrets d΄ un Ρresidentiable» («Τα μυστικά ενός “προεδροποιήσιμου”», σε ελεύθερη μετάφραση) είναι προφανώς γραμμένο από κάποιον «insider» της γαλλικής πολιτικής σκηνής και ειδικότερα του Σοσιαλιστικού Κόμματος, αφού είναι φανερό πως η «Κασσάνδρα» – έτσι υπογράφει ο ανώνυμος συγγραφέας του- γνωρίζει πολύ καλά πρόσωπα και πράγματα.
Αν και το «DSΚ» ασχολείται, ως έναν βαθμό, με το ήδη γνωστό «ροζ» σκάνδαλο που ταλαιπώρησε πρόπερσι τον γάλλο πολιτικό, δίνει πολύ μεγαλύτερη σημασία στην (πολιτική) κουζίνα του παρά στην κρεβατοκάμαρά του. Στόχος είναι να φέρει στην επιφάνεια τον μυστικό πολιτικο-επιχειρηματικό-δημοσιογρα- φικό μηχανισμό, γνωστό και ως «le gang» (η «συμμορία»), τον οποίον υποτίθεται ότι έχει συστήσει εδώ και χρόνια ο κ. ΣτροςΚαν, με αποκλειστικό σκοπό την «ολική επαναφορά» του στη γαλλική πολιτική σκηνή το 2012.
Υπάρχει, σημειώνει η «Κασσάνδρα», μια «τρόικα» που δουλεύει μυστικά εντός του Σοσιαλιστικού Κόμματος, προωθώντας τα συμφέροντά του: ο ελληνικής καταγωγής Ζαν-Κριστόφ Καμπαντελίς, ο Ζαν-Μαρί Λεγκέν και ο Κριστόφ Μποργκέλ. Ωστόσο το βάρος πέφτει στον οικονομικό «μηχανισμό προεδροποίησης» του κ. Στρος-Καν. Πρόκειται για μηχανισμό χρηματοδότησης από μεγάλα ονόματα της γαλλικής επιχειρηματικής ζωής, ανθρώπους που προτιμούν να δουν στα Ηλύσια Πεδία τον «σώφρονα» και «πραγματιστή» πρώην υπουργό Οικονομικών, αντί για μία από τις δύο «δράκαινες»- όπως αποκαλεί, σύμφωνα με το βιβλίο, ο κ. Στρος-Καν τη σημερινή επικεφαλής των Σοσιαλιστών Μαρτίν Ομπρί και τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ.
Το «μαγειρείο» αυτό, αναφέρεται στο βιβλίο, δεν ασχολείται καθόλου με τη «μάχη των ιδεών». Μοναδικός στόχος του είναι η συνεχής αντιμετώπιση των προσπαθειών άλλων υποψηφίων να υπονομεύσουν το προφίλ του «σοφού» οικονομολόγου και «σωτήρα» της κρίσης, το οποίο ο κ. Στρος-Καν οικοδομεί την τελευταία διετία. «Ο μεγαλύτερος εφιάλτης του είναι μην καταρρεύσει η εικόνα του “ρυθμιστή” της παγκόσμιας οικονομίας» γράφει ο «Μonde».
